Lifestyle

Όλη η αλήθεια για το Οφσάιντ

Ότι είναι ο γυναικείος οργασμός για τους άντρες, είναι το οφσάιντ για τις γυναίκες.

Το έχουμε ακουστά, αλλά πώς είναι, πώς γίνεται και σε τι χρησιμεύει, άγνωστο. Θα ήθελα να συμφωνήσω με αυτό, αλλά δεν μπορώ και για να πω την αλήθεια είναι ένα μυστήριο πως έχει καθιερωθεί μια τέτοια άποψη. Και θα το πω: Ναι, οι γυναίκες ξέρουν τι είναι το οφσάιντ. Και θα εξηγηθώ κιόλας.

Ήμουν εφτά χρονών και μόλις είχα αρχίσει την καριέρα μου ως τερματοφύλακας. Το ποδόσφαιρο ήταν η ζωή μου και με έφερνε πιο κοντά στο όνειρό μου (να γίνω αγοράκι). Αφού είχα μάθει ποια είναι η μπάλα του ποδοσφαίρου, πώς αποκρούεις και πώς οργανώνεις τους συμπαίκτες σου(ήμουν ηγετική φυσιογνωμία, τι να κάνω;) αποφάσισα να μάθω συστήματα και να καταλάβω τι είναι το οφσάιντ, που όλα τα αγόρια στην τάξη μού μιλούσαν γι’ αυτό. Απευθύνθηκα λοιπόν στον μάστερ, τον μπαμπά μου. Εκείνος αποφάσισε πως θα βλέπουμε μαζί ματς κάθε Τετάρτη, Πέμπτη και Κυριακή βράδυ, περιμένοντας κάποιο οφσάιντ, ώστε να μπορέσει να μου εξηγήσει τι είναι. Το παιδικό μου μυαλό είχε χτυπήσει διάνα. Μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Και θα έβλεπα μπάλα και θα μπορούσα να βλέπω τηλεόραση μέχρι τα μεσάνυχτα.

Στο δεύτερο οφσάιντ που είδα, είχα καταλάβει απόλυτα περί τίνος πρόκειται, πράγμα που αμέσως συνειδητοποίησα ότι ίσως να μην με συνέφερε και πολύ. Οπότε παρόλο που ήθελα με όλη μου τη δύναμη να φωνάξω στον μπαμπά μου «Ναι, ναι! Κατάλαβα», δεν το έκανα. Εκείνη την κρίσιμη στιγμή σκέφτηκα ότι αφού ομολογούσα ότι είχα καταλάβει τι είναι, θα ήμουν καταδικασμένη να ξανακοιμάμαι στις εννέα και μισή, μαζί με την αδερφή μου. Έκανα λοιπόν τη χαζή και άφηνα τον πατέρα μου να εξηγεί κάθε φορά και με κάθε τρόπο τί είναι αυτός ο περίφημος ποδοσφαιρικός κανόνας που ξεχωρίζει το ποδόσφαιρο από όλα τα άλλα σπορ που παίζονται με μπάλα. Αυτό κράτησε περίπου δύο μήνες. Το τέλος το έδωσε η μητέρα μου που απηύδησε, και με μένα που δεν κοιμόμουν πια με τίποτα πριν τις 12, αλλά και με την κατάληψη του σαλονιού κάθε Τετάρτη, Πέμπτη και Κυριακή. Κάπως έτσι, σταμάτησα να «ξενυχτάω» και επέστρεψα στο «εννέα και μισή» μαζί με την αδερφή μου.

Μεγαλώνοντας αισθανόμουν πολύ περήφανη κρυφή μου γνώση. Αυτό μέχρι να αρχίσω να βλέπω μουντιάλ με τις φίλες μου –για όχι και τόσο αθλητικούς λόγους, αν με καταλαβαίνετε. Τότε ήταν που διαπίστωσα πως εκτός από εμένα, και οι φιλενάδες μου, που πέρασαν την εφηβεία τους αγκαλιά με το Κοσμοπόλιταν, ήξεραν τι εστί οφσάιντ. Το μυστήριο ήταν ότι ενώ όλες μπορούσαν να μου το εξηγήσουν, ποτέ δεν θα αποκάλυπταν αυτή τους τη γνώση σε έναν άντρα. Άργησα να καταλάβω γιατί.

Έπρεπε να γνωρίσω τον Αλέξη, φανατικό γαύρο, το οποίο ήταν ανεκτό γιατί και εγώ υποστηρίζω με αγάπη τον Ολυμπιακό, όση αγάπη μπορεί να έχει ένα κορίτσι για το ποδόσφαιρο. Καλοκαίρι όταν σμίξαμε, δεν υπήρχε μπάλα, ίσως μόνο στην παραλία, αλλά δεν υπήρχε και μπλα μπλα, ίσως μόνο στο κρεβάτι. Ήρθε όμως το φθινόπωρο και μας βρήκε μαζί. Στο ίδιο σπίτι, στον ίδιο καναπέ, να μιλάμε πια. Οικειότητα. Και με την οικειότητα ήρθε και η μπάλα. Και ενώ μικρή λάτρευα να βλέπω ματς μαζί με τον μπαμπά μου, πλέον βαριόμουν φριχτά. Ή μάλλον καλύτερα, βαριόμουν το πόσο αόρατη με έκανε. Εκεί έθεσα σε εφαρμογή το «Σχέδιο οφσάιντ». Η ιδιοφυία των φιλενάδων μου με χτύπησε κατακέφαλα. Τι θα γινόταν αν προσποιούμουν ότι δεν ήξερα τι είναι;

«Μωρό μου, τι είναι το οφσάιντ; Όλοι προσπαθούν να μου εξηγήσουν και δεν καταλαβαίνω. Μπορείς να μου πεις;». Μπαμ. Αυτό ήταν. Κάθε φορά που θα έχει ματς, δεν θα μπορεί να αντισταθεί στον πειρασμό να μου εξηγήσει και θα παίρνω και εγώ το μερίδιο της προσοχής που μου αναλογεί. Συν τοις άλλοις, ακόμα και αν η ομάδα κερδίσει, αυτός στο πίσω μέρος του μυαλού του θα σκέφτεται ότι πάλι δεν μου έχει εξηγήσει τι είναι το οφσάιντ(εντάξει, θα του το χτυπάω καιεγώ λίγο) και θα προσπαθεί να επανορθώσει στο άφτερ γκέιμ.

Άραγε ο Σέρλοκ Χολμς να ξεδιάλυνε αυτό το μυστήριο; Δεν ξέρω, ίσως και ναι. Πάντως οι εραστές μου έως τώρα δεν το έχουν κάνει. Βέβαια είναι που δεν φτάνουμε να δούμε μαζί την απονομή κυπέλλου, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι δεν είμαστε χαζές, αλλά σατανικά έξυπνες. Ξέρω βέβαια τι θα σκεφτεί κάποιος κακεντρεχής, «Δικαιολογίες. Τα βγάζεις από το μυαλό σου». Ίσως είναι η απάντηση, αλλά ποιος μπορεί να το αποδείξει;