Το νέο άλμπουμ του Bruce Springsteen «Letter To You» με την E-Street Band, η νέα σκηνή της βρετανικής jazz, η μπάντα A Certain Ratio, οι εκδόσεις Carnivora.
➽ Πέντε μέρες είναι αρκετές για έναν χαρισματικό τραγουδοποιό και μια σπουδαία μπάντα για να ηχογραφήσουν μαζί μετά από τριάντα έξι ολόκληρα χρόνια.
Για όσους αγάπησαν το «Born To Run» και το «River», για όσους έβαλαν για πάντα στην καρδιά τους τον Bruce με το «Darkness On The Edge Of Town», ακόμα και για όσους βρήκαν το «Born In The USA» πιο φωνακλάδικο απ’ ό,τι θα ήθελαν, αυτή εδώ είναι μια μεγάλη επιστροφή.
Αν ο Bruce Springsteen είχε κάποιον λόγο να αποδεσμεύσει την E-Street Band το 1989, μετά από 17 χρόνια συνεργασίας, φαίνεται ότι τώρα έχει κάποιον ακόμα καλύτερο να την καλέσει και πάλι μαζί του στο στούντιο.
«Πράγματα που ανακάλυψα σε δύσκολες και σε όμορφες στιγμές, τα έγραψα όλα με μελάνι και αίμα, έσκαψα μέσα στην ψυχή μου, υπέγραψα φαρδιά πλατιά από κάτω και τα στέλνω μ’ ένα γράμμα σε σένα».
Το «Letter To You» κυκλοφορεί ως δίσκος αλλά και ως ταινία-ντοκιμαντέρ από τις ηχογραφήσεις, στις 23 Οκτωβρίου.
➽ Ο Matthew Halsall εξελίσσεται σε μεγάλη μορφή της βρετανικής jazz. Με την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία του, την Gondwana, προτείνει συνεχώς εξαιρετικά ονόματα από την Αγγλία αλλά και ολόκληρο τον κόσμο. Οι Mammal Hands, οι Portico Quartet, οι Gogo Penguin, ο Dwight Trible είναι μερικά –μόνο– από τα ονόματα που ηχογραφούν κοντά του. Όμως πέρα από ιδιοκτήτης μιας συνεχώς ανερχόμενης εταιρείας, ο τρομπετίστας από το Μάντσεστερ κυκλοφορεί στην Gondwana και τους προσωπικούς του δίσκους. Κι αν οι πρώτες τέσσερις δουλειές του, αναλώνονταν στην αναζήτηση προσωπικής ταυτότητας, από το «When The World Was One», μέσα από το «Into Forever» και με κατάληξη το καταπληκτικό τριπλό «Oneness», η ταυτότητα έχει βρεθεί: πρόκειται για μια βαθύτατη προσέγγιση της spiritual jazz στο ύφος του Pharoah Sanders, του John Coltrane της εποχής του διαλογισμού, του Tony Scott, της Alice Coltrane, του Sun Ra ακόμα. Ο Halsall εδώ και έξι –περίπου– χρόνια χτίζει έναν θαυμαστό καινούργιο κόσμο. Και είναι αυτού του είδους η εσωτερική αναζήτηση που τον οδηγεί στο να συναντά τα Χαρούμενα Πνεύματα του Σύμπαντος και να χαιρετά μαζί τους τον Ήλιο.
Το «Salute To The Sun», εκτός από στάση της yoga (Surya Namaskar), είναι ο καινούργιος του διπλός δίσκος, που κυκλοφορεί τον Νοέμβριο.
➽ Μιλώντας για τον Halsall και τη σπουδαία δουλειά που κάνει με την Gondwana, έρχονται στο μυαλό μου δισκογραφικές εταιρείες αλλά και εκδοτικοί οίκοι που έχουν ένα πολύ συγκεκριμένο όραμα. Οι Εκδόσεις Carnivora –για παράδειγμα– παρουσιάζουν στο ελληνικό κοινό αποκλειστικά ισπανόφωνα νουάρ βιβλία. Αντιγράφω: «Γιατί νουάρ; Επειδή είναι το σκανταλιάρικο παιδί του λογοτεχνικού κανόνα, που κατόρθωσε να γοητεύσει σπουδαίους συγγραφείς, όταν διαπίστωσαν ότι σου δίνει τη δυνατότητα να μιλήσεις για θέματα της κοινωνίας και των καιρών μας, που είναι απαγορευμένα σε άλλα λογοτεχνικά μονοπάτια ή αντιμετωπίζονται, αισθητικά, ως ταμπού, τα οποία το νουάρ δεν σέβεται. Γιατί ισπανόφωνο; Επειδή όσοι μιλούν αυτή τη γλώσσα, την τρίτη ομιλούμενη μητρική γλώσσα παγκοσμίως, έχουν πολλές ιστορίες να πουν για την πρόσφατη προσωπική τους ιστορία και την ιστορία του τόπου τους – όχι όμορφες τις πιο πολλές φορές». Επιπλέον, τα βιβλία των Εκδόσεων Carnivora έχουν τόσο υψηλή αισθητική, που θέλεις να τα έχεις στη βιβλιοθήκη σου ακόμη κι αν αργήσεις να τα διαβάσεις.
➽ Οι A Certain Ratio ήταν πάντα μια ιδιαίτερη περίπτωση, ακόμη και για την απόλυτα ιδιαίτερη περίπτωση δισκογραφικής εταιρείας που ήταν η Factory. Δίπλα στα post punk στοιχεία της εποχής και τα αρκετά ηλεκτρονικά που έτσι κι αλλιώς υπήρχαν στη Factory, δεν δίσταζαν να προσθέσουν funk πινελιές, ethnic αναζητήσεις, ακόμη και jungle πειραματισμούς που ήταν πολύ πρώιμοι στα eighties. Το νέο τους album «ACR Loco» με άφησε άναυδο με τη φρεσκάδα και τον σύγχρονο ήχο του. Και μιλάμε για μπάντα που υπάρχει εδώ και 41 χρόνια!
➽ Στο «24 Hour Party People», την ταινία που αναφέρεται στη Factory, o Tony Wilson –ιδιοκτήτης της εταιρείας– λέει κάποια στιγμή ότι «οι A Certain Ratio είναι μια μπάντα που βγάζει την ενέργεια των Joy Division αλλά με καλύτερα ρούχα». Έτσι, σκαλίζω το πλούσιο υλικό της Factory στη δισκοθήκη μου και ανασύρω το «Unknown Pleasures». «Disorder», «Shadowplay», «Interzone» κι αυτή η επιμονή του Martin Hannett –παραγωγού του δίσκου– να ηχογραφηθεί κάθε τύμπανο χωριστά, έτσι ώστε να φτιάξει απολύτως ξεχωριστό ήχο για το καθένα. Δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση του Stephen Morris –του drummer– αλλά το αποτέλεσμα ακούγεται ακόμα και σήμερα καταπληκτικό!
Έργο μεικτής τεχνικής του Γιώργου Φλωράκη για τη στήλη του Σημειώσεις Ενός Μονομανούς
12°
