Δυστυχώς σχεδόν πάντοτε στην Ελλάδα, η σοσιαλδημοκρατία συντριβόταν ανάμεσα σε συμπληγάδες. Ανάμεσα στη ρήξη που πρέσβευε η κομμουνιστική –ή κομμουνιστοειδής– αριστερά και στην πελατειακή συντήρηση που εξέφραζαν τα λεγόμενα «αστικά» κόμματα. Κατέληγαν έτσι οι σοσιαλδημοκράτες να λειτουργούν σαν άλλοθι πότε των μεν, πότε των δε. Μεταπολιτευτικά η ζωή τους έγινε ακόμα πιο δύσκολη, αφού αναδέχθηκαν το ρόλο του «απολογητή» είτε του «εκσυγχρονιστή» στο κατεξοχήν λαϊκίστικο κόμμα, το ΠΑΣΟΚ. Η κατάρρευση που βιώνουμε σήμερα εξωθεί τους Έλληνες σε αυτοκτονικές, εν πολλοίς, επιλογές. Μονάχα ίσως ύστερα από μια μέγιστη καταστροφή θα φτάσει η ώρα της σοσιαλδημοκρατίας.
Της θέσης που αποκρούει τόσο τον παιδισμό της εγχώριας αριστεράς όσο και τον κυνισμό της δεξιάς. Έως τότε, οι Έλληνες σοσιαλδημοκράτες οφείλουν να ξεκαθαρίσουν τις γραμμές τους από τα κνώδαλα του παρελθόντος (τα οποία, έτσι κι αλλιώς, συνωθούνται και ξερογλείφονται στα νέα κόμματα εξουσίας) και να πάψουν επιτέλους να βάζουν νερό στο κρασί τους. Άλλο πράγμα η συναίνεση και η ανεκτικότητα και άλλο το να προσφέρεσαι ως φερετζές του κάθε πούστη.
Ο Χρ.Χ. είναι συγγραφέας. Το βιβλίο του «Ο Κόσμος στα μέτρα του» κυκλοφορεί από τις εκδ. Πατάκη.
23°
