Τα νέα δεδομένα επιβεβαιώνουν τη θεωρία «Lunar Magma Ocean» σχετικά με τον σχηματισμό της Σελήνης
Ο νότιος πόλος της Σελήνης ήταν κάποτε καλυμμένος από έναν ωκεανό μάγματος, όπως αποκαλύπτει νέα ανάλυση των δεδομένων της ιστορικής αποστολής Chandrayaan-3 της Ινδίας, η οποία προσεληνώθηκε τον περασμένο Αύγουστο.
Όλο και πιο κοντά στην εύρεση του τρόπου σχηματισμού της Σελήνης
Τα νέα δεδομένα επιβεβαιώνουν τη θεωρία «Lunar Magma Ocean» σχετικά με τον σχηματισμό της Σελήνης, σύμφωνα με το BBC. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι όταν σχηματίστηκε η Σελήνη πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, άρχισε να ψύχεται και ένα ελαφρύτερο ορυκτό που ονομάζεται ferroan anorthosite επέπλευσε και κάλυψε την επιφάνεια του φεγγαριού. Η ομάδα που ανέλυσε τα νέα ευρήματα ανακάλυψε ενδείξεις του συγκεκριμένου ορυκτού στον νότιο πόλο.
«Η θεωρία για την αρχική εξέλιξη της Σελήνης ισχυροποιείται όλο και περισσότερο υπό το φως των νέων δεδομένων», δήλωσε ο Δρ. Σαντός Βανταβάλε, συν-συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Nature».
Πριν από την αποστολή της Ινδίας, οι κύριες αποδείξεις για ύπαρξη ωκεανών μάγματος είχαν βρεθεί κοντά στον ισημερινό της Σελήνης, κατά τη διάρκεια των αποστολών Apollo.
Τον προηγούμενο Αύγουστο, το Vikram lander της Ινδίας προσεληνώθηκε στον νότιο πόλο της Σελήνης και απελευθέρωσε το rover Pragyan. Μετά από 10 μέρες εξερεύνησης και συλλογής δεδομένων, η επιστημονική ομάδα το κατεύθυνε προς μία συγκεκριμένη τοποθεσία. Το rover έχει κατασκευαστεί για να αντέχει τις μεταβολές της θερμοκρασίας από 70 έως -10 βαθμούς Κελσίου και μπορεί να πάρει αυτόνομα αποφάσεις για το πώς θα πλοηγηθεί στην ανώμαλη και γεμάτη σκόνη επιφάνεια της Σελήνης.
Χρειάστηκαν 23 μετρήσεις με ένα όργανο που ονομάζεται φασματόμετρο ακτίνων Χ σωματιδίων άλφα, το οποίο διεγείρει τα άτομα και αναλύει την ενέργεια που παράγεται, προκειμένου να εντοπίσει τα ορυκτά στο έδαφος της Σελήνης. Η ομάδα ανακάλυψε επίσης αποδείξεις μιας τεράστιας πρόσκρουσης μετεωρίτη στην περιοχή, η οποία εκτιμά ότι συνέβη πριν από 4 δισεκατομμύρια χρόνια. Η πρόσκρουση πιστεύεται ότι δημιούργησε έναν από τους μεγαλύτερους κρατήρες στο ηλιακό σύστημα, με διάμετρο 2.500 χιλιομέτρων.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων, ο κρατήρας απέχει περίπου 350 χιλιόμετρα από την περιοχή που εξερεύνησε το ινδικό ρόβερ. Η ανάλυση έδειξε επίσης ενδείξεις μαγνησίου, το οποίο οι ερευνητές πιστεύουν ότι προήλθε από το εσωτερικό της Σελήνης, όταν εκτοξεύτηκαν τεράστιες ποσότητες υλικών στην επιφάνεια εξαιτίας της σύγκρουσης.
