Συνήθως φαντάζεσαι μάχες μεταξύ του παλιού και του καινούργιου. Αμφιταλαντεύσεις και παλινδρομήσεις. Αλλά πολλές φορές το παλιό είναι τόσο άσχετο με την πραγματικότητα, τόσο παρωχημένο, που η μάχη δεν γίνεται ποτέ. Τα επίσημα μέσα είναι οι φρουροί (gatekeepers) της επικοινωνίας. Και κατ’ επέκταση της αλήθειας. Πριν 15 χρόνια μάς έλεγαν στη σχολή πως ο Λαμπράκης, ο Μπόμπολας, ο Βαρδινογιάννης και ο Αλαφούζος μπορούν να ανεβάσουν και να ρίξουν κυβερνήσεις. Και σε γενικές γραμμές είχαν δίκιο. Τα μέσα, ως φρουροί, αποφάσιζαν για το τι είναι πραγματικό.
Κι ύστερα ήρθε το ίντερνετ, σας είπανε. Πριν από 11 χρόνια είχα γράψει μια εργασία που περιέγραφε το πώς τα παραδοσιακά μέσα θα κυριαρχούσαν και στο ίντερνετ. Το πώς η εγκυρότητά τους, η δύναμή τους ως φρουρών της πραγματικότητας θα υπερίσχυε απέναντι στην ανεπιβεβαίωτη πληροφορία και τους αστικούς μύθους του κουτσομπολιού. Όπως βλέπετε, είχα άδικο. Όχι όμως γιατί το κουτσομπολιό υπερίσχυσε, αλλά γιατί οι επίσημοι φρουροί έχασαν την αξιοπιστία τους στα μάτια των ανθρώπων. Εδώ και χρόνια στη χώρα γίνονται δραματικά πράγματα και στα επίσημα μέσα βλέπουμε να φτιάχνουν λαχανοντολμάδες. Τα μέσα από ρυθμιστές και φρουροί του πολιτικού σκηνικού κατάφεραν να γίνουν περίγελος.
Έτσι ο κόσμος άρχισε να ψάχνει εναγωνίως νέες πηγές, νέες σχετικές πληροφορίες. Διψούσε για νέα. Με αυτό τον τρόπο ο κάθε τυχαίος μπλόγκερ, από ομφαλοσκόπος καφενόβιος αναδείχθηκε σε επικοινωνιακό ηγέτη. Όχι άδικα, διότι η ανάλυσή του, όσο ατελής και επιφανειακή κι αν ήταν, τις περισσότερες φορές ξεπερνούσε σε σοβαρότητα και ειλικρίνεια τις αναλύσεις των περισσότερων τηλεοπτικών αστέρων. Τα «ρεπορτάζ» των μπλογκς, όσο ανακριβή, λανθασμένα ή ατελή κι αν είναι, ξεπερνούν σε πληροφορίες τα δελτία τύπου των διαφόρων υπουργείων που αναμεταδίδουν τα επίσημα μέσα.
Όταν στην τηλεόραση κλαίνε καμένους κάδους και φωταγωγούν το χωριό του Αϊ-Βασίλη, στο ίντερνετ κυκλοφορούν οι φωτογραφίες των αστυνομικών με τα όπλα προτεταμένα και των κουκουλοφόρων που βρίσκονται ανάμεσα στις τάξεις των ΜΑΤ. Σε μια αυτοκτονική κίνηση ο Ελεύθερος Τύπος απολύει το φωτογράφο που τράβηξε τη σκηνή που γύρισε όλο τον κόσμο και δείχνει ένα ΜΑΤατζή να παίζει μπανγκ, μπανγκ με το πιστόλι του απέναντι στους διαδηλωτές, μία μέρα μετά τη δολοφονία.
Έτσι το ίντερνετ κερδίζει μια μάχη που δεν έγινε ποτέ. Το TVXS.gr του Κούλογλου, το athens.indymedia.org έχουν γονατίσει από την κίνηση τις τελευταίες μέρες. Φυσικά τα επίσημα μέσα δεν έχουν χάσει τη δυνατότητά τους να δημιουργούν πραγματικότητα. Ο πόλεμος δεν κερδίζεται έτσι απλά, ας μην είμαστε τόσο αφελείς. Οι δέκτες των τηλεοράσεων είναι πολλαπλάσιοι από τις οθόνες των υπολογιστών. Η συνήθεια του λαχανοντολμά δεν ξεπερνιέται με τόση ευκολία. Αλλά κάθε μέρα που χιλιάδες μπομπιράκια ξεχύνονται στους δρόμους, ο λαχανοντολμάς χάνει έδαφος, η αποσπασματική, ατελής πραγματικότητα του ίντερνετ μυρίζει πιο αληθινή.
Δυστυχώς το ίντερνετ δεν έχει γίνει ακόμα τόσο μαζικό. Είναι πολύ νεαρό για να πείσει τις θειάδες γύρω μας. Η νεότητα είναι η δύναμη και η αδυναμία του. Ανεξάρτητα με το εάν τα μπομπιράκια συνεχίσουν την εξέγερσή τους, ο επόμενος χρόνος θα φέρει δραματικές αλλαγές. Η ρωγμή στην επίσημη πραγματικότητα υπάρχει εδώ και καιρό. Όποιος θέλει μπορεί να δει μέσα της. Και οι συνθήκες θα αναγκάσουν όλο και περισσότερους να ψάξουν αυτή τη ρωγμή. Αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό. Πρέπει δυστυχώς να πείσουμε και τις θειάδες αυτού του κόσμου. Γιατί η μοναχική ατομικότητα του ίντερνετ παράγει μόνο τρελούς μοναχικούς προφήτες. Και, πιστέψτε με, στη Βαυαρία του 1934 δεν θα τη βγάζατε καθαρή ως μοναχικός προφήτης.
Θέλοντας να τεστάρω τις δυνατότητες και τα όρια του εργαλείου, άρχισα να ζητάω συμβουλές θεωρώντας μάλλον απίθανο (και ηθικά απωθητικό) το να το χρησιμοποιήσω. Μέσα σε μισή ώρα είχα αγοράσει μηνιαία συνδρομή.
