Τι γίνεται με τα οικονομικά όταν συγκατοικείς με το αγόρι σου;

Θέλω να καταθέσω κι εγώ, Μυρτώ μου, την εμπειρία μου από τη συγκατοίκηση με το αγόρι μου γιατί τον πρώτο χρόνο ήταν τέλεια αλλά μετά άρχισαν τα προβλήματα και δεν ήμουν (ούτε και είμαι) προετοιμασμένη να τα αντιμετωπίσω. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η ρουτίνα. Εμείς δουλεύουμε αρκετά και οι δύο – μάλιστα εγώ συχνά κάνω ταξίδια σε άλλες πόλεις με τη δουλειά μου, οπότε είμαστε τυχεροί από άποψη πλήξης γιατί δεν βλεπόμαστε πολύ και δεν προλαβαίνουμε να βαρεθούμε. Όμως τι γίνεται με τα οικονομικά όταν ο ένας βγάζει παραπάνω χρήματα και ο άλλος όχι μόνο δεν μπορεί να είναι συνεπής με τις υποχρεώσεις του αλλά αρχίζει και να αδιαφορεί κι από πάνω; Ξέρει φυσικά ότι δε θα μείνει τίποτα απλήρωτο μιας και θα φροντίσω εγώ για όλα, ακόμα κι αν δεν είναι δική μου η ευθύνη για κάτι (λ.χ. σούπερ μάρκετ, ΔΕΗ και ΕΥΔΑΠ εκείνος, ενοίκιο εγώ). Δεν του έχω πει τίποτα μέχρι τώρα αλλά κατά βάθος με πειράζει που αμέσως μόλις πληρώνεται δεν σκέφτεται να βγάλει στην άκρη το ποσό που αναλογεί στις υποχρεώσεις του αλλά ψωνίζει πράγματα που θέλει εκείνος ή που αφορούν τα χόμπι του και μετά δεν του μένει φράγκο. Καταλήγουμε να τα πληρώνω σχεδόν όλα εγώ. Έχω σκεφτεί να κάνω κάποια νύξη, δεν ξέρω, Μυρτώ μου, είμαι ερωτευμένη μαζί του, δεν θέλω να τον προσβάλω και να νιώσει άσχημα μιας κι εγώ ήμουν αυτή που επέμενα να συζήσουμε. Αυτά.

H Μυρτώ γράφει:

Ε να, αυτά είναι. Αφού εσείς επιμείνατε να συζήσετε, εκείνος δεν έχει ευθύνη, δεν καθόρισε τη μοίρα του ο ίδιος, είναι αφελές έρμαιο των δικών σας επιθυμιών. Οπότε μη ζητάτε τα ρέστα και να μη σας πειράζει καθόλου που τα γράφει όλα στα παπάρια του. Εξάλλου ο καθένας πληρώνει όπως μπορεί. Το αγόρι σας συνεισφέρει στον κοινό βίο με τον τρόπο του, με την παρουσία του στη ζωή σας, με το να γυρίζει σπίτι απ’ τη δουλειά και να κοιμάται δίπλα σας, να σας εμπνέει τα πολύτιμα συναισθήματα του έρωτα, να στολίζει το σπίτι με το παράστημά του, να στολίζει το πλυντήριο με τα βρακιά του – δεν είναι λίγα όλα αυτά και απορώ με την τσιγγουνιά σας. Η γνώμη μου είναι να μη βγάλετε τσιμουδιά, μην του πείτε τίποτα και νιώσει άσχημα και του κοπεί η όρεξη, δεν κάνει. Μάλιστα, σας προτείνω να τον χαρτζιλικώνετε κιόλας. Διακριτικά βέβαια γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να προσβληθεί και να τραυματιστεί η ψυχή του ανεπανόρθωτα. Καταλαβαίνω από αυτά που γράφετε ότι είναι πολύ ευαίσθητο παλικάρι και όχι τίποτ’ άλλο θα ’χετε να πληρώνετε και ψυχολόγο εκτός των άλλων. Συνεχίστε ακριβώς όπως το πάτε και το πολύ πολύ, αν δε βγαίνετε, βρείτε μια δεύτερη δουλειά. Ανάπτυξη έχουμε, οι αγορές ανοιχτές είναι και τα καλά κρασά ρέουν άφθονα.