Κριτική ταινίας: Ο πόλεμος στο σπίτι (The war with grandpa)

Μέτρια κωμωδία που ποντάρει κυρίως στα πρόσωπα των πρωτοκλασάτων σταρ. Ειδικά στην επανένωση των Ντε Νίρο - Γουόκεν ξυπνούν μνήμες από το ηρωικό παρελθόν (βλέπε «Ελαφοκυνηγός»), που στη συνέχεια πάντως μετατρέπονται σε θλίψη καθώς βλέπεις τα νεανικά σου ινδάλματα να έχουν πέσει τόσο χαμηλά. Η αλήθεια είναι ότι ο Ντε Νίρο το παλεύει ως ένα βαθμό για να μη γίνει ιδιαίτερα γραφικός στο φιλμ, αλλά πώς να τα καταφέρει με τέτοιο σενάριο; Οι χοντροκομμένες καταστάσεις και τα ελάχιστα πετυχημένα αστεία, που είναι μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού, δεν επιτρέπουν στο φιλμ να γίνει μια ενδιαφέρουσα ματιά πάνω στην ταύτιση εγγονού και παππού. Το γεγονός πως και οι δύο βρίσκονται στο περιθώριο και κανείς δεν τους ρωτά τι πραγματικά θέλουν θα έπρεπε να τους ενώνει αντί να τους χωρίζει, κάτι που αναπόφευκτα θα συμβεί κάποια στιγμή.