Οι τίτλοι τέλους έπεσαν στο Game of Thrones, αφήνοντας γλυκόπικρη γεύση για την τροπή που πήραν τα γεγονότα.
Πόσο περίεργο -και μοναδικό ταυτόχρονα- είναι αυτό το αίσθημα του κενού όταν πέφτουν οι τίτλοι τέλους στην αγαπημένη σου σειρά. Η αμηχανία όταν συνειδητοποιείς ότι αυτό ήταν, δεν έχει άλλο. Και μπορεί η προσμονή για να μάθεις πώς τελειώνουν όλα να σε ωθεί ακόμη και να βάλεις ξυπνητήρι τα ξημερώματα για να παρακολουθήσεις την «τελευταία πράξη», ωστόσο όσο το τέλος πλησιάζει τόσο περισσότερο αισθάνεσαι ότι η μία ώρα και τα 20 λεπτά δεν επαρκούν στο ελάχιστο για να δικαιολογήσουν την αλληλουχία των γεγονότων που εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια σου. Τα πάντα μοιάζουν να γίνονται γρήγορα και άτσαλα, αφήνοντας τον θεατή με την απορία γιατί αυτή η βιασύνη που φθάνει στα όρια της «προχειρότητας», στερώντας από τη σειρά το τέλος που πραγματικά της αξίζει.
Το Game of Thrones δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από αυτόν τον «άγραφο» κανόνα των σειρών. Κακά τα ψέματα. Ό,τι τέλος και να βλέπαμε στο τελευταίο επεισόδιο με τίτλο «The Iron Throne», πάλι θα ξενερώναμε -άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο- καθώς έτσι συμβαίνει όταν ο χρόνος μετρά αντίστροφα για τους τίτλους τέλους. Το 6ο και τελευταίο επεισόδιο του 8ου και τελευταίου κύκλου προκάλεσε ανάμεικτα συναισθήματα και σίγουρα πυροδότησε πολύ συζήτηση για το κατά πόσο ήταν το τέλος που έπρεπε να έχει ένα Game of Thrones. Αυτή η καθηλωτική σειρά με τις απίστευτες ανατροπές που σε έκανε να νοιώθεις ότι ανά πάσα στιγμή τα πάντα μπορούν να ανατραπούν και ο αγαπημένος σου πρωταγωνιστής να μας αφήσει χρόνους ακόμα και αν ήταν ένας από τους πιο κεντρικούς παίκτες στο Παιχνίδι του Στέμματος.
Χαρακτηριστική είναι η σκηνή με τον χαρακτήρα που συνειδητοποιεί ότι το Γουέστερος πια δεν τον χωρά και αποφασίζει να το παίξει... Κολόμβος, βάζοντας πλώρη για «αχαρτογράφητα νερά». Ή η περίπτωση με τα άτομα που απαρτίζουν το Μικρό Συμβούλιο στο Κινγκς Λάντινγκ. Κάποτε γέμιζαν τις καρέκλες ένας Βάρυς, ένας Τάιγουιν, ένας Μικροδάκτυλος. Ακόμα και ο γεροξεκούτης Παϊσέλ είχε ένα άλφα εκτόπισμα, λαμβάνονας υπ’ όψιν το πόσο «χαμηλό ποταμάκι» και αιώνια πιστό στους Λάννιστερ ήταν. Πλέον, όμως, γύρω από το τραπέζι αυτό κάθισαν τα απόλυτα αουτσάιντερ, προκαλώντας αμηχανία στο κοινό. Τα νέα μέλη και οι διάλογοι είναι τόσο παράταιρa που η εικόνα θα μπορούσε άνετα να παραπέμπει σε κωμωδία, δημιουργώντας παράλληλα την αίσθηση ότι οι σεναριογράφοι ίσως να ήθελαν να τρολάρουν λίγο, έτσι για να σπάσει ο πάγος, καθώς οι μεγάλες προσδοκίες δεν επιβεβαιώθηκαν για το τέλος που επέλεξαν να δώσουν.
Ανεξάρτητα, πάντως, αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε με το πώς ολοκληρώθηκε η ιστορία, το αδιαμφισβήτητο παράσημο του Game of Thrones, που ξεπερνά κατά πολύ την όποια κριτική μπορεί να γίνει για το τέλος του, είναι το απίστευτο brainstorming που προκάλεσε σε όσους το παρακολούθησαν. Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο «μπήκαν στο τρυπάκι» να βρουν πώς θα εξελιχθούν τα γεγονότα. Οι περισσότεροι από εμάς έγιναν για λίγο... επιθεωρητής Κλουζώ: Φθάνοντας στα όρια του εθισμού, έστιψαν το μυαλό τους και παρακολούθησαν ξανά και ξανά σκηνές από προηγούμενα επεισόδια, για να προβλέψουν τι θα συμβεί. Σενάρια επί σεναρίων γράφτηκαν για την «επόμενη ημέρα» στο Γουέστερος: Είναι τελικά ο Τύριον μπάσταρδος Ταργκάριεν; Θα επιστρέψει ο Night King; Ποιος θα σκοτώσει τη Σέρσεϊ; Ποιος θα πεθάνει στη «Μάχη του Γουίντερφελ»; Ο Σύριο Φορέλ είναι ο Faceless Man; Ζει ο Μικροδάκτυλος; Ποιοι θα είναι οι καβαλάρηδες του Βισέριον και του Ραίγκαλ; Για να έρθουν μετά τα επεισόδια και να δείξουν ότι τελικά τα πράγματα στη σειρά της HBO ήταν πιο «μετρημένα κουκιά» σε σχέση με τα βιβλία του George R.R. Martin και την πολυπλοκότητά τους.
Η μάχη πάντως των πρωταγωνιστών για τον Σιδερένιο Θρόνο έφτασε στο τέλος της. Προς το παρόν μόνο, καθώς η τροπή που πήραν τα πράγματα στο κλείσιμο του Game of Thrones, αφήνουν ορθάνοικτο παράθυρο για μπόλικα spin offs. Μόνο ο κατάλογος με τις θεωρίες των φανς αρκεί για να προκύψουν σενάρια πολλών ακόμη κύκλων –πολύ καλύτερων από τον τελευταίο που παρακολουθήσαμε.
