22 αμφιλεγόμενες διαφημίσεις μόδας

Από ελαφρώς σκανδαλώδεις έως ευθέως προσβλητικές, πολλές διαφημιστικές καμπάνιες μεγάλων οίκων μόδας βρέθηκαν στο στόχαστρο των αρχών, διχάζοντας το κοινό και τους νομικούς. Θεωρήθηκαν ακατάλληλες, επικίνδυνες και αποσύρθηκαν. Σεξισμός, ψυχολογική πίεση, λανθάνοντα πρότυπα, εκμετάλλευση, είναι μερικές από τις κατηγορίες που αντιμετώπισαν.

Με αφορμή την πρόσφατη απόφαση του δημάρχου του Λονδίνου Σαντίκ Kαν, να απαγορευτούν οι διαφημίσεις που ενδέχεται να προκαλούν στους χρήστες των μέσων μαζικής μεταφοράς του Λονδίνου «προβλήματα αυτοεκτίμησης που να συνδέονται με το σώμα τους και τις αναλογίες που διαθέτουν», το ερώτημα επανέρχεται. Υπάρχουν όρια στον κόσμο της μόδας και της διαφήμισης; Θα έπρεπε να υπάρχουν; Και αν ναι, ποια είναι αυτά; Σε ένα πλανήτη όπου σημείο με σημείο διαφέρει, μπορεί να υπάρξει μια κοινή αντίληψη για την ελευθερία έκφρασης ή στο όνομα αυτής κάποιοι λειτουργούν βλαπτικά; Το τι προσβάλλει και τι όχι τις ανθρώπινες κοινωνίες δεν ήταν ποτέ το ίδιο και τα δεδομένα αλλάζουν μαζί με το χρόνο που τρέχει. 

Αυτές είναι 22 πολυσυζητημένες διαφημίσεις που ενόχλησαν, σχολιάστηκαν και, σε πολλές περιπτώσεις, «κατέβηκαν». 

United Colors Of Benetton, 1991

Γνωστή ως η φωτογραφία «που άλλαξε το πρόσωπο του AIDS» και κέρδισε το βραβείο World Press Photo, η λήψη της Therese Frare, σπουδάστριας φωτοδημοσιογραφίας το 1990, και των τελευταίων στιγμών του ακτιβιστή David Kirby με την οικογένειά του, για το περιοδικό Life, υπέστη χρωματική επεξεργασία και χρησιμοποιήθηκε για την καμπάνια της UCOB προκαλώντας έντονες αντιδράσεις. Πολίτες και φορείς, μεταξύ των οποίων καθολικοί και ακτιβιστές, διαμαρτυρήθηκαν, έντυπα μόδας αρνήθηκαν να «τρέξουν» την καταχώρηση, εφημερίδες κάλεσαν σε ανοιχτό μποϊκοτάζ της διαφήμισης.

Wonderbra, 1994

Η Eva Herzigova στην επιδραστική καμπάνια του 1994 «Hello boys» για τη Wonderbra που σήκωσε κύματα διαμαρτυρίας από φεμινιστικές οργανώσεις και μαγνήτιζε τα βλέμματα των οδηγών στους δρόμους δημιουργώντας έλλειμα προσοχής.

Calvin Klein, 1995

Η σειρά φωτογραφιών του Steven Meisel για τον οίκο μόδας Calvin Klein δέχτηκε κριτική για τη νεότητα των μοντέλων που συμμετείχαν.

Yves Saint Laurent, 2000

948 άνθρωποι έστειλαν τα παράπονά του στην Αρχή Διαφημιστικών Προτύπων του Ηνωμένου Βασιλείου για την πόζα της Sophie Dahl που πρωταγωνιστούσε στην καμπάνια του Yves Saint Laurent το 2000 για το άρωμα Opium. Κατέκτησε μία θέση στο Top-10 των πιο «ενοχλητικών» διαφημίσεων του βρετανικού φορέα και θεωρήθηκε «πορνογραφική».

Emanuel Ungaro, 2002

Έγινε αντικείμενο συζήτησης πριν καν δημοσιευθεί. Δεκάδες έντυπα διεθνώς αρνήθηκαν να δημοσιεύσουν την εικόνα του μοντέλου που εμφανιζόταν να αυνανίζεται. Εκτός από την αμερικάνικη Vogue. 

Sisley, 2003

O Terry Richardson έχει πάντα τον τρόπο να προβοκάρει με τις εικόνες του. H Αμερικανίδα Josie Maran ποζάρει ως μοντέλο αρμέγοντας και πίνοντας γάλα από το μαστό μιας αγελάδας, με τη σημειολογία να παραπέμπει προφανώς σε άλλες σκέψεις.

Gucci, 2003

O Mario Testino παίζει με το σημείο G και το όνομα Gucci στην καμπάνια «Public Enemy» καθιστώντας τη διαφήμιση «δημόσιο κίνδυνο», η Carmen Cass ποζάρει επιδεικνύοντας την ευαίσθητη περιοχή της που έχει ξυριστεί αναλόγως για τις ανάγκες της φωτογράφισης και η Carine Roitfeld επιμελείται το στιλ. Απαγορεύτηκε.

Gucci, 2003

Άλλο ένα ενσταντανέ στην ίδια χρονιά από τον οίκο μόδας Gucci που θεωρήθηκε αμφιλεγόμενο λόγω της ματσό αισθητικής που φέρεται να προβάλλει, προκαλώντας με την αντίληψη περί δύναμης και εξουσίας μεταξύ των δύο φύλων. 

Marithé & François Girbaud, 2005

Η ιδέα των Marithé & François Girbaud για τη «Last Supper» κάθε άλλο παρά άσχετη κρίθηκε με το «Μυστικό Δείπνο», δίχασε με τη μοντέρνα διασκευή της και δεν έγινε δεκτή στη Γαλλία.

Tom Ford, 2007

Terry Richardson στο φακό σε μια ακόμα στιγμή που θεωρήθηκε προκλητική, Tom Ford στην υπογραφή της καμπάνιας για τη σειρά αρωμάτων «For Men» που λάνσαρε το 2007. Ωμός ρεαλισμός ή όχι; Εκτός από την προσοχή τράβηξε και την ανοχή των αρχών στα άκρα με αποτέλεσμα να απαγορευτεί σε πολλές χώρες, ανάμεσα στις οποίες η Ισπανία και η Ιταλία.

Sisley, 2007

«Fashioin Junkie» το μότο, Terry Richardson και πάλι σε μια φωτογράφηση που κοκάλωσε αρκετό κόσμο γιατί «περνούσε μια γκλαμ άποψη για τα ναρκωτικά». Δύο γυναίκες σνιφάρουν, με τη μια να κοιτά με φτιαγμένο ύφος το φακό. Πολλοί ίσως αναρωτιούνται αν απλά είναι ένα backstage στιγμιότυπο από τον κόσμο της μόδας, αλλά η ετυμηγορία υπήρξε κατηγορηματική. Όχι, δεν είναι κατάλληλη διαφήμιση αυτή.

Dolce & Gabbana, 2007

Θεωρήθηκε πως παραπέμπει σε σκηνή βιασμού και απαγορεύτηκε αρχικά στην Ιταλία και κατόπιν στην Ισπανία. Ήταν 2007 όταν οι Dolce & Gabbana, ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων με την καμπάνια για την ανοξιάτικη-καλοκαιρινή συλλογή τους. Και δεν ήταν η πρώτη φορά. 

Diesel, 2010

Μέρος της πετυχημένης καμπάνιας «Be Stupid» της Diesel η παραπάνω καταχώρηση απαγορεύτηκε από την Αρχή Διαφημιστικών Προτύπων του Ηνωμένου Βασιλείου ως επιθετική και ενθαρρυντική αντικοινωνικών συμπεριφορών.

Marc Jacobs, 2011

H 17χρονη Dakota Fanning πόζαρε στην καμπάνια του αρώματος Oh, Lola του Marc Jacobs σε μια διαφήμιση που εξόργισε για προώθηση παιδοφιλίας. Με το μπουκάλι του αρώματος τοποθετημένο στην περιοχή των γεννητικών της οργάνων και προσιδιάζοντας στη Λολίτα, το τελικό αποτέλεσμα κρίθηκε ακατάλληλο και αποσύρθηκε.

United Colors Of Benetton, 2011

Το φιλί του Πάπα Βενέδικτου με έναν Ιμάμη στην περιβόητη καμπάνια «Unhate», δεν έγινε από όλους αποδεκτό.

Miu Miu, 2011

Η 14χρονη ηθοποιός Hailee Steinfeld για τη καμπάνια της Miu Miu, το 2011, και η διαφήμιση απαγορεύτηκε γιατί ήταν «ανεύθυνο» εκ μέρους της εταιρίας να προβάλει μια εικόνα που θεωρήθηκε πως παραπέμπει στην αυτοκτονία. Μόνη της, ταραγμένη και δακρυσμένη σε σιδηροδρομικές γραμμές.

Roger David, 2011

H Αρχή Διαφημιστικών Προτύπων της Αυστραλίας εκτίμησε πως η διαφήμιση της εταιρίας ανδρικών ρούχων Roger Davis απεικονίζει τη νεαρή πρωταγωνίστρίά της σεξιστικά, υπογραμμίζοντας τη λέξη «slave» που ήταν εμφανής στο barcode τατουάζ της.

American Apparel, 2012

H American Apparel έχει μεγάλο ιστορικό στις αμφιλεγόμενες διαφημίσεις, έχει χρησιμοποιήσει πορνοστάρ, έχει τραβήξει τα κόνσεπτ της στα όρια του αποδεκτού. Το 2012, η καμπάνια «Tights» κρίθηκε ρατσιστική και σεξιστική.

Miu Miu, 2014

«Mετατρέπει τα παιδιά σε αντικείμενα σεξουαλικού πόθου» ήταν η αιτιολογία με την οποία τέθηκε υπό απαγόρευση η διαφήμιση της Miu Miu, το 2014. Πόζαρε η Mia Goth, φωτογράφισε ο Steven Meisel, δεν έγινε αποδεκτή από πλειάδα φορέων και οργανώσεων.

Rogue by Rihanna, 2014

Προκλητική και υποδηλωτική σεξουαλικά κρίθηκε η διαφήμιση του αρώματος της Ρίρι, όπου στήνεται στο φακό κρύβοντας τα επίμαχα σημεία αλλά δημιουργώντας θέματα στην Αρχή Διαφημιστικών Προτύπων του Ηνωμένου Βασιλείου.  

Tom Ford, 2015

Ποζάροντας ολόγυμνη αλλά κρύβοντας τα επίμαχα σημεία της, για τη καμπάνια του αρώματος Black Orchid του Tom Ford, η Cara Delevigne, σκανδάλισε, η διαφήμιση καταγγέλθηκε, αρχικά δεν απαγορεύτηκε αλλά μετέπειτα υποχρεώθηκε να μην είναι αναρτημένη σε απόσταση 100 μέτρων από οποιοδήποτε σχολείο του Ηνωμένου Βασιλείου.

Gucci, 2016

«Ανθυγιεινά λεπτή» κρίθηκε το μοντέλο που πρωταγωνιστεί στην πρόσφατη καμπάνια Gucci, όπου μοντέλα παρτάρουν σε βίλα φορώντας δημιουργίες του διάσημου οίκου μόδας.