Σκορδάδικο
Αν το μαγαζί που βλέπετε στη φωτογραφία ήταν σε καμιά Μυτιλήνη, σε καμιά Ημαθία, σε καμιά Εύβοια ή σε καμιά Μαγνησία, τότε το μόνο αξιοπερίεργο θα ήταν, ίσως, ότι πουλάει μόνο σκόρδα και όχι όλα τα λαχανικά.
Σκορδάδικο
Αν το μαγαζί που βλέπετε στη φωτογραφία ήταν σε καμιά Μυτιλήνη, σε καμιά Ημαθία, σε καμιά Εύβοια ή σε καμιά Μαγνησία, τότε το μόνο αξιοπερίεργο θα ήταν, ίσως, ότι πουλάει μόνο σκόρδα και όχι όλα τα λαχανικά. Τώρα όμως γίνεται ακόμα πιο αξιοπερίεργο, γιατί βρίσκεται στην Αθήνα, και μάλιστα στην κυριλέ περιοχή του Ψυρή (με ένα ρ παρακαλώ). Η κυρία Κυριακή και ο κύριος Γιώργος, Θρακιώτες, έχουν αυτό το ταπεινό μαγαζάκι από το 1974 στο ίδιο πάντα μέρος, και ασχολούνται με σκόρδα και μόνο. Τα καθαρίζουν, τ’ αρμαθιάζουν και τα πουλάνε με το κομμάτι, με την πλεξούδα ή και σε μεγαλύτερες ποσότητες. Είδαν πολλά τα μάτια τους στα σχεδόν 40 χρόνια που κρατάνε το στέκι τους, δεν χάσανε όμως τίποτα από την πρώτη θαλερότητα, την απλότητα, την ισάδα και καλοσύνη τους. Και τα σκόρδα τους πάντα πρώτα. Επικούρου 12, Ψυρή (πάροδος της οδού Ευριπίδου στα χαμηλά, προς Κουμουνδούρου).
Γιατί το λένε Φιλοπάππου
Ο λόφος τ’ αρχαία χρόνια λεγόταν Μουσαίο ή Μουσείο από κάποιο ιερό των Μουσών ή, κατ’ άλλους, επειδή εκεί ήταν ο τάφος του λυρικού ποιητή Μουσαίου. Στη φραγκοκρατία και την τουρκοκρατία είχε την ονομασία Σέτζ(ι)ο (= θρόνος), επειδή –όπως και σήμερα βλέπουμε– στο μνημείο υπάρχει ένα είδος σκαλιστού καθίσματος. Έτσι το βρίσκουμε σε όλες τις αναφορές στην τοπογραφία των μαχών του ’21. Αργότερα, η αρχαιολογική σκαπάνη έδειξε ότι το μνημείο είναι τμήμα μαυσωλείου, που έχτισε για τον εαυτό του ο Ιούλιος Αντίοχος, εγγονός του Αντίοχου Δ΄ του Επιφανούς, ηγεμόνα της Κομμαγηνής (που την ξέρουμε και από τον Καβάφη και από τον Σεφέρη). Ο Ιούλιος Αντίοχος (1ος και 2ος αιώνας μ.Χ., επί ρωμαιοκρατίας) αγαπούσε υπερβολικά τον παππού του και γι’ αυτό έμεινε στην ιστορία ως «Φιλόπαππος». Μνημείο του Φιλοπάππου λοιπόν, και μετά σκέτο (του) Φιλοπάππου.
«Ενδοχώρα»
Η κ. Ευδοκία Παπαγκίκα - Μοσχονά μ’ ένα ευγενέστατο μέιλ μού υπενθυμίζει ότι πριν ακόμα πάει η «Εστία» στη Σόλωνος (1978) βρισκόταν εκεί η «Ενδοχώρα»: από το 1972 στη γωνία Σόλωνος και Σίνα. Ήταν το βιβλιοπωλείο του Εμμ. Ι. Μοσχονά, «ο οποίος το είχε καταστήσει κέντρο συνάντησης των Ελλήνων αλλά και των ανά τον κόσμο διανοουμένων της εποχής. Αυτά μόνο προς αποκατάσταση της αλήθειας αλλά και ως τιμή στη μνήμη του» συμπληρώνει η επιστολογράφος μας. Αποκαθιστώ πάραυτα. Είμαι ασυγχώρητος που δεν το έγραψα εξαρχής ο ίδιος, γιατί και στην περιοχή σύχναζα από αρχές του ’70 (ο πατέρας μου είχε το ιατρείο του Σίνα & Σκουφά), και η σχολή μου (Φιλοσοφική) ήταν απέναντι, στο κτίριο της Νομικής, και πελάτης τού εν λόγω βιβλιοπωλείου είχα διατελέσει. Ειδικότερα, βρισκόταν στη ΒΔ γωνία των δύο οδών, στο ισόγειο του εκλεκτού δίπατου νεοκλασικού όπου σήμερα είναι ο Βενέτης.
Έκθεση Τσίλερ
Για να μην τρέχετε τελευταία στιγμή (κλείνει στις 20 Αυγούστου), σας το (ξανα)θυμίζω από τώρα: η σημαντικότερη φετινή έκθεση για την πόλη μας συνεχίζεται στην Εθνική Πινακοθήκη και μέσα στο καλοκαίρι. Αντικείμενό της είναι το έργο του Γερμανοέλληνα αρχιτέκτονα (και ζωγράφου, και αρχαιολόγου, και σχεδιαστή επίπλων κ.λπ., κ.λπ.) Ερνέστου Τσίλερ, που επηρέασε τη νεοελληνική αρχιτεκτονική περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο συνάδελφό του. Σπουδαία δουλειά από τη Δρ. Μαριλένα Κασιμάτη, επιμελήτρια της Εθνικής Πινακοθήκης. Μιχαλακοπούλου 1 & Βασιλέως Γεωργίου 50, μετρό «Ευαγγελισμός», 210 7235.857, 210 7235.937-8. Ωράριο: Δευτέρα 9-3 και 6-9, Τετάρτη 9-3 και 6-9, Πέμπτη 9-3, Παρασκευή 9-3, Σάββατο & Κυριακή 10-2. Τρίτη κλειστά. Εισιτήριο: € 6,50, € 3 (μειωμένο).
15°
