President Hotel: Το καφέ του στο ισόγειο είναι το ωραιότερο και πιο ήσυχο μέρος για συναντήσεις και ραντεβού με φίλους
Το πασίγνωστο ξενοδοχείο «President» έχει δουλειές με φούντες όλο το χρόνο: κόσμος πάει κι έρχεται με βαλίτσες και βαλιτσάκια, η ρεσεψιόν έχει πάντα φούριες, οι πορτιέρηδες είναι πάντα μπήζυ… και το καφέ, μπαίνοντας αριστερά, είναι σαν να έχει μείνει σε άλλες εποχές της Αθήνας, ή μήπως της Μεγάλης Βρετανίας όταν ήταν ακόμα κραταιά αυτοκρατορία:
Ατάραχοι Βούδες από γαλάζια πορσελάνη ποζάρουν δίπλα σε Βουκεφάλες, βαρύτιμα μπρούντζινα διακοσμητικά που μπορεί να είναι γκονγκ από Θιβετιανό μοναστήρι, κινέζικα βάζα με ορχιδέες, άλλα βάζα που μοιάζουν με σικ τεφροδόχους, μαλακοί καναπέδες, βελούδινες αναπαυτικές πολυθρόνες με πλάτη «κοχυλωτή» («scalloped») όπως λένε οι διακοσμητές, οι οποίοι στο καφέ του «President» βρίσκουν τη χαρά τους. Όλα είναι… διαφορετικά από την υπόλοιπη πόλη, πόσο μάλλον από την λεωφόρο Κηφισίας που περνάει ορμητική μπροστά από το ξενοδοχείο τίγκα στα αφιονισμένα αυτοκίνητα.
Μέσα, στο ατάραχο καφέ του ξενοδοχείου, ο χρόνος έχει σταματήσει όταν ο Μαχάτμα Γκάντι χρίστηκε ιππότης από την Ελισάβετ (της Αγγλίας λέμε), κάτι που μπορεί και να μην συνέβη ποτέ, αλλά όταν κάθεσαι σε ένα από τα ωραία σεπαρέ, έχεις την βεβαιότητα ότι σε εκείνη την χρονική στιγμή βρίσκεσαι και όχι στο 2024. Το καφέ δεν είναι ντεμοντέ ούτε παλιό καθόλου – τεράστιες οθόνες τηλεόρασης προβάλλουν ντοκιμαντέρ με χαριτωμένα αρκουδάκια πάντα, φαλαινίτσες, φωκίτσες και άλλα μπεμπέ αρκουδάκια κοινού τύπου, που τρώνε επίσης μπεμπέ περιστέρια μαδώντας τα φτερό-φτερό σε κάτι υπέροχα δάση. Υπάρχει ένα γκαρσόνι συνήθως, κάποιας ηλικίας με γκρίζα μαλλιά και εμφάνιση distingue, που όμως προχθές δεν ήταν εκεί, αντί για τον στάνταρ δηλαδή μας σερβίρισε μια νόστιμη κοπέλα με μαλλί πιασμένο ψηλοκρεμαστό κότσο.
Παίρνουμε καφέδες, τσάγια και σοκολάτες, δεν υπάρχει ποικιλία σε κρασιά επειδή οι πελάτες του ξενοδοχείου γευματίζουν στο εστιατόριο και σπάνια κάθονται για κρασί ή ποτό στο καφέ, στο οποίο πηγαίνουν για καφέ, όπως εμείς, καλή ώρα. Και ενώ σαν ατμόσφαιρα είναι Σέβεντυς με απόηχους Σίξτυς το καφέ, ενώ είναι πολυτελές με διακριτικό τρόπο, σα να τινάζει προσεκτικά έναν κόκκο σκόνης από το βελούδινο πέτο του… το βασικό προσόν του είναι ότι είναι ήσυχο, γαλήνιο σαν όαση αυτοσυγκέντρωσης, άρα σου δίνει μια ευκαιρία να επικοινωνήσεις με αγαπημένα σου πρόσωπα. Επίσης το ξενοδοχείο είναι πάνω σε στάσεις λεωφορείων και κοντά στα σπίτια μερικών από εμάς, οπότε βολεύει…
