Google Earth Timelapse: Νέες εικόνες - Οι αλλαγές στον πλανήτη σε βάθος χρόνων - Το παράδειγμα της Θεσσαλονίκης
Η Google ανακοίνωσε την ενημέρωση με νέες εικόνες για το 2021 και το 2022 της υπηρεσίας Timelapse του Google Earth, που μας δίνει τη δυνατότητα να βλέπουμε πώς αλλάζει η Γη μέσα στον χρόνο.
Η υπηρεσία Timelapse του Google Earth, ενημερώθηκε με νέες εικόνες για το 2021 και το 2022. Παρακολουθεί περίπου τέσσερις δεκαετίες αλλαγών στην επιφάνεια του πλανήτη μας, ξεκινώντας από το 1984 και καταλήγοντας στο 2022 – όλα χάρη στο 4D διαδραστικό χάρτη της Google, που αποτελείται από εκατομμύρια δορυφορικές εικόνες.
Όπως αναφέρεται, το Timelapse του GoogleEarth είναι ένα time-lapse βίντεο για ολόκληρο τον πλανήτη, που απεικονίζει στοιχεία για τις μεγάλες αλλαγές που συμβαίνουν – από τα συστήματα άρδευσης που εμφανίζονται στην έρημο της Αιγύπτου, τα ποτάμια που μετατοπίζονται με την πάροδο του χρόνου στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου στην Pucallpa του Περού, μέχρι και τις ηφαιστειακές εκρήξεις, καθώς και το πώς η αποψίλωση των δασών και οι πυρκαγιές μεταβάλλουν σταδιακά το τοπίο του Lassen National Forest στην Καλιφόρνια. Μέσα από την πλατφόρμα, βλέπουμε επίσης το πώς οι πόλεις προσαρμόζονται στις ανάγκες καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής, πχ. με τις παράκτιες αιολικές εγκαταστάσεις στο Middelgrunden της Δανίας ή τη μεγάλης κλίμακας ηλιακή εγκατάσταση στη Γρανάδα της Ισπανίας. H πλατφόρμα διαθέτει ένα αρχείο με 800 βίντεο Timelapse για περισσότερες από 300 περιοχές του κόσμου.
Καθηγητές, ερευνητές και καθημερινοί χρήστες μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα βίντεο του Timelapse για να κατανοήσουν καλύτερα τις αλλαγές στον πλανήτη μας. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν, για παράδειγμα, να δουν πώς άλλαξε η Θεσσαλονίκη τα τελευταία 35 χρόνια.
Τέτοια δεδομένα χρησιμοποιήθηκαν σε πολλές περιστάσεις, όπως στο ντοκιμαντέρ του 2022 με τίτλο «The Territory», που έδειξε με Timelapse τις τραγικές συνέπειες της αποψίλωσης των δασών του Αμαζονίου και τον αντίκτυπό τους στις τοπικές κοινωνίες.
Το Timelapse της Google, αποτελεί πραγματικότητα χάρη στη δέσμευση για μια ανοιχτή και προσβάσιμη βάση δεδομένων της NASA και στο πρόγραμμα Landsat του United States Geological Survey (το πρώτο και μεγαλύτερο σε διάρκεια μη-ακαδημαϊκό πρόγραμμα παρατήρησης της Γης), καθώς και στο πρόγραμμα Copernicus της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των δορυφόρων Sentinel.
