Νοσταλγώντας το φως

Σπάνιο δείγμα στρατευμένου πολιτικού ντοκιμαντέρ, εμπλουτισμένου όμως με μια λιτή κι αφοπλιστική συναισθηματική χροιά. Ο καταξιωμένος χιλιανός ντοκιμαντερίστας 5 χρόνια πριν γυρίσει το αριστουργηματικό «Μαργαριταρένιο κουμπί» του, θα προβεί σε μια πολιτική ανάγνωση της πρόσφατης ιστορίας της χώρας του (με έμφαση φυσικά στη σκληρή διακυβέρνηση του δικτάτορα Πινοσέτ) που γοητεύει με το μεστό όσο και ψύχραιμο λόγο της. Τα αφηγηματικά εργαλεία όμως του έμπειρου σκηνοθέτη, που πέρασε ένα μέρος της ζωής του στις φυλακές της Χιλής, δεν είναι τα συνήθη της πολιτικής καταγγελίας που συναντάμε στα φιλμ τεκμηρίωσης. Αντί της  κραυγής ο Γκουζμάν προτάσσει την αθόρυβη, ήρεμη δύναμη και αντί της δηκτικής κριτικής το μεταφυσικό στοιχείο της απεραντοσύνης του σύμπαντος που έχει τις απαντήσεις για όλα. Εικόνες μυσταγωγίας, συγκινητική σύνδεση του πολιτικού στοιχείου και της ανθρώπινης τραγωδίας, εικαστική τελειότητα είναι τα στοιχεία αυτού του θαυμάσιου φιλμ.