Έχω τρομερό κέφι να ζήσω ένα ερωτικό, φλερταριστικό καλοκαίρι

Μυρτώ μου, δεν ξέρω τι παίζει με τους άλλους στην Αθήνα, εγώ έχω τρομερό κέφι να ζήσω ένα ερωτικό, φλερταριστικό, γαμάτο καλοκαίρι τίγκα στην καβλάντα και (γιατί όχι) στο σεξ, ενώ γύρω μου όλοι έχουν πάθει ένα κοκομπλόκο, να το πω; Φοβία να το πω; Κόμπλεξ να το πω; Όπως και να το πω, το θέμα είναι ότι ο κόσμος όπως τον ξέραμε δεν ισχύει, αλλά αυτό δεν είναι λόγος να μην ακουμπάμε ο ένας τον άλλο. Τι θα γίνει; Αγάμητοι και αγάμητες θα μείνουμε; Και πες πως τη σκαπουλάρουμε από τον κορωνοβάιρους ως άτομα και ως ανθρωπότητα. Τι να το κάνω αν έχω ξεχάσει πώς είναι να χαϊδεύεις και να φιλάς ένα σώμα;

H Μυρτώ γράφει:

Πρώτα πρώτα άλλο η καβλάντα, άλλο το φλερτ, άλλο η ερωτική διάθεση, άλλο το σεξ. Και τέλος πάντων δεν καταλαβαίνω γιατί είσαστε συνέχεια στην άρνηση και στην ξινίλα. Τα ’χουν πει οι Μόντι Πάιθονς και ο Θέμης Γεωργαντάς: να κοιτάζεις πάντα τη φωτεινή πλευρά της ζωής με θετική ενέργεια και Αμίτα Μόσιον. Κάντε μια προσπάθεια να δείτε το πρόβλημα ως δημιουργική ευκαιρία, ως πρόκληση στη φαντασία. Δηλαδή, μαλάκες ήταν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που άρχισαν την καλλιέργεια τρούφας στην κρίση και πρόκοψαν; Όλη αυτή η ιστορία με τον φαρμακερό ιό που απειλεί να αφανίσει την ανθρωπότητα, μπορεί να είναι ένας τρόπος να επινοήσουμε καινούργιες ερωτικές φόρμουλες. Δεν ξέρω, να εντάξουμε το τεστ στα προκαταρκτικά, να είναι μια τελετουργία η αργή και βασανιστική αφαίρεση της μάσκας, να τρελαινόμαστε από πόθο χώνοντας το βαμβάκι στη μύτη του άλλου, να μας τα σκάει στον εγκέφαλο όταν ο άλλος τρίβει λάγνα την αντιβακτηριδιακή λοσιόν στα χέρια του, να τρέμουμε από λαγνεία όταν αγγίζει ο ένας τον άλλο με το γάντι.

Υ.Γ. Εξάλλου υπάρχει πάντα η πιθανότητα να αφανιστεί όντως το ανθρώπινο γένος σε λίγο καιρό. Οπότε, δυστυχώς, το δικό σας πρόβλημα είναι μηδαμινό μπροστά στον αφανισμό της ανθρωπότητας από έναν ιό που προήλθε από ένα ζώο που ονομαζόταν παγκολίνος.