Κριτική για την ταινία «Ο όρκος του Παμφίρ», σε σκηνοθεσία Ντμίτρο Σουκολίτκι-Σόμπτσουκ, με πρωταγωνιστές τους Ολεκσάντρ Γιατσεντούικ, Στανισλάβ Πότιακ, Σολομίγια Κιρίλοβα, Ολένα Κχοχλάτκινα
Παραμονές ενός τοπικού καρναβαλιού που έχει παγανιστικές ρίζες, ο Παμφίρ επιστρέφει στο χωριό του στην Ουκρανία μετά από απουσία αρκετών μηνών. Σκοπεύει να περάσει αρκετός καιρός με τους δικούς του αλλά όταν ο έφηβος γιος του βάζει φωτιά στην εκκλησία του χωριού, ο Παμφίρ θα υποχρεωθεί να κάνει πράγματα που θεωρούσε ότι τα είχε αφήσει πίσω του.
Μπορεί η ταινία να μην διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας αλλά η νευρώδης αφήγηση σε συνδυασμό με την εικαστική φωτογραφία προσφέρει στιγμές αυθεντικής κινηματογραφικής μυσταγωγίας. Από το πρώτο (όταν ο πατέρας εμφανίζεται μεταμφιεσμένος στο γιο του που έχει να δει πολύ καιρό) μέχρι και το τελευταίο πλάνο, το φιλμ κινείται στους ρυθμούς του παγανιστικού εθίμου με τις απόκοσμες φορεσιές και τις τρομακτικές μάσκες. Τα δραματικά στοιχεία μιας προβλέψιμης ιστορίας όπου το αμαρτωλό παρελθόν του λαθρέμπορου ήρωα δεν μπορεί να κοπεί οριστικά και αμετάκλητα, ενισχύονται με μια σειρά θεμάτων γύρω από τη σύγκρουση των γενεών, τη σημασία των προτύπων, τον τρόπο της φυγής και φυσικά την αναζήτηση του Θεού.
19°
