Ο πιο κρυφός και ταυτόχρονα ο πιο μικρός δρόμος στο κέντρο της πόλης είναι ένα στενάκι που δεν έχει δικό του όνομα. Βρίσκεται στο νότιο πλάι της εκκλησίας της Ζωοδόχου Πηγής και ενώνει τη Γενναδίου με τη Μαυροκορδάτου. Στη αρίθμησή του έχει πάρει το όνομα «Γενναδίου 5-7», ενώ είναι κάθετος στο μητρικό δρόμο και βγάζει στη Μαυροκορδάτου 1. Φυσικά αυτοκίνητα δεν χωράνε να μπουν εδώ, επομένως είναι εκ σχεδίου πεζόδρομος, χρησιμότατος για όποιον θέλει να περάσει χωρίς να πάει από Ακαδημίας. Αξιοσημείωτο τα θαυμάσια μαρμάρινα φουρούσια στο σχεδόν νεοκλασικό κτίριο στη γωνία Γενναδίου με... Γενναδίου.
Γιατί τη λένε Γενναδίου;
Γιατί όμως αυτό το μικρό τελείωμα της οδού Ζωοδόχου Πηγής να έχει δικό του όνομα, για 20 μέτρα όλα κι όλα, από την Ακαδημίας μέχρι τη Φειδίου; Η απάντηση είναι ότι ο ονομαστός λόγιος του 19ου αιώνα Γεώργιος Γεννάδιος ζούσε στη γωνία Ζωοδόχου Πηγής και Ακαδημίας (εκεί που σήμερα βρίσκεται το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους) και ο δρόμος ονομάστηκε έτσι προς τιμή του – νομίζω μάλιστα πως ήταν και επίτροπος στην εκκλησία. Το σπίτι του Γεννάδιου σωζόταν μέχρι τη δεκαετία του ’70, αυστηρό δίπατο νεοκλασικό (γνήσιο), με ψηλή μάντρα και κήπο γύρω του. Το τελευταίο του απομεινάρι ήταν ένας φοίνικας, που τον έκοψαν πέρσι επειδή αρρώστησε από τη γνωστή φοινικο-αρρώστια.
Οδός Κυναίγειρου
Μια και μιλάμε για στενούς δρόμους, ένας ακόμα από τους πιο άγνωστους –και προσωπικά από τους πιο αγαπημένους μου– είναι η οδός αυτή. Έχει το όνομα του αδερφού του Αισχύλου, που μας είναι γνωστός από τον περίφημο θρύλο με τη μάχη του Μαραθώνα, τον οποίο διασώζει ο Ηρόδοτος, αλλά και από το σχετικό ποίημα του Καβάφη. Δεν θέλω να αποκαλύψω σε ποιο σημείο του δήμου της Αθήνας είναι. Σας καλώ όμως να τον ψάξετε, να τον βρείτε, να τον περπατήσετε (δεν είναι και δύσκολο) κι ύστερα να στείλετε ένα μέιλ και να μου πείτε αν σας άρεσε ή όχι και γιατί. Με χαρά θα δημοσιεύσω όλα τα ονόματα και τις απαντήσεις.
Έχω ξανασημειώσει ότι το βόρειο κομμάτι της Ομόνοιας ξαναζεί, ιδίως από τότε που άνοιξε ο Βενέτης στη θέση του «Νέον». Αλλά η αρχή είχε γίνει από το μαγαζί αυτό λίγο παλιότερα, το πρώτο που έβγαλε τραπέζια πάνω στην πλατεία και διαμόρφωσε χώρο συναντήσεων, που φωτίζεται μάλιστα πολύ όμορφα (άμα σπάσουν τα κρύα θα το δείτε ξανά, όταν θα κάθεται πάλι κόσμος έξω τα βράδια. Για την ώρα αρκεστείτε στο παταράκι του). Πρόκειται για ένα καφέ που διαθέτει και πρόχειρα φαγητό, με καλές τιμές. Δουλεύει εφτά μέρες τη βδομάδα, κάνει και ντελίβερι. Πλατεία Ομονοίας 6, 210 2520022
Υ.Γ. Το νότιο μέρος της πλατείας, αντίθετα, από τότε που έκλεισαν ο «Κατσέλης», τα «Goody’s», το «KCF» και πρόσφατα το «Εverest», ενώ έχει ερημώσει και η στοά του κτιρίου ΤΠΔ (Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων), συντηρείται μόνο από τα καροτσάκια και τα περίπτερα. Αλλιώτικη εικόνα.
Κυματοθραύστης
Ένα εστιατόριο διαφορετικό από τ’ άλλα, γιατί ό,τι πάρετε πάει με βάση το μέγεθος του πιάτου: τόσο το μικρό, τόσο το μεγάλο. Ποικιλία μαγειρευτών φαγητών, καλές τιμές, σελφ σέρβις, ξύλινοι πάγκοι. Χ. Τρικούπη 49 & Βαλτετσίου, 213 0308274
Το μαγαζί του φίλου μου του Βασίλη Χατζηιακώβου, αν και σχετικά καινούργιο, εξελίχτηκε ήδη σ’ έναν από τους σημαντικότερους πόλους εκδηλώσεων στο κέντρο της πόλης, αφού κάθε βράδυ και πολλά μεσημέρια έχει παρουσιάσεις βιβλίων, συναυλίες και ποικίλες συζητήσεις. Φυσικά λειτουργεί ολημερίς και σαν καφέ, μπαρ ή ελαφροφαγητάδικο, στέκι για διάφορες παρέες, λογοτεχνίζουσες ή μη. Πάνω από τη «Στοά του Βιβλίου», στο αίθριο του Αρσάκειου, με εισόδο από Πεσμαζόγλου, Πανεπιστημίου και τη «Στοά Ορφέως - Βιβλίου». Για το τι έχει κάθε μέρα, ψάξτε στο Facebook το προφίλ polis-art-café. 210 3249588
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
13°
