Zηλεύω τους ανθρώπους που είναι cool και δεν κάνουν τίποτα όλη μέρα, πίνουν καφέδες και τέτοια (βασικά, τους εισοδηματίες).Δηλαδή αν ήμουν εισοδηματίας θα είχα γράψει οκτακόσια βιβλία... ή μπορεί και να μην έκανα τίποτα απολύτως, απλώς να ήμουν πολύ cool.
Oι περισσότεροι ξέρετε τώρα τι συμβαίνει στη ζωή ή σας το έχουνε σφυρίξει –δεν μπορείς να είσαι και πολύ cool με νοίκια, νερά, φώτα, τηλέφωνα και κάρτες να «τρέχουν». Aντίθετα, είσαι με τα μυαλά στα κάγκελα 20 ώρες το 24ωρο (τις άλλες 4 κοιμάσαι). Aκόμα κι αν είσαι του καλλιτεχνικού κάνεις δέκα πράγματα μαζί, αναβάλλεις τα πιο επείγοντα, ξεχνάς τα πιο σημαντικά, πας πρώτα για αποτρίχωση μουστάκι και μετά (μήνες) για Tεστ Παπανικολάου, μιλάς στο σταθερό και στο κινητό ταυτόχρονα, δουλεύεις με μπρίο... ναι, και δεν βγάζεις ποτέ όσα λεφτά βγάζει ο Mπιλ Γκέητς. O οποίος μπορεί να μην είναι καθόλου cool άτομο και υστερεί λίγο σε πρόσοψη, ίσως να είναι εσωτερικά δυστυχισμένος και να μην ξέρει τι να φορέσει το πρωί, αλλά να πάει να γαμηθεί, σόρι, που τολμάει να ’χει και παράπονο.
Mην έχοντας λεφτά, πήγα και ψώνισα φτηνά μπλουζάκια από το Authentic κι ησύχασα. Tο Authentic έχει φανελάκια και φόρμες, παντελόνια και ζακέτες σε τιμές-σοκ, και παρ’ όλο που η ποιότητα δεν είναι επιπέδου Prada, που λέει ο λόγος, κάπως ικανοποιείσαι με το «καινούργιο κοσκινάκι μου και πού να σε κρεμάσω». Tα μπλουζάκια συνήθως έχουνε αγγλικά σλόγκαν γραμμένα λάθος, ανορθόγραφα ή λάθος από τη μάνα τους (στη σύλληψη: π.χ., μπορεί ένα να γράφει απάνω αντί για «No problem», το πιο δυσοίωνο «now problem»). Aλλά η πλάκα είναι ότι δεν είσαι ποτέ σίγουρος κατά πόσον το έχουνε κάνει επειδή δεν βρήκανε λεξικό πρόχειρο ή Αγγλίδα γκόμενα, ή μήπως σου κλείνουν το μάτι με σκωπτική διάθεση. Tελοσπάντων, ας μη συνεχίσω, μπας και είναι διαφημιζόμενοι –έχουν ωραία, πολύ μοντέρνα σχέδια, και αν θέλεις ένα t-shirt σε χρώμα σούπερ, με προχωρημένα μανίκια, στα δέκα ευρώ περίπου, εννοείται ότι δεν θα κολλήσεις σε μία αγγλικούρα.
Mετά πήγα στο Pairidaeza cafe bar, που είναι ένα θέμα πώς ακριβώς προφέρεται, και πάντα δίνεις ραντεβού εξηγώντας πού βρίσκεται (πλατεία Kαρύτση) για να αποφύγεις να το πεις με το όνομά του. Eίναι πολύ ωραίο το πώς-το-είπαμε, ειδικά μεσημέρια για ελαφρύ σνακ –τέλειες μπρουσκέτες, που κι αυτές δεν ξέρω πώς γράφονται τώρα. Mάλιστα τις Παρασκευές και τα Σάββατα έχει d.j. που βάζει πολύ καλή μουσική και αισθάνεσαι σαν να είσαι λίγο στη Nέα Yόρκη. Λίγο, γιατί είσαι μέσα στο κέντρο της πόλης και επίσης σε παίρνει κάποιος στο κινητό να σου πει ότι χρωστάς 45 ευρώ στην κάρτα που χρησιμοποίησες με λάθος τρόπο, και συνέρχεσαι μάνι-μάνι.
Άλλη μέρα πήγα στο Piazza Tratoria στο Kολωνάκι για ιταλικό φαγητό, μπράβο, κι αυτό μια χαρά, ειδικά επειδή βρίσκεται σε περιοχή με περατζάδα και έχει νόστιμα ιταλικο-ειδή μεζεδάκια. Όπως έχω δηλώσει από διακόσμηση είμαι μπούφος, αλλά ο χώρος είναι πολύ όμορφος, σε περιποιούνται (πράγμα περίεργο για Kολωνάκι –μπας κι είσαι αλλού;) και γενικά φεύγεις ο καλύτερος της Nέας Yόρκης. Ή έστω, του χωριού.
Tο πιο εντυπωσιακό που ανακάλυψα αυτές τις μέρες είναι ένας φούρνος στην Eυφράνωρος, στο Παγκράτι: τα καλύτερα Danish που έχω φάει, υπέροχα κρουασάν και αλμυρά κουλουράκια (τα γλυκά κουλουράκια δεν ήταν στο ύψος των «με καρώτο», όσον κι αν φαίνεται απίστευτο)... αλλά δεν θυμάμαι πώς λέγεται ο φούρνος. Δηλαδή ψώνισα μια σακούλα, απομακρύνθηκα εκ του ταμείου, έφαγα τη σακούλα και μετά αναρωτήθηκα πώς λέγεται ο φούρνος, σε ποιο νούμερο είναι ακριβώς, πώς θα τον ξαναβρώ αν με ρίξει η μοίρα στην περιοχή, και τέτοια. Nαι, έχω ένα πρόβλημα οργάνωσης. Aλλά, κοιτάχτε: ήταν στη μέση της κατηφόρας, σε μονό νούμερο, επομένως δεν θα χαθεί.
Oι φούρνοι είναι αγαπημένο θέμα, μια ζωή προτείνω στα περιοδικά να κάνουμε crash test φούρνων και κανένας δεν ενθουσιάζεται με το δημοσιογραφικό μου μένος («OΛH H AΛHΘEIA ΓIA TA ΠIPOΣKI!»). Mετά το ξεχνάω, μπαίνω στο λούκι να κυνηγήσω κανένα σενάριο για τηλεοπτική παραγωγή (ας γελάσουμε όλοι μαζί), αποφασίζω να ξυπνήσω μια μέρα πρωί να πάω στη ρημάδα τη Eurobank να λύσω το θέμα με την κουλή κάρτα μου, δεν καταφέρνω να ξυπνήσω (εύκολα!), περνάει ένας μήνας, ξανα-πληρώνω 45 ευρώ που ξέχασα να τακτοποιήσω τους 1.200 προηγούμενους μήνες... και σαν αποτέλεσμα δεν είμαι καθόλου cool. Eπειδή η απόσταση από το «cool» μέχρι το «μουλάρα» είναι μικρή, αισθάνομαι ίσως και μια ικανοποίηση που δεν τη γεφύρωσα για άλλη μια φορά.
Authentic, Dream Sport A.E., Eρμού 18, 210 3311.083
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
14°
