Σε έναν τοίχο της πόλης ζωντάνεψε η Αθήνα. Κτίρια, δέντρα, ο Λυκαβηττός στο βάθος. Ένας γκρίζος τοίχος μιας πολυκατοικίας παίρνει ζωή, γίνεται έργο τέχνης, μια οφθαλμαπάτη, ένα παράθυρο που «βγάζει» στην πόλη. Όπως βλέπεις τον Λυκαβηττό από μακριά, ανάμεσα στα κτίρια, έτσι τον βλέπεις κοιτάζοντας κι έναν τοίχο. Η τέχνη ομορφαίνει, δίνει ζωή στα γκρίζα κτίρια. Οι περαστικοί σηκώνουν τα μάτια και αντικρίζουν μια πόλη μέσα στην πόλη.
Δύο γνωστοί καλλιτέχνες, ο Billy G και ο Alexander Martinez, ανεβασμένοι σε ένα γερανό στο πάρκινγκ της Χαριλάου Τρικούπη επί δύο συνεχόμενα σαββατοκύριακα, ζωγραφίζουν ένα γιγάντιο mural. Αιτία η αγάπη μας για την πόλη, αφορμή τα 15 χρόνια που η Athens Voice, η Φωνή της Αθήνας, η εφημερίδα της πόλης, κυκλοφορεί παντού, αναμεταδίδει και δημιουργεί γεγονότα.
Το έργο που ζωγραφίσατε για τα 15 χρόνια της ATHENS VOICE απεικονίζει την Αθήνα. Τι σηματοδοτεί για σένα αυτή η πόλη;
Η Αθήνα είναι η αρχή και το τέλος, είναι η έμπνευσή για ό,τι και αν έχω δημιουργήσει μέχρι σήμερα σε προσωπικό ή επαγγελματικό επίπεδο.
Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες προχωρώντας το συγκεκριμένο έργο μαζί με τον Alex;
Όταν ξεκινάμε ένα mural είμαστε αρκετά διαβασμένοι για το πώς πρέπει να δουλέψουμε, ειδικά σε αυτό το project που ήρθε τελευταία στιγμή. Βέβαια είμαστε συνηθισμένοι να δουλεύουμε με πίεση χρόνου, γι’ αυτό δουλέψαμε άψογα και ακαριαία φέρνοντας το αποτέλεσμα που θέλαμε. Από μεριά μου δεν υπήρχε αρκετός χρόνος και λόγω του ότι ετοιμάζω μια ατομική έκθεση στο Παρίσι στις 8 Νοεμβρίου.
Δεν είναι η πρώτη φορά που δουλεύετε μαζί. Τι βρίσκεις εσύ σε αυτόν και τι αυτός σε εσένα;
Με τον Alex δουλεύουμε μαζί και χώρια εδώ και μια δεκαετία. Έχουμε μεγαλώσει σε διαφορετικά σημεία του πλανήτη, μας ένωσαν όμως τα ίδια μουσικά ακούσματα, οι τρελές graffiti ιστορίες από την εφηβεία μας, που, μαζί με το skateboarding, ένα βασικό στοιχείο εκείνη την εποχή, ένωνε όλες τις κουλτούρες. Μεγαλώσαμε με διαφορετικά street rules, δεν έχει καμία σχέση το πώς είναι σήμερα τα πράγματα εκεί έξω. Επίσης, δεν έχουμε εγωισμούς όταν δουλεύουμε, μας ενδιαφέρει μόνο το καλύτερο αποτέλεσμα.
Billy, είσαι στην Athens Voice από την πρώτη μέρα. Τι άλλαξε από τότε σε σένα;
Έκτος από τη βελτίωση της προσωπικότητάς μου και την ηλικία μου, δεν νομίζω να έχει αλλάξει κάτι σε εμένα. Συνεχίζω να ακούω wu-tang, κάνω skate με τους φίλους μου, ζωγραφίζω τοίχους, μισώ τα ρεβίθια, φοράω καπέλο κ.ά. Ωρίμασε απλά το έργο μου... Όλα super!
Mέσα από τη στήλη σου Skate & Graffiti, την πρώτη στα ελληνικά μίντια για αυτές τις μορφές άθλησης και τέχνης, έχουν μεγαλώσει αναγνώστες, skaters και writers. Πώς αισθάνεσαι γι’ αυτό;
Τα συναισθήματα είναι αρκετά έντονα και συγκινητικά. Η ευκαιρία να μπορώ να έχω μια στήλη που αφορά το skateboarding & το graffiti ήταν κάτι που μου προκαλούσε αρκετή ανασφάλεια όταν μου προτάθηκε. Σήμερα, μετά από 15 χρόνια, βλέποντας όλα αυτά τα κείμενα μαζεμένα στο παιδικό μου δωμάτιο, μου δίνουν υπερηφάνεια για το πόσο αληθινός είμαι απέναντι και στον εαυτό μου και στις κουλτούρες του δρόμου που εντάχτηκα πριν 25 χρόνια.
Σε ποιο σημείο της πόλης που δεν έχεις αφήσει κάτι δικό σου, θα ήθελες να το κάνεις;
Το μόνο απωθημένο που έχω μέχρι σήμερα είναι να μπορέσω να κάνω ένα skate session με την παρέα μου στα πανέμορφα μάρμαρα της Βουλής. Είναι το τέλειο skate spot!
Alex, επιλέξατε με τον Billy G να ζωγραφίσετε την Αθήνα για τα 15 χρόνια της ATHENS VOICE. Γιατί;
Αγαπάω την Αθήνα γιατί μου έχει δώσει την ευκαιρία να δημιουργήσω και να δώσω ό,τι καλύτερο μπορώ στους τοίχους της όλα αυτά τα χρόνια.
Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που είχατε να αντιμετωπίσετε προχωρώντας το συγκεκριμένο έργο με τον Billy;
Επειδή ο χώρος που βάφαμε βρισκόταν σε ένα πάρκινγκ που ήταν σε λειτουργία, ήμασταν περιορισμένοι με το χρόνο. Ευτυχώς με τον Billy έχουμε συνεργαστεί σε πολλά project στην Ελλάδα και το εξωτερικό, οπότε υπάρχει συνεννόηση και λόγω εμπειρίας και λόγω ηλικίας!
Δεν είναι η πρώτη φορά που δουλεύετε μαζί. Τι βρίσκεις εσύ σε αυτόν και τι αυτός σε εσένα;
Επειδή ξεκινήσαμε και οι δυο από τη φάση του graffiti, έχουμε τον ίδιο τρόπο σκέψης και δίνει αμέσως ο ένας στον άλλο να καταλάβει τι θέλει όσον αφορά την εκτέλεση ενός mural.
Πού γεννήθηκες, πόσο καιρό ασχολείσαι με το γκράφιτι και πόσο νομίζεις ότι προχώρησε η φάση στην Αθήνα;
Γεννήθηκα στην Αμερική, είμαι ελληνομεξικάνος, ξεκίνησα τα πρώτα μου tags στους δρόμους το 1993 και νιώθω πολύ τυχερός που το κάνω ακόμα. Που βάφω! Έχω δει διάφορα κύματα γκραφιτάδων και street artists να ’ρχονται και να φεύγουν και για μένα προσωπικά έχει ενδιαφέρον να παρακολουθείς την εξέλιξη (ή όχι!) των διαφόρων καλλιτεχνών.
Σε ποιο σημείο της Αθήνας που δεν έχεις αφήσει κάτι δικό σου, θα ήθελες να το κάνεις;
Ευτυχώς η πόλη ακόμα διαθέτει αρκετούς τοίχους για όλους, αλλά νομίζω ότι θα ήθελα την ευκαιρία να βάψουμε τους σταθμούς των τρένων μετρό μέσα-έξω ή όπου έχουν χώρο!
Αξιοποιώντας με τον καλύτερο τρόπο την κλειστοφοβική φωτογραφία και τον απόκοσμο ήχο, δημιουργούν μια στιβαρή ατμόσφαιρα απειλής, που πηγάζει από το σκοτεινό δάσος
20°
