Κριτική ταινίας: Ο βασιλιάς γάιδαρος

Ο νεαρός Μαγκού που δεν σταματά να έχει ως μότο ζωής τη φράση του πατέρα του «να ονειρεύεσαι συνεχώς γιατί αν κάτι μπορούμε να το ονειρευτούμε μπορούμε και να το καταφέρουμε». Η πονηρή αλεπού Φίτνα που «συμβουλεύει» τον βασιλιά να πάει σε δημοκρατικές εκλογές για να του αρπάξει τον θρόνο. Ο ματαιόδοξος και ρηχός γιος του βασιλιά που οδηγεί ακριβά αυτοκίνητα και βγάζει διαρκώς σέλφις. Οι μαϊμούδες που διευθύνουν τον τηλεοπτικό σταθμό κατασκευάζοντας fake news. Εκτός από απολαυστικούς χαρακτήρες η ιστορία του «Βασιλιά γαϊδάρου» είναι και μια νόστιμη –με αρκετά έξυπνα αστεία– παραβολή πάνω στην ανθρώπινη ζούγκλα. Μάλιστα δεν λείπουν και οι πολιτικές νύξεις, όπως για παράδειγμα γίνεται με τη διαδήλωση διαμαρτυρίας των κατσικών που αντιδρούν στο νέο βασιλικό γλέντι καθώς εκείνες θα οδηγηθούν πρώτες στο σφαγείο για το κυρίως πιάτο! Έχει πολλές ακόμη εκπλήξεις ο χωρατατζής και γκαφατζής Μαγκού που υπόσχεται πράγματα τα οποία πραγματοποιεί. Όχι σαν τον αντίπαλό του που έχει τις προεκλογικές υποσχέσεις σαν τα μπαλόνια, λέγοντας κυνικά: «Μετά τις εκλογές, απλώς σκάνε!».