Κατρίν Ντενέβ: Η «ωραία της μεγάλης οθόνης»

Γαλλία, 63 χρόνια πριν. Ένα κορίτσι μπαίνει για πρώτη φορά σε κινηματογραφικό πλατό. Έχει έντονα όμορφα χαρακτηριστικά και δείχνει βαριεστημένα ευδιάθετη. Είναι μόλις 13 ετών αλλά έχει μια κάποια εξοικείωση με την υποκριτική χάρη στους γονείς της. Ο μπαμπάς της, Maurice Dorléac είναι σκηνοθέτης και η μητέρα της, Renée Simonot, είναι ηθοποιός του θρυλικού θεάτρου «Οντεόν». Τα γυρίσματα της ταινίας «Les Collégiennes» του André Hunebelle έχουν ξεκινήσει και η Κατρίν, είναι εκεί. 

Το ντεμπούτο της στη μεγάλη οθόνη δεν της προκαλεί τον παραμικρό ενθουσιασμό. Έτσι λοιπόν, τη «μικρή μαθήτρια» των πλατό διαδέχθηκε η επιμελής μαθήτρια του καθολικού σχολείου στο οποίο την είχαν γράψει οι γονείς της μαζί με τις υπόλοιπες τρεις αδερφές της. 

Πέρασαν τέσσερα χρόνια αποχής. Ύστερα, ήρθε η κατά 18 μήνες μεγαλύτερη αδερφή της Françoise, για να την ξεσηκώσει. Ο Jacques Poitrenaud έψαχνε εκείνη την περίοδο ένα νεαρό κορίτσι να υποδυθεί την αδερφή της Françoise και ποια θα μπορούσε να το κάνει καλύτερα από τη βιολογική; Η Κατρίν, πείστηκε. Στους τίτλους τέλους της ταινίας υπήρχαν δύο αδερφές με διαφορετικό επίθετο από τον ίδιο πατέρα, την ίδια μητέρα. Η Κατρίν παρά το γεγονός ότι έβλεπε την προοπτική του να γίνει ηθοποιός με συγκρατημένη αισιοδοξία, είχε ήδη αλλάξει το επίθετό της σε Ντενέβ. Και είχε παρατήσει το σχολείο στην τελευταία τάξη του Λυκείου. 

Η δεκαετία του ΄70 θα είναι σημαδιακή τόσο για την επαγγελματική όσο -κυρίως- για την αισθηματική της εξέλιξη. Μια ακόμη ταινία το «L’Homme à femmes aux côtés» της Danielle Darrieux θα την ξαναφέρει αντιμέτωπη με τον θαυμαστό κόσμο της μεγάλης οθόνης. Δύο χρόνια αργότερα, στο «Epi Club» θα συναντήσει τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Roger Vadim. Θα ερωτευθούν παράφορα και στις 18 Ιουνίου του 1963 θα αποκτήσουν μαζί ένα γιο που θα τον ονομάσουν Christian. Ο έρωτάς τους θα τελειώσει πριν ο Christian σβήσει το πρώτο του κεράκι. Την ίδια χρονιά, η Κατρίν θα εμφανιστεί γυμνή στο εξώφυλλο του Playboy (μια κίνηση που θα επαναλάβει και τέσσερα χρόνια αργότερα).

Ένα χρόνο αργότερα, η Κατρίν θα βρεθεί στην ταινία «Les parapluies de Cherbourg» του Jacques Demy που θα της δώσει την «ώθηση» της αναγνωρισιμότητας χάρη στο «Φοίνικα» που θα κερδίσει στο Φεστιβάλ των Καννών. Η ίδια, στις αρχές του 1964 θα κρατήσει σφιχτά το πρώτο της βραβείο «Louis-Delluc». Την αμέσως επόμενη χρονιά, θα απορρίψει την πρόταση του Ρομάν Πολάνσκι να συνεργαστούν. Στην αμέσως επόμενη ταινία του σκηνοθέτη, θα πει το μεγάλο «ναι». Το «Répulsion» θα γνωρίσει μεγάλη επιτυχία ενώ την ίδια περίοδο η Κατρίν θα γνωρίσει τον πρώτο και μοναδικό σύζυγό της: Τον Βρετανό φωτογράφο David Bailey.

Ένα ακόμη σενάριο για φιλμ του Demy θα βρεθεί στα χέρια της. Στο καστ του «Les demoiselles de Rochefort» ξανά κινηματογραφικά με την αδερφή της, Françoise Dorléac. Και σε εκείνο το σημείο, ο χρόνος για την Κατρίν, θα σταματήσει. 

Επιστρέφοντας στη Νίκαια μετά τα γυρίσματα στο Λονδίνο, η Françoise θα σκοτωθεί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Η Κατρίν δεν θα το αντέξει. Την ίδια χρονιά, θα χωρίσει με τον άντρα της και «για να μη σκέφτεται» όπως θα δηλώσει χρόνια αργότερα, δουλεύει μανιωδώς. Η πρώτη πρόταση που θα έχει για ταινία μετά το τραγικό συμβάν, θα είναι το «Belle de jour» ή αλλιώς «Η ωραία της ημέρας» του Λουί Μπουνιουέλ (με τον οποίο δεν τα πήγε και εξαιρετικά στα γυρίσματα). Ένας τίτλος που θα γίνει το αιώνιο παρατσούκλι της. Παράλληλα, σε εκείνα τα γυρίσματα θα γνωρίσει τον Ιβ Σαιντ Λωράν και θα γίνει μούσα του.  Με το «Χρυσό Λιοντάρι» των Καννών στα χέρια, η Κατρίν συνέχισε με ταινίες των Michel Deville, Jean Aurel, François Truffaut, Terence Young. Το άνοιγμά της στον αμερικάνικο κινηματογράφο με τον σκηνοθέτη Jack Lemmon θα της δείξει έναν άλλο δρόμο γυρισμάτων από τον γαλλικό. 

Αρχές του 1970 και η Κατρίν συναντά ξανά τον Μπουνιούελ. Αυτή τη φορά στην ταινία «Tristana», μια από τις αγαπημένες της ηθοποιού. Ύστερα ο Demy θα ξαναέρθει στη ζωή της με το φιλμ «Peau d’âne» που θα αποτελέσει μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της. Το 1972 θα υπογράψει το Μανιφέστο των 343 - όπου οι υπογράφουσες παραδέχονταν ότι είχαν προβεί σε παράνομες αποβολές και εξέθεταν τον εαυτό τους σε έκνομες ενέργειες και σε καταδίκη σε φυλάκιση. Τέλη του 1970 και η Κατρίν θα γίνει το πρόσωπο της Chanel No.5, θα ξετρελάνει τις ΗΠΑ και ο αμερικανικός τύπος θα τη βάλει στις πιο καλόγουστες γυναίκες του κόσμου. 

Η απόφασή της να ανοίξει τους ορίζοντές της μετακομίζοντας στο Λονδίνο παρά τις δύσκολες μνήμες που της φέρει το μέρος, θα τη φέρει αντιμέτωπη με τη γνωριμία της με τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι. Στα γυρίσματα της ταινίας τους «Ça n’arrive qu’aux autres», η Κατρίν θα ερωτευθεί για μια ακόμη φορά. Δύο χρόνια μετά, ο έρωτάς τους θα μετουσιωθεί σε μια κόρη, την Chiara. Το 1975 θα επιστρέψει στον αμερικανικό κινηματογράφο συνεργαζόμενη με τον σκηνοθέτη Burt Reynolds ενώ χάρη στη σχέση της με τον Μαρτσέλο θα αρχίσει να «κουμαντάρει» καλά τα ιταλικά και έτσι, να γίνεται δεκτή και στον ιταλικό κινηματογράφο. 

Τη δεκαετία του ‘80 η Κατρίν πέρα από εκθαμβωτικά όμορφη και το πρόσωπο της Marianne είναι πλέον και μια περιζήτητη ηθοποιός. Οι κινηματογραφικοί της παρτενέρ θα είναι μεγάλα ονόματα όπως αυτό του Gérard Depardieu, του Serge Gainsbourg ή του Jean-Louis Trintignant. Η συμμετοχή της στην ταινία του Φρανσουά Τριφό «Le dernier métro» θα της χαρίσει το πρώτο της βραβείο César (Καλύτερης Ηθοποιού).

Κάπου εκεί, η προσπάθεια της Κατρίν να «δουλεύει για να μην σκέφτεται τον θάνατο της αδερφής της» άρχισε να βγαίνει στο συνειδητό και η κούρασή της να την κυριεύει. Ωστόσο, δεν κατάφερε να την νικήσει. Συνέχισε τα γυρίσματα ταινιών και συνεργάστηκε με ηθοποιούς όπως οι Yves Montand, Alain Delon, Philippe Noiret, Patrick Dewaere.

Το 1993 θα κρατήσει στα χέρια της το δεύτερο βραβείο «Καλύτερης Ηθοποιού» César  για την συμμετοχή της στην ταινία «Indochine». Παράλληλα, θα λάβει την πρώτη της διάκριση στα Όσκαρ σηκώνοντας το Χρυσό Αγαλματάκι της «Καλύτερης Ηθοποιού». Η αναγνωρισιμότητά της θα της χαρίσει και μια θέση δίπλα στο πλευρό του Κλιντ Ίστγουντ στην κριτική επιτροπή του Φεστιβάλ των Καννών, ενώ η Ουνέσκο θα την επιλέξει ως πρέσβειρα για την Προστασία της Κινηματογραφικής Κληρονομιάς μια θέση που θα διατηρήσει μέχρι το 2003. 

Μια χρονιά πριν (2002) θα βρεθεί στο φιλμ «8 Γυναίκες» δίπλα σε προσωπικότητες όπως η Fanny Ardant, η Isabelle Huppert, η Ludivine Sagnier, η Emmanuelle Béart και θα κερδίσει το βραβείο της καλύτερης Ευρωπαίας ηθοποιού στα Ευρωπαϊκά βραβεία κινηματογράφου. Το 2005 οι Κάννες θα την τιμήσουν για την μέχρι τότε πορεία της στον κινηματογράφο με ένα «Φοίνικα» ενώ δύο χρόνια θα ξαναβραβευθεί με το ειδικό βραβείο της 61ης διοργάνωσης του Φεστιβάλ των Καννών το οποίο και θα μοιραστεί με τον Κλιντ Ίστγουντ. Οκτώ χρόνια αργότερα, το Φεστιβάλ της Λυόν θα της χαρίσει το δικό του τιμητικό βραβείο. 

Τι και αν τα χρόνια περνούν η Κατρίν δεν ρίχνει με τίποτα ρυθμούς. Γυρίζει σταθερά μια με δύο ταινίες το χρόνο. Δοκιμάζεται σε ταινίες μικρού μήκους, επιδιώκει τις κωμωδίες τεστάροντας το χιούμορ της και προσπαθεί να μην κάνει «ίδιες» δουλειές αφού -ως γνωστόν- φημίζεται πλέον για την εύκολη βαρεμάρα της. Η συμμετοχή της στην ταινία «Potiche» που στα γαλλικά σημαίνει «γλάστρα» θα την κάνει να δηλώσει σε εκδήλωση του ελληνικού Γαλλικού Ινστιτούτο που παρευρέθηκε ως επίτιμη καλεσμένη του: «φυσικά και υπήρξα γλάστρα στη ζωή μου» και ταυτόχρονα να θυμώσει με τα τόσα φλας των φωτογράφων λέγοντας «νόμιζα ότι έχουμε συνέντευξη τύπου όχι φωτογράφιση». 

Το επίμαχο έτος 2017, μαζί με την εμφάνιση του κινήματος #metoo οι κατηγορίες ενάντια στο Ρομάν Πολάνσκι θα την «καθίσουν» απέναντί του διαρρηγνύοντας μια για πάντα τη σχέση τους. Φέτος, με μια ακόμη εντυπωσιακή εμφάνιση, η Κατρίν πέρα από Πρόεδρος του Φεστιβάλ των Καννών κέρδισε τα βλέμματα τόσο για τις δηλώσεις της πάνω στο επίμαχο ζήτημα «Πολάνσκι» όσο και χάρη στην προβολή της καινούργιας της ταινίας με συμπρωταγωνιστές την Ζιλιέτ Μπινός και τον Ίθαν Χοκ. Η «Αλήθεια» του εξαιρετικού Γιαπωνέζου σκηνοθέτη Χιροκάζου Κόρε-έντα ευθύνεται για την πρώτη κινηματογραφική συνεύρεση των δύο μεγάλων γυναικών της γαλλικής σκηνής. 

Φτάνοντας στο σήμερα, και το ατυχές συμβάν που προκάλεσε το σημερινό αφιέρωμα να πούμε ότι η Κατρίν έλαβε άμεσα τις πρώτες βοήθειες αφού βρισκόταν ήδη στο νοσοκομείο για τα γυρίσματα της καινούργιας της ταινίας «De Son Vivant». Οι γιατροί απέδωσαν το εγκεφαλικό στο στρες και το άγχος της ηθοποιού γεγονός απολύτως λογικό μιας και μόνο φέτος μετράει ήδη τρεις ταινίες που γυρίζει ή γύρισε και περιμένουμε να δούμε στους κινηματογράφους.

Παράλληλα ένα από τα τηλεοπτικά -υπέροχα- gossip λέει ότι η Κατρίν έχει ήδη αποδεχθεί την πρόταση να βρεθεί στο αγαπημένο σίριαλ του Netflix «Dix pour Cent» από το οποίο έχουν ήδη περάσει μερικοί από τους μεγαλύτερους αστέρες του κινηματογράφου όπως η Μόνικα Μπελούτσι και η Ζιλιέτ Μπινός. 

Πιστά ερωτευμένοι με τη μεγάλη ντίβα του γαλλικού και παγκόσμιου κινηματογράφου δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε πολύ σύντομα να την ξαναδούμε στη Σύρο, να βουτάει σε απόκρυφα μέρη παρέα με διάσημους καλλιτέχνες όπως ο Ντελόν και να τρώει στα ταβερνάκια της Άνω Σύρας πιο απλή και όμορφη από ποτέ.