Βασιλική Καραΐσκου: «Τίποτα δεν είναι απλά άσπρο ή μαύρο»

Σηκώνει την κάμερα της και αποτυπώνει την ομορφιά όσων αντικρίζει. Οι εικόνες της ξεχειλίζουν από αισθητική και μέσα από την τέχνη της φωτογραφίας έμαθε να ξεχωρίζει όλα τα μικρά πράγματα που συνθέτουν τον κόσμο στον οποίο ζούμε. Η Βασιλική Καραΐσκου, μια νέα, ταλαντούχα και πολλά υποσχόμενη φωτογράφος θυμάται τον εαυτό της από μικρό παιδί να τραβάει φωτογραφίες με τις παλιές κάμερες της μαμάς της. Από τότε, σπούδασε στη σχολή κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου (τμήμα Διεύθυνσης Φωτογραφίας) και με την πάροδο του χρόνου, συνειδητοποίησε ότι η φωτογραφία αποτέλεσε μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης για εκείνη από ότι ο κινηματογράφος. Στη Leica Academy εστίασε και ειδικεύτηκε σε συγκεκριμένους κλάδους φωτογραφίας που την εκφράζουν περισσότερο ως καλλιτέχνη, όπως είναι η μόδα, τα πορτραίτα και η προϊοντική, ενώ παράλληλα ολοκληρώνει τις σπουδές της στην γραφιστική στο AΚΤΟ College.

Ποιο είναι το κύριο κίνητρο πίσω από τα projects σου;
Είμαι ένας άνθρωπος, ο οποίος παρακολουθεί τα trends κάθε περιόδου, διατηρώντας παράλληλα τη δική μου αισθητική. Αυτό που με εμπνέει είναι οι άνθρωποι, τα συναισθήματα τους και το πως ο καθένας τα ερμηνεύει. Σκοπός μου είναι να δημιουργώ εικόνες, αναμειγνύοντας διαφορετικές πτυχές της πραγματικότητας με την ομορφιά που την χαρακτηρίζει, μέσω της δικής μου οπτικής, κάτι το οποίο προσπαθώ να υποστηρίξω ακόμα και στα πιο «εμπορικά» shootings. Η φωτογραφία για μένα είναι μέσο έκφρασης και αυτό που μου δίνει μεγαλύτερη χαρά είναι μέσω των projects μου να γνωρίζω άτομα με τα οποία συνδέομαι νοητικά και ψυχικά και τα οποία μπορούν να διευρύνουν τους ορίζοντες της έμπνευσης μου.

Υπάρχει κάποιος φωτογράφος την δουλειά του οποίου ξεχωρίζεις;
Υπάρχουν πολλοί φωτογράφοι που θαυμάζω, αλλά θα ξεχωρίσω δύο, αφού αυτοί με βοήθησαν να βρω τη φωτογραφική μου ταυτότητα. Ο Anthony Pham και ο Eddy Chen, επειδή συνδυάζουν τη σύγχρονη αισθητική με τα 90s, μέσω των χρωμάτων τους και του φωτισμού

Υπάρχει κάποια φωτογραφία που ονειρεύεσαι να τραβήξεις;
Ό,τι μου δίνει έμπνευση ή ό,τι έχω στο μυαλό μου προσπαθώ να το πραγματοποιώ άμεσα. Ωστόσο, θα ήθελα κάποια στιγμή να φωτογραφίσω καλλιτέχνες που θαυμάζω και που με έχουν κάνει τον άνθρωπο που είμαι σήμερα, μέσω της τέχνης τους. Αναφέρομαι σε μουσικούς κυρίως, τα τραγούδια των οποίων μου δίνουν έμπνευση. Στα σχέδια μου είναι να τους ακολουθήσω σε ένα tour, έστω και για μικρό χρονικό διάστημα. Μου φαίνεται ελκυστική η ιδέα του να αποτυπώνω στιγμές αδρεναλίνης και να δώσω την ευκαιρία σε όσους δε βρίσκονται εκεί να αισθανθούν την ίδια ένταση με μένα.

Αναλογική ή ψηφιακή φωτογραφία;
Το κάθε είδος φωτογραφίας έχει τα πλεονεκτήματα του. Προτιμώ την ψηφιακή, καθώς είναι πιο αποδοτική στο μεγάλο όγκο εργασίας και στους γρήγορους ρυθμούς. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα να επεξεργαστεί τις εικόνες του όσο επιθυμεί ο καθένας, για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Παρ’ όλα αυτά, αν δεν υπήρχαν τα πρακτικά θέματα στη μέση, πιστεύω πως η αναλογική φωτογραφία έχει πάντα καλύτερη αισθητική.

Πάνω σε τι πρότζεκτ δουλεύεις αυτό το διάστημα; Ποια είναι τα μελλοντικά σου πλάνα;
Στα μελλοντικά μου πλάνα, θα μπορούσα να πω πως είναι η δημιουργία ενός δικού μου photo book, με φωτογραφίες βασισμένες σε συγκεκριμένα concepts που θα συνδέονται μεταξύ τους, αλλά και η συμμετοχή μου σε διάφορες galleries, όπου θα μπορώ να μιλήσω αναλυτικότερα για το κάθε project με άλλους δημιουργικούς ανθρώπους, καθώς επίσης και θα έχω την ευκαιρία να παρουσιάσω την δουλειά μου σε ένα ευρύτερο κοινό.

Αυτή την περίοδο ετοιμάζω μία πολύ ιδιαίτερη φωτογράφιση με θέμα το «Industry», η οποία θα πραγματοποιηθεί μέσα στον Μάρτιο. Είμαι αρκετά ενθουσιασμένη, αλλά ταυτόχρονα και σκεπτική, διότι είναι ένα προτζεκτ που ήθελα να κάνω καιρό τώρα και θέλω το αποτέλεσμα να βγει «άρτιο», τουλάχιστον για τις δικές μου προσδοκίες.