Σύμφωνοι, στο άκουσμα της έρχεται στο νου το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, μαζί με όλα τα «μπουμπούκια» που έχουν περάσει κατά καιρούς από κει, αλλά η πρωτεύουσα της Ολλανδίας (Διοικητική) έχει πολλά περισσότερα να προσφέρει στον ταξιδιώτη που ο δρόμος του θα τον βγάλει κατά κει.
Μια πόλη μουσείο όπου τα αναγενησιακά και μπαρόκ κτήρια συνυπάρχουν με γυάλινους ουρανοξύστες και φουτουριστικά κτήρια. Εμπορικοί πεζόδρομοι με κάθε λογής καταστήματα και φίρμες, πλατείες που ξεπροβάλλουν κάθε μερικές δεκάδες βήματα με καφέ και εστιατόρια που χρονολογούνται από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, στοές με καλοδιατηρημένες ανάγλυφες καμάρες και αριστοκρατικά μικρομάγαζα, φανερώνουν το χαρακτήρα μιας πόλης με βαθιά ιστορική παράδοση που σίγουρα δεν χτίστηκε «εκ των ενόντων». Αν σε όλα αυτά προσθέσει κανείς μια από τις μεγαλύτερες «china town» στην Ευρώπη και τις περίτεχνες ιερές πύλες που την οριοθετούν, τότε έχει την πλήρη εικόνα της πόλης: προσεγμένη, πολύχρωμη, επιβλητική, πολυπολιτισμική.
Εν αντιθέσει με το χυμαδιό του Άμστερνταμ και τους αποβλακωμένους τουρίστες που ψάχνουν το πρώτο coffe shop για να ξεχαρμανιάσουν, εδώ οι ρυθμοί κυλούν με μια γλυκιά χαλαρότητα, τα ποδήλατα συνιστούν τη νούμερο ένα πηγή κινδύνου για τον μη εξοικειωμένο επισκέπτη όπως και το ρετρό τραμ που διασχίζει σα γέρικη κάμπια το ιστορικό κέντρο, για τους Ολλανδούς και τους λοιπούς κατοίκους της ωστόσο αποτελούν τρόπο ζωής. Σημείο αναφοράς και ιδανική εισαγωγή στις ομορφιές της η κεντρική γειτονιά «plein» (πλατεία σε ελεύθερη μετάφραση), στριμωγμένη ανάμεσα στην πλατεία της αγοράς και το επιβλητικής ομορφιάς κυβερνητικό μέγαρο Binnenhof.
Εκεί, σε μια ηλιόλουστη μέρα, είναι συγκεντρωμένη σχεδόν όλη η πόλη, οι γαστριμαργικές προτάσεις προσφέρονται εν αφθονία και δύσκολα θα βρει κανείς μέρος που η ποιότητα είναι κάτω του μετρίου, τα κατοικίδια όχι μόνο επιτρέπονται να συνοδεύουν τους πελάτες, αλλά στις υπηρεσίες των μαγαζιών περιλαμβάνεται και μπολ με νερό όταν αυτά διψάσουν, όπως και συμβαίνει στο ελληνικό εστιατόριο «Κνωσσός» οπού απολαμβάνουμε το μεσημεριανό μας. Μιλώντας βέβαια για ελληνικό εστιατόριο μην πάει ο νους σε γύψινους κίονες και τσολιδάκια, μινιμαλιστικό, καλαίσθητο, ευθυγραμμισμένο με την περιρρέουσα αισθητική. Στην κορυφή του τοίχου καμαρώνουν καλλιτεχνικές ασπρόμαυρες φωτογραφίες όλων των μεγάλων Ελλήνων καλλιτεχνών που τίμησαν με την παρουσία τους τη χώρα: Η Μελίνα, η Κάλλας, η Βλαχοπούλου, η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Χάρις Αλεξίου και ο Σάκης ο Ρουβάς...
Με το πέσιμο της νύχτας καταλαβαίνει κανείς ότι η πόλη δεν αποτελεί Μέκκα του Clubbing, η νυχτερινή ζωή περιφέρεται γύρω από τα μπαράκια με τα πηγαδάκια να στήνονται εντός και εκτός, η μουσική δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας αλλά μερικά live σχήματα δίνουν το δικό τους τόνο, αν πάντως δεν είσαι «Party animal» δεν θα μείνεις με το παράπονο, εξ άλλου οι φυσικές και αρχιτεκτονικές ομορφιές σε αποζημιώνουν με τον καλύτερο τρόπο ενώ η όρεξη για μεσημεριανές και απογευματινές περιηγήσεις δεν αφήνει και πολύ ενέργεια για το βράδυ, αν πάλι επιθυμείς μια πιο ξέφρενη νυχτερινή ζωή, το Άμστερνταμ απέχει μόλις 45 λεπτά…
13°
