γιορτινά δώρα — © nguyen dang hoang/ unsplash

Lifestyle

Τι δώρα μπορούμε να πάρουμε στις γιορτές για τα αγαπημένα μας πρόσωπα;

Μικροπράγματα, δεδομένων των συνθηκών. Αλλά επειδή μας αρέσει η διαδικασία, έχουμε μερικές καλές ιδέες…

Δώρα με νόημα: Τι να πάρετε στους αγαπημένους σας φέτος τις γιορτές

Σε φιλικό άτομο που μαγειρεύει με πάθος, τα παλιά χρόνια θα έκανα δώρο μια ωραία γαλλική κατσαρόλα, ένα καλό γερμανικό τηγάνι, γιαπωνέζικα μαχαίρια κουζίνας: όλα αυτά, τα παλιά χρόνια. Τώρα είναι ζήτημα αν το άτομο θα πάρει δώρο για τα Χριστούγεννα ένα κινέζικο μπρίκι, ή μια επίσης κινέζικη αλατιέρα (από σετ αλατοπίπερο), ή ένα ταϊβανέζικο χριστουγεννιάτικο πετσετάκι, από αυτά τα κόκκινα που ξεβάφουν στο πλυντήριο και σου κάνουνε τα σώβρακα ροζ.

Η επιλογή δώρων έχει προσανατολιστεί στη μακρινή Ανατολή, ως ευρύτερο τόπο προέλευσης των δώρων. Τα οικονομικά μας είναι περιορισμένα παγκοσμίως – κανένας δεν σκοτώνεται να βγει για ψώνια. Ή όχι;

Όποιος έχει κατέβει στο κέντρο της πόλης ή έχει πάει σε πολυκαταστήματα και σε παιχνιδάδικα αυτές τις μέρες σίγουρα καταλήγει στο αντίθετο συμπέρασμα: όλοι ψωνίζουμε με τρέλα στις γιορτές. Γιατί, τι είναι οι γιορτές αν βγάλουμε τα εορταστικά ψώνια; Τις βόλτες στα στολισμένα μαγαζιά; Τα κάλαντα που ακούγονται σε κάθε πιθανή εκδοχή από τις καρα-στολισμένες, επιπέδου «βλάχικος γάμος», βιτρίνες; Τι είναι οι γιορτές χωρίς τη Μαράια Κάρεϊ να τραγουδάει τον (χριστουγεννιάτικο) πόνο της;

Τα μαγαζιά πράγματι είναι όλα τα λεφτά τις γιορτές, είτε μπαίνεις και ψωνίζεις είτε τα κοιτάζεις απέξω σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα. Πηγαίνω για προσκύνημα κάθε χρόνο τέτοια εποχή σε ένα τουλάχιστον πολυ-παιχνιδο-μάγαζο, φουλ στην πρόσφατη κινέζικη παραγωγή παιχνιδιών, στολιδιών, σκευών, συσκευών, ρούχων, αξεσουάρ κ.λπ., βασικά σε μαγαζί-Τιτανικός, με διαδρόμους στους οποίους χάνεσαι και ζητάς τη βοήθεια του κοινού, με ανηφοριές, κατηφοριές, κυλιόμενες σκάλες, ασανσέρ και τέταρτα υπόγεια, στο οποίο υπερμάγαζο βρίσκεις πράγματι δώρα για όλα τα βαλάντια: πετσέτες κουζίνας με χριστουγεννιάτικα μοτίβα (ΟΧΙ οι κόκκινες), γάντια, σουπλά και ποδιές κουζίνας, μικρο-σκεύη, εργαλεία, ανοιχτήρια, ποτήρια και σουρωτήρια καλύπτουν τον τομέα «κουζίνα» πολύ αποτελεσματικά. Μαμάδες, θείες, γιαγιάδες, πεθερές, νοικοκυρεμένες φίλες, τακτοποιούνται με 5-7 ευρώ – με την ελπίδα ότι δεν είναι πολλές, γιατί μάνι μάνι, με καμιά δεκαριά τέτοια δώρα, το ξεπερνάς εύκολα το πενηντάρικο. Το οποίο γίνεται μαγική εικόνα στο μέσο πολυ-παιχνιδο-μάγαζο, γιατί θα πάρεις κάμποσα επιπλέον δωράκια, επίσης χαμηλών τιμών και προδιαγραφών: χαριτωμένα πλαστικά νεσεσέρ, τσαντάκια, πορτοφολάκια, κουτάκια για χάπια, βαζάκια για οτιδήποτε, κοκαλάκια, στέκες, κορδέλες, βρακάκια, νεγκλιζέ, μπουστάκια, όλα από εξαιρετικό πλαστικό που, όμως, είναι αθάνατο, παραμένει στις χωματερές για αιώνες… Αλλά είναι νόστιμο, χαριτωμένο, ευπρόσδεκτο σαν δωράκι και οικονομικό για τον εορταστικό καταναλωτή.

Στον τομέα «παιχνίδι», επειδή είχα καιρό να αγοράσω παιχνίδια, μια και τα παιδάκια μου μεγάλωσαν, έπαθα ένα μικρό σοκ βλέποντας τις νέες, επίσης μεγαλωμένες τιμές: πράγματα που αγόραζα παλιά για τα παιδιά μου ή τα φιλικά τους παιδάκια με 10-15 ευρώ τώρα έχουνε περάσει κατά πολύ το εικοσάρικο. Στο μέσο παιχνιδάδικο το πενηντάρικο-μέχρι-και-κατοστάρικο γίνεται ακόμα πιο μαγική εικόνα πριν διαλέξεις ένα παιχνίδι της προκοπής – τα όχι-προκοπής είναι αυτά που είπαμε, που έχουν περάσει το εικοσάρικο. Με κάμποσο ψάξιμο, βρίσκω (ακόμα οικονομικά) αυτοκόλλητα, χαλκομανίες, μπλοκάκια, σετ με μαρκαδόρους ή τα άλλα με το πήλινο ή πάνινο ζωάκι που το παιδάκι καλείται να μπογιατίσει όταν έχει καλλιτεχνικές τάσεις. Πολλά από τα σετ καλλιτεχνίας είναι βουλγάρικης προέλευσης και χαίρομαι που η Βουλγαρία μπαίνει με τα τσαρούχια σε μια αγορά (παιχνιδιών) που κινεζο-κρατείται εδώ και δεκαετίες. Δεν ξέρω γιατί χαίρομαι, είμαι εύκολος πελάτης, ως προς τη χαρά...

Αντίστοιχα μικρο-δώρα, δηλαδή χαριτωμένα, ίσως χρηστικά (μέχρι να βαρέσουν μπιέλες), σίγουρα ευχάριστα, βρίσκω στα σκανδιναβικά μαγαζιά με είδη δώρων: μίνι τάρανδους, επειδή εκεί τους έχουνε ψωμοτύρι, τσόχινους, πλαστικούς, ξύλινους, σε παιχνίδι, σε αλατοπίπερο, τσαγιερό, φλιτζάνι, στολίδι δέντρου, κατασκευή, σκουλαρίκι, καπέλο, κολιέ, τεντζεράκι, οτιδήποτε.

Έχω αγοράσει ως δωράκι π.χ. ένα πορτοκαλί εργαλείο για να ξυρίζεις καρότα και αγγούρια – μοιάζει με μεγάλη ξύστρα πολύ χοντρών μολυβιών κι, εκτός από το κομμάτι του ξυσίματος αγγουριών, έχει μπροστά ένα ξεφλουδιστήρι επίσης αγγουριών (αν και δουλεύει καλά στις πατάτες, όταν ξεμένεις). Το κακό με αυτό το νόστιμο πραγματικά μαραφέτι είναι ότι το ξεφλουδιστήρι χαλάει εύκολα και το ξυράφι, όταν στομώσει, δεν σου βγάζει τα αγγούρια σε λεπτές λωρίδες παρά σε τραχανά, οπότε δεν λέει. Χαίρεσαι όταν το εισπράττεις ως δώρο, είναι αλήθεια, και η χαρά δεν σου περνάει όταν σε προδίδει – απλώς αγοράζεις άλλο, επειδή είναι φθηνό λέμε. Και επειδή είσαι άτομο που χαίρεται εύκολα.

Τα χριστουγεννιάτικα μπαζάρ σε σπίτια, πλατείες, δήμους, κοινότητες, ιδρύματα, ακόμα και σε κοινόχρηστους χώρους πολυκατοικιών, είναι ωραία ακόμα κι όταν πουλάνε, βασικά, μεταχειρισμένα πράγματα: το σκουπίδι του Α μπορεί να είναι ο θησαυρός του Β, όπως λένε οι Αμερικάνοι, που τα στήνουνε εδώ και δεκαετίες τέτοια μπαζάρ. Αγοράζω βιβλία από εκεί για να τα διαβάσω, όταν είναι κουρέλια, ή για δώρα, όταν τα βρίσκω σε καλή κατάσταση. Γενικά τα λυπάμαι να πάνε χαμένα τα κακόμοιρα τα βιβλία, και συχνά πέφτω μέσα σχετικά με το τι διαβάζει ή δεν διαβάζει το μέσο αγαπημένο μου πρόσωπο.

Τα καλλυντικάδικα είναι άλλο ένα είδος μαγαζιών στα οποία ανακαλύπτεις θησαυρούς – κραγιόν, λιπ γκλος, μολύβια ματιών, αφρόλουτρα, λοσιόν, σαμπουάν, όλα μέχρι δεκάρικο. Οι σύνθετες συσκευασίες με αφρόλουτρο, αποσμητικό και λοσιόν π.χ. βγαίνουν 25-35 ευρώ. Μπορείς να πάρεις σκόρπια τα προϊόντα και να τα συσκευάσεις με σελοφάν και χαρτί περιτυλίγματος – που θα αγοράσεις από αλλού, αν ξέχασες να τα προμηθευτείς από το πολυ-παιχνιδο-μάγαζο: θα τα βρεις σε μαγαζί με είδη γραφείου/ηλεκτρονικά, σε χαρτοπωλείο, βιβλιοπωλείο ή και ψιλικατζίδικο ακόμα. Δεν αισθάνεσαι τσίπικο άτομο γιατί, με τούτα και με κείνα, κάπως σου βγαίνει κοστουμάκι το δωράκι… αλλά το αξίζει η αγαπημένη σου φίλη, αδερφή, ξαδέρφη, κόρη, μαμά, θεία. Αξίζει πολύ περισσότερα, απλώς τόσα μπορείς εσύ, και πάλι καλά.

Υπάρχει όμως και μια μαγεία, μην την ξεχνάμε: ενώ ξεκινάς να πάρεις «τρία δώρα, και πολλά είναι», ενώ μετράς τα τάλιρα και ορκίζεσαι να μην ξηλωθείς… στα δέκα λεπτά ήδη παρασύρεσαι από τις μουσικές, τα φώτα, τα στολίδια, τις γιρλάντες, τους άλλους ψωνιστές, παρασύρεσαι κι από τη δική σου έμφυτη τάση, την επιθυμία να περάσεις καλά. Να το γλεντήσεις αυτό το εορταστικό ψώνιο, όπως κάθε χρόνο. Να το απολαύσεις, κι ας γκρινιάζεις ότι είναι ταλαιπωρία.

Δεν είναι ταλαιπωρία, είναι κομμάτι των γιορτών. Και το χαίρεσαι επειδή, ευτυχώς, Παναγίτσα μου, είσαι άτομο κοινωνικό, εύκολο, μην πούμε και γενναιόδωρο – κυρίως είσαι άτομο που χαίρεται εύκολα, και μπράβο σου!