Το Moonrise, Hernandez, New Mexico είναι η πιο διάσημη φωτογραφία του Άνσελ Άνταμς. Ο Άνταμς, αν βγάζει κατά βάση ασπρόμαυρες φωτογραφίες, καταφέρνει να σε κάνει να δεις με έναν ιδιαίτερο τρόπο τα τοπία που επιλέγει. Καταφέρνει να σε κάνει να εστιάσεις στο σημείο που θέλει εκείνος να δεις και αυτό φαίνεται πάρα πολύ στο Moonrise. Εστιάζει τόσο στην αντίθεση του φεγγαριού και του νυκτερινού ουρανού όσο και στα φωτισμένα κτίρια.
Σύμφωνα με το φιλμάκι που κυκλοφόρησε η Ansel Adams Gallery, η φωτογραφία τραβήχτηκε το 1941 στο Βόρειο Νέο Μεξικό, όταν ο Άνταμς μαζί με τον γιο του και τον βοηθό του ταξίδευαν προς τη Σάντα Φε. Πλησιάζοντας στο χωριό Χερνάντεζ, διηγούνται τα εξής: «Ήταν δύο μέρες πριν την Πανσέληνο και τα κτίρια και οι σταυροί φωτίζονταν από ένα απαλό διάχυτο φως, που ερχόταν ανάμεσα από τα σύννεφα μιας καταιγίδας που καταλάγιαζε».
Τότε ο Άνταμς σταμάτησε για να ατενίσει και να φωτογραφίσει το όμορφο θέαμα. Αφού ετοίμασε τον εξοπλισμό του συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε να βρει το φωτόμετρο, ένα εργαλείο απαραίτητο για να υπολογίσει κανείς τη σωστή έκθεση για τη λήψη του.
Έπρεπε να δράσει γρήγορα για να μη χάσει τη λήψη του, αφού το φως είχε αρχίσει να εξασθενεί. Έτσι χρησιμοποίησε την εμπειρική του γνώση για το φως του φεγγαριού και αυτοσχεδιάζοντας έβγαλε τη φωτογραφία που βλέπουμε σήμερα. Πήρε το φιλμ στο στούντιο που είχε και προσπάθησε με διάφορους τρόπους να ρυθμίσει τους έντονους τόνους της φωτογραφίας. Και τα επόμενα χρόνια συνέχισε να επεξεργάζεται το αρνητικό προσπαθώντας να εμφανίσει στη φωτογραφία την εικόνα που είχε δει. Στη δεκαετία του 1970 τα κατάφερε και η φωτογραφία δημοσιεύτηκε.
Πρόκειται για την πιο διάσημη φωτογραφία του, που μέχρι τον θάνατό του, το 1984, είχε αποκτήσει 1. 300 αντίτυπα. Η ιστορία του φροντίζει να μας θυμίσει ότι «η τύχη ευνοεί αυτούς που έχουν προετοιμάσει το νου τους».
17°
