Κριτική του Κωνσταντίνου Καϊμάκη για την ταινία της Μέι ελ-Τούκι, η επίσημη πρόταση της Δανίας για το επερχόμενο ξενόγλωσσο Όσκαρ.
Η παντρεμένη και μητέρα δύο κοριτσιών Αν είναι μια δυναμική δικηγόρος που υπερασπίζεται κακοποιημένες κοπέλες. Η τακτοποιημένη αλλά και γεμάτη εντάσεις –λόγω της δουλειάς– ζωή της γίνεται άνω κάτω όταν έρχεται να περάσει το καλοκαίρι μαζί τους ο Γκούσταβ, ο έφηβος γιος από τον πρώτο γάμο του συζύγου της. Η Αν θα τα φτιάξει με τον Γκούσταβ.
Το πώς αντιμετωπίζει η άγνωστη σκηνοθέτιδα Μέι ελ-Τούκι την ηρωίδα της είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος για να παρακολουθήσει κάποιος την ηλεκτρισμένη και πολυσύνθετη ταινία της. Χωρίς παρωπίδες, από απόσταση και με εμφανή προσπάθεια να κατανοήσουμε τον τρόπο σκέψης της. Η φτιαγμένη με σπάνια αφηγηματική δεξιότητα «Βασίλισσα της καρδιάς» δεν είναι ένα εύπεπτο ροζ σινε-μυθιστόρημα αλλά μια φορτωμένη με ηθικά διλήμματα και συμβολισμούς ταινία που θέτει περισσότερα ερωτήματα από όσες απαντήσεις δίνει. Το κρίσιμο ερώτημα είναι το εξής: πώς κρίνεται ένα άτομο που αποδεδειγμένα η επαγγελματική διαδρομή και η κοινωνική του δράση βρίσκονται στον σωστό δρόμο αλλά στην προσωπική του ζωή μοιάζει να τα έχει κάνει θάλασσα; Χωρίς καμιά διάθεση να γίνει ηθικολόγος ή διδακτική, η Μέι ελ-Τούκι βάζει τα πράγματα σε μια σειρά και ξετυλίγει την ιστορία της Αν που έχει πολλούς τρόπους να «διαβαστεί». Αρχικά μας δείχνει ότι η «ειδυλλιακή» ζωή της δεν είναι και τόσο τέλεια. Ο πρώτος διάλογος με τον άντρα της μαρτυρά τη μεταξύ τους ανταγωνιστικότητα ενώ ο σύζυγός της τής καταλογίζει ότι δεν μπορεί ποτέ να παραδεχτεί κάποιο λάθος της. Ο ερχομός του Γκούσταβ δεν ξυπνά μόνο το ερωτικό πάθος στην Αν αλλά βγάζει όλες τις διαφορές του ζευγαριού στην επιφάνεια. Η σκηνή με την ηρωίδα ημίγυμνη μπροστά στο καθρέφτη της είναι το κομβικό σημείο για όσα θα ακολουθήσουν. Η φθορά του σώματος που έρχεται μαζί με το πέρασμα χρόνου είναι μια καλή αφορμή για να αναδειχτεί όλη η κοσμοθεωρία της Αν γύρω από τη ζωή. Η απόφασή της να κάνει το πρώτο βήμα με τον Γκούσταβ έρχεται αμέσως μετά. Σε μια άλλη σκηνή ο συνεργάτης της στο γραφείο της ζητά να γίνει πιο προσεκτική στη δουλειά της (έχει προηγηθεί η παράτυπη λεκτική κόντρα της με έναν αντίδικο που «απολαμβάνει» την ευνοϊκή για εκείνον απόφαση του δικαστηρίου) κι εκείνη του απαντά ότι επειδή την ξέρει καλά αντιλαμβάνεται πως «κάτι τέτοιο σχεδόν αποκλείεται». Η Αν λοιπόν είναι η παρορμητική και απόλυτα ελεύθερη γυναίκα που κάνει κουμάντο στη ζωή και την καρδιά της χωρίς να υπολογίζει τίποτε. Το ερωτικό πάθος ως μέσο για την προσωπική ελευθερία δεν είναι όμως σχεδόν ποτέ «αναίμακτο». Ειδικά από τη στιγμή που στην εξίσωση μπαίνει το θέμα της σεξουαλικής κακοποίησης, έστω και από νομικής άποψης. Το προκλητικό, ντελικάτο, συναρπαστικό και άκρως ερωτικό μελόδραμα σημαδεύεται από την ανεπανάληπτη ερμηνεία της Τρίνε Ντίρχολμ. Η δανέζα σταρ σκιτσάρει θαυμάσια το πορτρέτο της πετυχημένης επαγγελματικά γυναίκας που μετατρέπει τη δύναμη της σε μέσο χειραγώγησης και αυτοκαταστροφής, στην ταινία που είναι η επίσημη πρόταση της Δανίας για το επερχόμενο ξενόγλωσσο Όσκαρ.
