Κόκκινο, κίτρινο, μαύρο και άσπρο και ένα δυνατό σύνθημα - «Light your Future Bright» έχουν κατακλύσει εδώ και κάποιους μήνες τοίχους του ιστορικού κέντρου. Τα νέα αυτά κομμάτια street art ανήκουν σε έναν νέο και ανερχόμενο καλλιτέχνη της εν λόγω σκηνής, τον Barba Dee.
Ο Barba Dee ανακαλύπτει τον εαυτό του μέσα από το πάθος του για το illustration, τη ζωγραφική και το street art και με το τελευταίο είναι που ασχολείται πιο ενεργά τον τελευταίο καιρό. Για εκείνον είναι μία φυσική εξέλιξη, άλλωστε ασχολείται από την εφηβεία με το graffiti. «Ζωγράφιζα από παιδί και πρώτη φορά έκανα graffiti ως έφηβος. Έκτοτε αυτά παραμένουν μία συνεχόμενη γραμμή στη ζωή μου. Αυτό που ουσιαστικά αλλάζει είναι ότι μια μέρα επιλέγεις να πάρεις τον τίτλο του illustrator ή του street artist, διότι συνειδητά πλέον γνωρίζεις ότι αυτή η ταυτότητα σε εκφράζει. Η αλήθεια είναι πως όταν ήμουν παιδί έβαφα χωρίς κριτήριο, ήταν μία πράξη από εμένα για μένα. Στην ενήλικη ζωή μου έπαψα να ζωγραφίζω στον δρόμο γιατί για εμένα το street art είναι η αρχή μιας συνομιλίας και δεν ήθελα να βάφω, αν δεν είχα κάτι να πω. Τώρα βάφω γιατί έχω κάτι να δηλώσω, έστω και από προσωπική ανάγκη, τουλάχιστον μπορώ να υποστηρίξω τη θέση μου».
Τα έργα του Barba Dee είναι ένα έντονο σκούντημα στον ώμο. Light your Future Bright είναι η έκφραση που συνήθως τα συνοδεύει και αποτελεί μια πρόκληση σε όσους από εμάς έχουμε αδρανήσει. «Η θεματική των έργων μου προέρχεται από πράγματα που με αφορούν, δεν θα μπορούσα ποτέ να εκπροσωπήσω κάτι που δεν νιώθω. Έτσι η σειρά των έργων «Light Your Future Bright» είναι μια δήλωση προτροπής προς όλους όσοι νιώθουν ότι έχουν κάποιο όνειρο, να το κυνηγήσουν, σε όσους έχουν αμφιβολίες να γίνουν doers, ενάντια σε αυτούς που σε κάνουν να νιώθεις ανίκανος, «βάλε φωτιά στο μέλλον σου». Καμία ιδέα δεν είναι αρκετά καλή έως ότου γίνει πράξη. Βαρέθηκα να ακούω νέους να παραπονιούνται για το τι δεν μπορούν να κάνουν χωρίς καν να προσπαθούν. Λυπάμαι ακόμα περισσότερο για αυτούς που δεν έχουν καν όνειρα. Όνειρα που θα κάνουν τη μίζερη ζωή μας λίγο πιο όμορφη και όχι μεγαλεπίβολες κατασκευασμένες επιθυμίες».
Η παλέτα των έργων του, το κόκκινο, κίτρινο, μαύρο άσπρο προέρχεται από το βασικό στοιχείο της σειράς «Light Your Future Bright» το οποίο είναι η φωτιά, η οποία πιστεύει ότι λειτουργεί με δύο τρόπους, «μπορεί να δράσει ευεργετικά αλλά και καταστροφικά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η φωτιά προκαλεί μία διαδικασία μεταβολής είτε προς κάτι καλύτερο είτε προς κάτι χειρότερο».
Τα έργα του τα συναντά κανείς σε κεντρικά σημεία της πόλης για να υπάρχει, όπως λέει ο ίδιος, μεγαλύτερη αλληλεπίδραση με τον κόσμο. Συνήθως, οι επιφάνειες που επιλέγει είναι αυτές που θα του δημιουργήσουν το λιγότερο πρόβλημα. «Η Αθήνα είναι μία ζούγκλα οπότε δρω με τρόπο που δε θα προκαλέσω τα άλλα θηρία. Προσέχω να μην πατάω άλλους γκραφιτάδες και οι επιφάνειες να είναι μέρη εγκαταλελειμμένων κτιρίων, από μεταλλικές πόρτες ή γρίλιες μέχρι τοίχους. Γενικώς, μέρη που ακόμα κι αν με συλλάβουν, θα έχω λιγότερες πιθανότητες να μπλέξω».
Τελευταία έχει ανάψει και πάλι η συζήτηση για το graffiti και το street art στην Αθήνα. Πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η κατάσταση είναι πλέον ανεξέλεγκτη και ότι οι κάτοικοι και τα κτίρια της πόλης υποφέρουν ζώντας ανάμεσα σε ταγκιές και μουτζούρες. Ότι η Αθήνα έχει γίνει μία υπαίθρια ατραξιόν για τουρίστες που διψούν για «underground» και αναζητούν στους τοίχους την έκφραση των ντόπιων στα χρόνια της κρίσης, αλλά και πόλος έλξης για ξένους που έρχονται μόνο και μόνο για να βάψουν χωρίς επιπτώσεις, κάνοντας ακαλαίσθητες μουτζούρες ή throw ups πάνω σε αξιόλογα κομμάτια των ντόπιων street artists. Η άποψη ενός street artist, όπως ο Barba Dee, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
«Είναι αλήθεια ότι η Αθήνα έχει γίνει πόλος έλξης πολλών γκραφιτάδων παγκοσμίως, η ελευθερία που προσφέρει είναι μάλλον μοναδική και στα μάτια των ξένων καλλιτεχνών αυτό πρέπει να φαντάζει παράδεισος. Από εκεί και έπειτα θεωρώ ότι οι δρόμοι μιας πόλης λένε την πραγματική ιστορία της, έτσι και οι δρόμοι της Αθήνας είναι βρώμικοι παρ’ όλο που θέλουμε να νιώθουμε καθαροί. Οι κάτοικοι βιώνουν την καταπίεση και είναι δυστυχείς, άρα οι δρόμοι θα το μαρτυρούν. Θέλουν να κάνουν την Αθήνα τουριστική ατραξιόν για να βγάζουν χρήματα όπως κάνουν στα νησιά; Τότε θα πρέπει να αποδεχτούν και τους γκραφιτοτουρίστες που θα έρθουν να βάψουν τόσο εύκολα τους τοίχους τους, όσο εύκολα αγοράζουν σουβενίρ οι υπόλοιποι τουρίστες.
Όσον αφορά τα αξιόλογα κομμάτια street art, έχω να πω ότι όσο δεν υπάρχουν κριτικοί street art και δεν μπαίνει εισιτήριο για να δεις τα κομμάτια στους τοίχους, τότε κανείς δε θα είναι σε θέση να κρίνει τι μπορεί να είναι αξιόλογο ή όχι. Αν η κοινωνία που ζούσαμε ήταν καλαίσθητη και ευτυχισμένη, ίσως το γκραφίτι να ήταν λουλούδια και ηλιοβασιλέματα, αλλά έλα που δεν είναι. Τα όρια στο graffiti και στο street art μπαίνουν από δύο μεριές. Από τη μία είναι οι ίδιοι οι δημιουργοί, πόσο μακριά μπορούν να το τραβήξουν και τι ανάγκες έκφρασης έχουν. Από την άλλη είναι η ίδια η κοινωνία, η οποία αποτελεί το κοινό αυτής της τέχνης. Υπάρχουν έργα που μένουν ανέπαφα για χρόνια, που είναι αδιάφορα ή ακατανόητα, αυτά που καταστρέφουν οι θρησκόληπτοι, ακόμη συνθήματα στους τοίχους που παίζουν κάθε μέρα στα social media. Όλα αυτά κρίνονται από το κοινό τους το οποίο είναι οι πολίτες. Ένα καλό παράδειγμα των ορίων αυτών ήταν το γκραφίτι στο Πολυτεχνείο όπου οι καλλιτέχνες έθεσαν καινούργια όρια που το κοινό δεν ήταν έτοιμο να δεχτεί».
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
