Μερικά φωτογραφικά στιγμιότυπα και σκέψεις από τις βόλτες στην άδεια Αθήνα, το Πάσχα του 2022.
Απόγευμα Μεγάλου Σαββάτου και η Αθήνα έχει αποκτήσει μια ηρεμία σαν εκείνες που είχαμε γνωρίσει την περίοδο των εορτών πριν το ξέσπασμα της πανδημίας. Δεν ακούς πλέον συζητήσεις για την πανδημία, δεν διακρίνεις διστακτικότητα στο κράτημα αποστάσεων, οι μάσκες στους δρόμους αρχίζουν να περιορίζονται. Το επίκεντρο των συζητήσεων έχει μετατοπιστεί σε νέα προκλήσεις.
Περπατάμε περιμετρικά του Ζαππείου και μια παρέα μικρών παιδιών αυθόρμητα μάς φωνάζει. «Μια χελωνίτσα μόλις βγήκε στο δρόμο. Μπορείτε να την πιάσετε πριν την πατήσει αυτοκίνητο;» Στην άκρη του πεζοδρομίου μόλις διακρίνουμε, στο σημείο που μας έδειξε η παρέα, τη μικρή χελώνα που ετοιμαζόταν να διασχίσει το δρόμο. Τη δίνουμε στα παιδιά, τα οποία μας καλούν να μας δείξουν την φωλιά κάτω από την πυκνή φυλλωσιά που ετοίμαζαν.
Στιγμές που δύσκολα προλαβαίνεις να ζήσεις και να αποτυπώσεις στην καθημερινή Αθήνα, σε μια μεγαλούπολη που σε παρασύρει στη ροή της. Μερικές λεζάντες από φωτογραφίες: Μια παρέα κοριτσιών με φόντο το μεγάλο σιντριβάνι μπροστά στο Ζάππειο, η θέα της Αθήνας από τον Λόφο του Στρέφη και τον Λυκαβηττό, το κοριτσάκι στην παιδική χαρά τρέχει και ένας κύριος που κάνει τον περίπατό του. Μια μονοκατοικία στο κέντρο της Αθήνα με ψηλά μπαμπού εξωτερικά του σπιτιού και πολλά κρυμμένα μονοπάτια στο κέντρο της πόλης.
Μια Αθήνα που επιλέξαμε να την περπατήσουμε ξεκινώντας από τους λόφους της, και να καταγράψουμε εικόνες για να εμπλουτίσουμε κάποια στιγμή την επανέκδοση του βιβλίου μας «Αθήνα - Περιηγήσεις και Ίχνη». Περιηγήσεις που ξεκίνησαν στις αρχές της περασμένης δεκαετίας, στο πλαίσιο του οικονομικού ρεπορτάζ.
Μεταφέρουμε λοιπόν εικόνες από μια Αθήνα που θυμίζει άλλες πόλεις, της Ευρώπης. Με σιντριβάνια, με πράσινο και ηρεμία. Εικόνες ίσως πιο ελκυστικές από ότι εάν βρεθούμε στα ίδια τα σημεία, που μας θυμίζουν ότι η πόλη χρειάζεται και την δική μας φροντίδα, καθώς όσες πρωτοβουλίες και εάν λάβει η πολιτεία και οι τοπικές αρχές για την αναβάθμισή της, εάν εμείς οι ίδιοι δεν δείξουμε ενδιαφέρον και δεν τη σεβαστούμε, οι μοναδικές ομορφιές που διαθέτει, δεν θα μπορέσουν να προσθέσουν αξία στην καθημερινή ζωή, στους κατοίκους της αλλά και στους επισκέπτες της.
Μαζί με αυτές τις εικόνες μεταφέρουμε και εικόνες από την ημέρα του Πάσχα από την παραλιακή ζώνη που αποκτά μια νέα μορφή που σε λίγα χρόνια δεν θα έχει τίποτα να ζηλέψει από την Κυανή Ακτή. Οι υποδομές που ήδη δημιουργήθηκαν, όπως το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, η Μαρίνα Φλοίσβου αλλά και όσες είναι σε εξέλιξη όπως στην Γλυφάδα, στο Ελληνικό με τα νέα τοπόσημα που δημιουργούνται σε ευρωπαϊκό επίπεδο, υπόσχονται ένα μέλλον με προοπτικές και ένα νέο τρόπο ζωής.
Όπως μια επένδυση δεν θα πάει μπροστά εάν δεν την αγκαλιάσει η τοπική κοινωνία όσες προοπτικές και να υπάρχουν, το ίδιο συμβαίνει και με μια πρωτεύουσα, μια μικρότερη πόλη ακόμη και ένα χωριουδάκι. Δεν θα μπορέσει να πάει ψηλά εάν δεν την αγκαλιάσουν και την φροντίσουν και οι ίδιοι οι κάτοικοι της.
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
11°
