Πάρνηθα: Aνακαλύπτοντας το βουνό της καραντίνας

Το μεγαλύτερο βουνό της Αττικής (1.413 μ.), μόλις μισή ώρα από Αττική οδό ξεκινώντας από το σπίτι μου στο Παγκράτι. Κι όμως, αν δεν ήταν η πανδημία του κορωνοϊού το πιθανότερο να μην είχα ανακαλύψει ακόμα την Πάρνηθα, η φήμη της οποίας έχει εξαπλωθεί τελευταία όσο ποτέ, όχι για το καζίνο ή τα καταφύγια που είναι έτσι κι αλλιώς κλειστά λόγω covid-19, αλλά για την ψευδαίσθηση της «απόδρασης» ενώ βρίσκεσαι κατά κάποιο τρόπο εντός των τειχών της πόλης. Δεδομένου μάλιστα ότι οι οδηγίες όσον αφορά τη μετακίνηση για άσκηση εκτός του δήμου κατοικίας αλλά εντός της περιφερειακής ενότητας είναι λίγο-πολύ θολές για τους περισσότερους, πεζοπόροι, αναρριχητές και αθηναίοι φυσιολάτρες που ανηφορίζουν απλά για να πάρουν κάτι από την ενέργεια που προσφέρει ένας ορεινός όγκος, δίνουν ραντεβού τα Σαββατοκύριακα στην Πάρνηθα. Στείλαμε sms με κωδικό 6, φορέσαμε η μία ορειβατικά μποτάκια, ο άλλος απλά sneakers, και τους ακολουθήσαμε στα πεζοπορικά μονοπάτια και τα αναρριχητικά πεδία παρέα με τον Θανάση Χτενά, πρωταθλητή Ελλάδας στην αγωνιστική αναρρίχηση.

Αφετηρία μας η Μονή Κλειστών στη Φυλή προκειμένου να ξεκινήσουμε τη Via Ferrata. Έτσι λέγεται κάθε «αναρριχητικό μονοπάτι», χαραγμένο πάνω σε πλαγιά με απότομη κλίση, με συρματόσχοινα που διευκολύνουν την πρόσβαση και που ενδείκνυται βέβαια με ειδικό εξοπλισμό, ζώνη αναρρίχησης, ιμάντα via ferrata με κρίκους για τα συρματόσχοινα. Στον δρόμο μας, ανάμεσα σε βελανιδιές, έλατα και πεύκα, πετυχαίνουμε κάθε φορά κι έναν βετεράνο πεζοπόρο του βουνού ή έναν πρωτάρη εξερευνητή συνεπαρμένο από τη θέα στο φαράγγι, όπως εγώ. Κανείς μας δεν βιάζεται, οι βαθιές ανάσες καθαρού οξυγόνου άλλωστε θέλουν τον χρόνο τους και το νερό για ξεδίψασμα μετά τα πρώτα χιλιόμετρα ανάβασης είναι πιο νόστιμο, όλοι το ξέρουν αυτό. Ευτυχώς η πλειοψηφία των Αθηναίων συμμερίζονται την ανάγκη για να κρατηθούν οι «πνεύμονες» της Αττικής καθαροί και ό,τι φέρνουν από αναψυκτικά ή φαγώσιμα το παίρνουν μαζί τους, παρόλο που θα περίμενε κανείς με την αύξηση του κόσμου στη διάρκεια της καραντίνας να αυξάνονται γεωμετρικά και τα σκουπίδια, όπως συμβαίνει στους λόφους και τα πάρκα της πόλης. Προτείνω πάντως την απόδραση μια καθημερινή μέρα ει δυνατόν, για να έχει ο πεζοπόρος όλο το βουνό «δικό του».

«"Ikigai" σημαίνει πάθος στα ιαπωνικά, ο λόγος και το νόημα να ξυπνάμε κάθε πρωί με έναν στόχο. Μεγάλωσα στα βουνά της Βόρειας Ελλάδας και ξεκίνησα την αναρρίχηση στα βράχια σε μια εποχή που ακόμα οι αναρριχητικές πίστες δεν είχαν έρθει στη χώρα μας και οι πεζοπορικές εξορμήσεις ήταν κυρίως προνόμιο των βουνίσιων ανθρώπων. Με τα χρόνια συνειδητοποίησα πως οι δράσεις στο βουνό μπορούν να προσφέρουν περισσότερα απ’ όσα πιστεύουμε και η αναρρίχηση θεραπευτικού τύπου αγγίζει ένα μεγάλο κομμάτι, από τη νευρολογική αποκατάσταση μέχρι το ξεπέρασμα μιας υψοφοβίας για παράδειγμα. Ήρθα στην Αθήνα από την Καβάλα για να δείξω στον κόσμο ακριβώς αυτό και βλέπω ότι η καραντίνα έρχεται να το ενισχύσει με τη γενικότερη στροφή του κόσμου στο fitnesslifestyle και τα πεζοπορικά ταξίδια».

Την επόμενη φόρα, όπως μας τάζει ο Θανάσης, θα δοκιμάσουμε Canyoning στο Φαράγγι της Γκούρας. Πρόκειται για καταρρίχηση και μια από τις πολλές επιλογές σε extreme sports που σου δίνει το βουνό. Tο ρέμα ξεκινάει από το σπήλαιο του Πανός και καταλήγει στη Μονή Κλειστών. Το τοπίο εκεί είναι διαφορετικό, όπως είναι άλλωστε σε διάφορα σημεία του βουνού, η χαμηλή βλάστηση του νότιου μέρους δίνει τη θέση της στην αλπική της βόρειας πλευράς του καζίνο. Αλλού η πορεία είναι εύκολη σε χωμάτινο έδαφος και αλλού μέσα από βράχια. Τέτοιες εναλλαγές θα δεις και στη θερμοκρασία του βουνού. Ο καιρός μπορεί να διαφοροποιηθεί ανά μισάωρο. Εμείς για παράδειγμα ξεκινήσαμε με ηλιοφάνεια και υψηλή θερμοκρασία, στα 500 μέτρα, όμως πάνω από τη θάλασσα όπου υπάρχει έτσι κι αλλιώς διαφορά 5 βαθμών συννέφιασε απότομα. Ευτυχώς ο Θανάσης μας είχε προειδοποιήσει και η γκάμα στα σακίδια μας περιείχε από καπέλο μέχρι αδιάβροχο μπουφάν.

Επόμενη στάση τα δημοφιλή αναρριχητικά πεδία Μικρή Βαρασόβα και Έπος Φυλής. Όποιος θέλει να φτάσει κατευθείαν σε αυτά, έρχεται οδικώς μέχρι τη Φυλή έως τη  διασταύρωση για την Ι. Μ. Κυπριανού. Εκεί πετύχαμε τουλάχιστον πέντε παρέες χωρισμένες σε δυάδες, τον αναρριχητή και τον «σχνοινο-σύντροφο», αυτόν που ασφαλίζει τον άλλον μέσω του σχοινιού. Η παρέα του Ντένη και του Αγγελή είχαν κατασκηνώσει και κοιμηθεί από το προηγούμενο βράδυ μπροστά στον βράχο για να σηκωθούν το πρωί και να γαντζωθούν. Μενιδιώτες, όλοι τους αναρριχητές από τα δέκα τους, ασχολούνται με το σπορ πριν γίνει μόδα και χωρίς να χρειάζονται μια πανδημία για να το αγαπήσουν, λένε. «H aναρρίχηση απαιτεί μεγάλη συγκέντρωση για τις κινήσεις και τις τεχνικές και κατά κάποιο τρόπο ερχόμαστε εδώ όταν θέλουμε να αδειάσουμε το μυαλό μας από σκέψεις. Και επειδή μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για το σπορ αυτό και την Πάρνηθα, δενόμαστε περισσότερο και σαν παρέα»

Η αναρρίχηση ως την κορυφή του πεδίου γι’ αυτούς παίρνει μόνο μερικά λεπτά. Ο Θανάσης βέβαια μου εξηγεί ότι δεν έχει να κάνει μόνο η πολυετής εξάσκηση. Όποιος είναι εξοικειωμένος με τον βράχο και το σώμα του μπορεί απλά να «το 'χει» και να πετυχαίνει σκαρφάλωμα σε μεγάλο ύψος για το οποίο κάποιοι παλεύουν καιρό. Αλλά με τη κατάλληλη καθοδήγηση του ειδικού, ακόμη και όσοι δυσκολεύονται στην αρχή, το βρίσκουν. «Έχω δει πολύ αθλητικούς ανθρώπους που δεν μπορούν να σκαρφαλώσουν και άλλους με περιττά κιλά που ανεβαίνουν πιο άνετα. Παίζει ρόλο και η αυτοπεποίθηση που σου δίνει η σωστή εκπαίδευση, η οποία μειώνει και την επικινδυνότητα. Το να εμπιστεύεσαι τα φρένα του αυτοκινήτου σου στην πόλη είναι το ίδιο με την εμπιστοσύνη στον αναρριχητικό εξοπλισμό σου. Ο αρχάριος ασφαλίζεται με τρόπο που ό,τι και να κάνει, δεν θα έχει πτώση».

Οι 1.000 περίπου θερμίδες που χάνεις μετά το σερί πεζοπορίας και αναρρίχησης υπό προ –covid συνθήκες συνήθως πάνε «άκλαφτες» με την επίσκεψη που επιβάλλεται στις ταβέρνες της Χασιάς στους πρόποδες του βουνού. Πλέον η επιστροφή στο κλεινόν άστυ μετά την εξόρμηση στο βουνό συνοδεύεται από πακέτο στο σπίτι.

Απαντήσεις σε συνηθισμένες ερωτήσεις για την ορειβασία μέσω καραντίνας μετά την επικοινωνίας μας με τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού:

Πόση απόσταση μακριά από το σπίτι μου μπορώ να κάνω σωματική άσκηση;
Η μετακίνηση με τον κωδικό 6 για ατομική άσκηση μπορεί να γίνει πλησίον της κατοικίας και εντός του Δήμου. Συστήνεται να μην γίνεται χρήση μεταφορικού μέσου για ατομική άσκηση

Μπορώ να πάρω το αυτοκίνητο μου από το Αιγάλεω π.χ. και να πάω στην Πεντέλη για σωματική άσκηση (π.χ. αναρρίχηση);
Συστήνεται να μην γίνεται χρήση μεταφορικού μέσου για ατομική άσκηση.

Μπορώ να ξεκινήσω από την Γλυφάδα και να φτάσω Πάρνηθα;
Με τον κωδικό μετακίνησης 6, όχι δεν μπορείτε, ειδικά τώρα που η Αττική είναι σε κόκκινο επίπεδο.

Δήμος ή περιφέρεια ή περιφερειακή ενότητα;
Η μετακίνηση για ατομική άσκηση μπορεί να γίνει εντός του Δήμου μόνιμης κατοικίας.

Αναρρίχηση μπορώ να κάνω;
Ναι, εφόσον η άσκηση θα γίνει με μετακίνηση εντός του Δήμου.

Μέχρι πόσα άτομα επιτρέπεται στην σωματική άσκηση σε αυτές τις δραστηριότητες;
Για τις ανοικτές αθλητικές εγκαταστάσεις, για τις οποίες έχει αρμοδιότητα η Γ.Γ.Α., ισχύει γκρουπ μέχρι 3 άτομα συμπεριλαμβανομένου του προπονητή.

Μπορώ ως μέλος ορειβατικού συλλόγου με την επίδειξη της κάρτας μέλους, να πάω στο βουνό (π.χ. Υμηττό) για προπόνηση;
Στις περιοχές που βρίσκονται σε Επίπεδο Επιτήρησης (κίτρινο επίπεδο) οι αθλητές (με δελτίο αθλητικής ιδιότητας) μπορούν να μετακινηθούν για ατομική άσκηση εντός της Περιφ. Ενότητας με τις προϋποθέσεις που αναφέρονται στις οδηγίες της ΓΓΑ. Για τις περιοχές επιπέδου αυξημένου κινδύνου (κόκκινο επίπεδο) η ατομική άσκηση πρέπει να περιορίζεται εντός του δήμου μόνιμης κατοικίας, τόσο για αθλητές όσο και για αθλούμενους.