Τα 3 πράγματα που σου αρέσουν περισσότερο στην πόλη…
Τα διανυκτερεύοντα περίπτερα. Οι αυθόρμητοι «startuppers» που εμφανίζονται με την πρώτη ψιχάλα πουλώντας ομπρέλες. Οι επιβάτες του τελευταίου μετρό τα Σαββατοκύριακα.
Τα 3 πράγματα που αν έλειπαν θα έκαναν την Αθήνα λίγο ομορφότερη…
Οι οδηγοί που παρκάρουν πιάνοντας δύο θέσεις πάρκινγκ στα υπόγεια γκαράζ. Η ματαιότητα των παπακίων χωρίς εξάτμιση. Οι κόκκινες γλιστερές πλάκες των πεζοδρομίων.
Οδός Χατζηκώστα στην Πλατεία Μαβίλη. Δυάρι ισόγειο. Κάθε βράδυ είχα διαφορετικούς γείτονες. Ήταν αυτοί που συζητούσαν φεύγοντας από τα μπαρ στον δρόμο κάτω από το παράθυρό μου. Και μια θεούσα στο απέναντι ισόγειο που έραβε δίπλα στο δικό της παράθυρο και με παρακολουθούσε συστηματικά.
Σε μια τεράστια πολυκατοικία χτισμένη στα 70s με 80 διαμερίσματα. Που συνοψίζει το μητροπολιτικό πνεύμα της αστικοποίησης της εποχής. Και την γενικότερη κοσμοπολίτικη ευφορία μιας εποχής όπου ο Νίκος Γαλανός έπαιζε τον πιλότο. Και απέχει 300 μέτρα από την «χωροχρονική» πύλη που ονομάζεται «μετρό Πανόρμου». Η οποία σε μεταφέρει μέσα σε ελάχιστο χρόνο όπου θέλεις.
Η πιο τρελή αθηναϊκή ιστορία που έχεις ζήσει.
Βράδυ με προορισμό το Σούνιο. Κορίτσι που δουλεύει σε μπαρ κονσομασιόν στα Καλύβια, πετάγεται μπροστά στο αυτοκίνητο. Ζητάει να την φυγαδεύσω γιατί την κυνηγάει ο φίλος/νταβατζής της. Στη διαδρομή τον βρίζει. Την πηγαίνω στη ΓΑΔΑ να τον καταγγείλει. Στη διαδρομή μου αφηγείται την δραματική ιστορία της. Στην Ασφάλεια το μετανιώνει και μου ζητάει να την γυρίσω στο σπίτι που μένει με τον φίλο της γιατί «κατά βάθος είναι καλό παιδί...».
Τι είναι αυτό που κάνει κάποιον Αθηναίο;
Να μπορεί, όσο κι αν βιάζεται, να επιλέγει την διαδρομή προς τον προορισμό του με βάση την διάθεση και όχι την απόσταση. Και ο τρόπος που δυσκολεύεται να διαχειριστεί τη βροχή, γιατί δεν την έχει συνηθίσει.
Ο αγαπημένος σου αθηναϊκός ήχος.
Ο απόμακρος ήχος της τηλεόρασης από κάποιο μπαλκόνι όταν το καλοκαίρι δείχνει αγώνες μουντιάλ. Και οι φωνές που πανηγυρίζουν το γκολ.
Το καλύτερο σύνθημα που έχεις δει σε αθηναϊκό τοίχο.
«Ελλάδα Σκάσε».
Ποιο είναι το πρώτο αθηναϊκό στιγμιότυπο που θυμάσαι;
Το πανηγύρι έξω από την Εκκλησία του Αγίου Αρτεμίου.
Τι σου λείπει από την Αθήνα της παιδικής σου ηλικίας;
Τα καλοκαιρινά απογεύματα με το ποδήλατό μου.
Αν η Αθήνα ήταν ένα πρόσωπο, ποιο θα ήταν αυτό;
Αυτός ο κουκουλοφόρος που ενώ καιγόταν ένας κάδος πολύ κοντά στο αυτοκίνητό μου και εκείνος είχε ακουμπήσει τις μπύρες του επάνω στο καπό, όταν πήγα να το πάρω σκούπισε με το μανίκι του το σημείο που μου είχε λερώσει και με βοήθησε να ξεπαρκάρω. (Αληθινή ιστορία 100%).
Πώς φαντάζεσαι την Αθήνα σε 50 χρόνια;
Σαν την σημερινή διαδρομή του 608. Όπου συνυπάρχουν οι φοιτητές από την Πανεπιστημιούπολη με τους «εξαθηναϊσμένους» μετανάστες που επιστρέφουν σπίτι τους στα βαθιά Πατήσια μιλώντας στο κινητό μέσω skype με την χώρα τους.
Ποιος σκηνοθέτης θα ήθελες να γυρίσει μία ταινία για την Αθήνα;
Ο Quentin Tarantino. Κατά κάποιο τρόπο το έχει κάνει ήδη.
Ποιος μουσικός δικαιούται να γράψει το σάουντρακ της πόλης;
Ο Νικήτας Κλιντ. Αδιαπραγμάτευτο.
Η πιο τυπική αθηναϊκή ταινία που έχεις δει.
Ένα mashup από τους «Απέναντι» του Πανουσόπουλου, την «Ψυχή στο Στόμα» του Οικονομίδη και το «Άρπα Κόλα» του Περάκη.
Η καλύτερη θέα στην Αθήνα.
Πατησίων προς κέντρο, στο σημείο που ανοίγει. Αν κοιτάξεις στο βάθος ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά σου η Ακρόπολη. Και η εικόνα της, έστω και ανάμεσα από καλώδια τρόλεϊ και κολώνες της ΔΕΗ, σε «καθαρίζει» και ξαφνικά τα νεύρα από την κίνηση και τα διπλοπαρκαρισμένα φαίνονται ασήμαντα.
Τι θα πρωτοέδειχνες στην πόλη σε έναν ξένο καλεσμένο σου;
Την Πανεπιστημίου. Από το Σύνταγμα μέχρι την Ομόνοια. Γιατί κατά μήκος της αναπτύσσονται όλες οι εκδοχές της Αθήνας.
Ποιο είναι το καλύτερο μέρος για να απομονώνεσαι στην Αθήνα;
Στην μπάρα του αγαπημένου μου μπαρ μπροστά στο ουίσκι που δεν χρειάζεται να παραγγείλω καν.
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα έκανες αν ήσουν δήμαρχος για μια μέρα;
Θα έβγαζα κάρτες στάθμευσης διαρκείας 10 ωρών.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου εστιατόριο στην Αθήνα;
Αυτό που πάω με τα πόδια. Στην γειτονιά.
Μια συναυλία που δεν θα ξεχάσεις ποτέ.
Τους Police στο Σπόρτινγκ.
Πού αλλού θα ήθελες να ζήσεις στην Ελλάδα;
Στη Θεσσαλονίκη για τα μεσημέρια του Σαββάτου στα ουζερί.
Αγαπημένη σου αθηναϊκή πλατεία;
Η πασαρέλα της πλατείας Δεξαμενής. Μεταλαμπαδεύει το πνεύμα της από γενιά σε γενιά.
Ο μεγαλύτερος αθηναϊκός φόβος σου.
Ότι κάποιος θα έχει παρκάρει μπροστά στο πάρκινγκ.
Ένα επίθετο που χαρακτηρίζει ακριβώς τους Αθηναίους.
Ανθεκτικοί.
Ένα επίθετο που δεν ταιριάζει καθόλου στους Αθηναίους.
Πειθαρχημένοι.
Ο Ν.Ζ. είναι κωμικοδημοσιογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός στο Αthens Voice Radio 102.5 (καθημερινά 09.00 - 10.00)
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
15°
