Πόση «υπερέκθεση» μπορεί να πάρει ένα νησί;

Η φωνή του Γιώργου Ξυλούρη εξαπλώνεται στο Λατομείο. Λίγες ώρες πριν ο Τζεμ Κοέν ήταν στον Ταρσανά απολαμβάνοντας το χειροκρότημα των παρευρισκομένων. Λίγες ώρες μετά, στη Ντελαγκράτσια, αυτοκίνητα (vintage και τα άλλα τα «θνητά») συγκεντρώνονταν για το drive-in της ταινίας «Φόβος» του Κώστα Μανουσάκη ή αλλιώς μιας ελληνικής οπτικής της δεκαετίας του ‘60 που δεν μπορεί να ζηλέψει τίποτα από το ευρωπαϊκό κινηματογραφικό γίγνεσθαι. Οι μέρες γεμίζουν. Και «υπερεκτίθενται». 

Ένα ακόμα highlight του 7ου Διεθνούς Φεστιβάλ Σύρου είναι η προβολή της έρευνας των Forensic Architecture πάνω στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα με την παρουσίαση ενός ανατριχιαστικά ρεαλιστικού οπτικοακουστικού υλικού το οποίο σε έβαζε στη θέση του θύτη και του θύματος από τη θέση του ακίνητου-αμίλητου-αγέλαστου θεατή. Η ίδια ομάδα έχει πραγματοποιήσει αντίστοιχα ντοκιμαντέρ για το θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου και την περίπτωση της φυλάκισης της Καρόλα Ρακέτε έπειτα από το πρόσφατο περιστατικό στη Λαμπεντούζα.  

Στη Σύρο, το νησί του Μάρκου Βαμβακάρη και του Μάνου Ελευθερίου, οποιαδήποτε μορφή τέχνης και αν παρακολουθήσεις, κατά έναν περίεργο τρόπο νιώθεις λες και αυτή βρίσκεται σπίτι της. Ακόμη και ιδιαίτερες performances όπως αυτή της υπέροχης Έλα Ορλίνς της οποιας η πρώτη ατάκα μόλις έπιασε μικρόφωνο ήταν η εξής φανταστική: «Ήμουν πολλές ώρες μόνη μου, οπότε έφτιαχνα μουσικές που πλαισιώνουν εικόνες». Η εμφάνιση των Venus Volcanism & In Atlas ήταν μία ακόμη τέτοια περίπτωση στην παραλία Κόμητο, ως άνοιγμα στο δυνατό beach party με τους Blue Lagoon και Andrea Palmer στα decks. 

Οι τρεις προτζέκτορες του Ράινερ Κόλμπεργκ στο Λατομείο, η συζήτηση με την Εύα Στεφανή στο καφενείο Λαουτάρη για την πρώτη της ταινία και η έκβαση της θεματικής στη σχέση μας με το χρόνο, ο υπέροχος Σαν Ρα και το ταξίδι του στο μέλλον για τη διάσωση της μαύρης φυλής είναι μερικά ακόμα μέρη από την ατζέντα του φετινού Φεστιβάλ άξια χειροκροτήματος.

Δεν μπορούμε φυσικά να μην κάνουμε μία επιπλέον αναφορά στην ύπαρξη του Τζεμ Κοέν ανάμεσά μας, ο οποίος ήταν και ένας εκ των τιμώμενων καλλιτεχνών του Φεστιβάλ μαζί με την Εύα Στεφανή και τον Ράινερ Κόλμπεργκερ. Μέσα σε όλα αυτά και η Σύρος ως ένας μοναδικός χώρος τέχνης σε όλο της το μήκος και πλάτος. 

Από τις 16 έως τις 21 Ιουλίου η «Υπερέκθεση» κατέκλυσε το νησί και στο τέλος το άφησε να κερδίσει την εμπειρία του να είσαι μπροστά αλλά να φέρεσαι σαν είσαι πίσω. Σε απόσταση από τα φώτα και τις βαρύγδουπες απόψεις τους. 

Στο επόμενο! 

Λίγα λόγια για το Φεστιβάλ: To Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Σύρου ιδρύθηκε το 2013 και είναι μια μη κερδοσκοπική πρωτοβουλία. Στην έβδομη χρονιά του, συνδιοργανώνεται με την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου και υποστηρίζεται από τον Δήμο Ερμούπολης-Σύρου, το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού, Εκπαίδευση και Διά Βίου Μάθηση», που συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) και από εθνικούς πόρους, το Ίδρυμα Schwarz, το Κοινωφελές  Ίδρυμα Α. Κ. Λασκαρίδη, το Γαλλικό Ινστιτούτο, το Κινηματογραφικό Ινστιτούτο της Ταϊβάν, το TaiwanDocs, το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Ταϊβάν, την Αντιπροσωπεία της Ταϊπέι στην Ελλάδα, την Πρεσβεία της Αυστρίας στην Αθήνα και από έναν ευρύ κύκλο υποστηρικτών.

Το Φεστιβάλ πραγματοποιείται με τη δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ), το οποίο στηρίζει το SIFF συστηματικά από το 2014.