1) «Art Polis Café». Οι πολύ παλιοί θυμούνται τα κορίτσια του «Αρσάκειου» με τις μπλε ποδιές και τους άσπρους γιακάδες. Τώρα το σχολείο έχει πάει σε Ψυχικό και Εκάλη, ενώ στη θέση του στεγάζεται, από πολλές δεκαετίες, το Συμβούλιο της Επικρατείας. Οι λιγότερο παλιοί θυμούνται το σινεμά «Ορφεύς» (έκλεισε το 1983), το όνομα επιζεί στο κλειστό café της στοάς, όπου ελάχιστα μαγαζιά έχουν απομείνει. Ακόμα λιγότερα μαγαζιά έχουν διατηρηθεί προς τη Σταδίου, δύο μονάχα, γωνία Πεσμαζογλου. Ωστόσο το «Θέατρο Τέχνης» διατηρήθηκε, ενώ η στοά του «Ορφέα» είναι, από καιρό τώρα, «Στοά του βιβλίου». Έτσι γίνεται στην πόλη, έτσι ζει ο κόσμος: κίνηση, κλείσιμο, άνοιγμα, μετασχηματισμοί.
Πάνω από τη «Στοά» αυτή λειτουργεί, εδώ και μερικά χρόνια, το «Art Polis Café», που το τρέχει ο φίλος μου ο Βασίλης Χατζηιακώβου. Καφετέρια, μπαρ, χώρος εκδηλώσεων και εκθέσεων, συναυλίες, ματς στην οθόνη όλα σ’ ένα, δεν μπορεί να μην έχετε βρεθεί στο χώρο, είτε μέσα είτε στο αίθριο.
Εδώ λοιπόν διάλεξα να παρουσιάσω την Πέμπτη 23 του μήνα και ώρα 8.30 το βράδυ το καινούργιο μου βιβλίο. Λέγεται «Εμένα μού λες», είναι ποιήματα των χρόνων 1997-2016, αφιερώνεται στο συγγραφέα Νίκο Δήμου –θα είναι παρών– και στη μνήμη του ποιητή Διονύση Μενίδη, εκδίδονται από τον οίκο «ΑΩ» του καλού Πέτρου Μιχάλη. Η όλη φάση θα είναι διπλή: αρχικά η καθαυτό παρουσίαση (Ηλίας Καφάογλου, Δημήτρης Μανιάτης, Χριστιάνα Μυγδάλη, Μαρία Σαμπατακάκη, Χρήστος Χωμενίδης) και, κολλητά, μια (μετα)ρεμπέτικη συναυλία (Δήμητρα Κονδυλάκη, Μαρία Πιτσαρού, Στάθης Τρύφωνας, Βάσω Τουμπακάρη, Γιάννης Φύσσας, Πανταζής Φύσσας και η αφεντιά μου). Δηλαδή, θα τραγουδήσω δημόσια. Συναυλία ερασιτεχνική μεν, σοβαρή δε (έχουμε πήξει στην πρόβα). Σπεύσατε – η ώρα έναρξης θα τηρηθεί ακριβώς. «Art Polis Café», 2103249588
2) Το «Δεντρόσπιτο». Επίκεντρα της μικρής μας γειτονιάς, της Κυπριάδη, είναι οι δύο πλατείες: Παπαδιαμάντη και Χαλεπά/Παπαλουκά. Στην πρώτη υπήρχε εδώ και χρόνια ένα παρακμασμένο σουβλατζίδικο, που τελικά έκλεισε. Εδώ κι ένα δίμηνο, κάνοντας κάθε πρωί το τζόγκινγκ μου, παρατηρούσα την αναγέννηση του χώρου. Στη θέση του παλιού γεννήθηκε ταχύτατα ένα καινούργιο σουβλατζίδικο (έναρξη 11 αυτού του μήνα), όπου άλλαξαν όλα: η ονομασία, τα μηχανήματα, η διαρρύθμιση του χώρου, τα πάντα. Παραδέχομαι ότι είχα εξαρχής προκαταληφθεί θετικά, αφού –σε μα εποχή επέλασης της νεοκαθαρεύουσας και του νεολογιωτατισμού– ο Στάθης, ο νέος ιδιοκτήτης τ’ ονόμασε «Δεντρόσπιτο», «ντρ» και όχι «νδρ». Η απαραίτητη δοκιμή των προϊόντων επιβεβαίωσε την καλή εντύπωση – καθαριότητα, μεγάλες μερίδες, πρωτοτυπία σε κάμποσα πιάτα που έβλεπα. Αλλά ένα σουβλατζίδικο το κρίνεις βασικά από τα σουβλάκια του. Λοιπόν, το «Δεντρόσπιτο» πουλάει το καλαμάκι 1,50 ευρώ: παραπάνω από το σύνηθες 1,20, συμφωνώ, αλλά και χορταστικό είναι, ενώ σου βάζει μαζί στο χάρτινο σακουλάκι δυο πιτάκια, κάμποσες πατάτες και φυσικά ψωμάκια. Nτελιβεριές και λοιπά, αυτονόητα. «Δεντρόσπιτο», Καλοσγούρου 14, πλατεία Παπαδιαμάντη, Κυπριάδη, 210 2010333.
3) H Πάολα ως φιλόζωη. Η Πάολα Ρεβενιώτη, πρωτοπόρα του ελληνικού ΛΟΑΤ κινήματος σε πολύ δύσκολες εποχές, δεν έχει ανάγκη παρουσίασης σε αναγνώστες που ξέρουν τη σύγχρονη Ιστορία αυτής της πόλης. Όμως εδώ θα μιλήσω για μια άλλη πλευρά της, τη φιλοζωία. Πριν λίγες βδομάδες, η Πάολα βρήκε στη Δηληγιάννη, στο παρκάκι πάνω από τον Σταθμό Λαρίσης, να σέρνεται ένα αρσενικό σκυλάκι με λιωμένο το ένα του πόδι, προφανώς από αυτοκίνητο. Πέρναγαν άνθρωποι με τα ζώα τους και δεν του δίνανε σημασία. Όμως η Πάολα το μάζεψε. Μην μπορώντας η ίδια να κρατήσει κι άλλο ζωάκι στη φροντίδα της, απευθύνθηκε στον κόσμο μέσω f/b. Το σκυλάκι κατέληξε σ’ ένα ζευγάρι φίλων μου. Το πήγαν στο χειρυργείο για κανονικό ακρωτηριασμό, το φροντίσανε και το κρατήσανε. Το είδα και γω προχτές. Τρίποδο, παιχνιδιάρικο, γλυκύτατο, μεγαλώνει τώρα με τ’ άλλα ζώα του Διονύση και της Τίμυς, που το βγάλανε –φυσικά– Παολίνο.
4) «Το κατάστημα έκλεισε». «Το κατάστημα έκλεισε. Ευχαριστούμε τους λιγοστούς ανθρώπους που μας στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια». Η μικρή αυτή εκτύπωση θα μπορούσε να είναι σε πολλά μαγαζιά της πόλης. Ήταν όμως σ’ ένα μικρό οικογενειακό σούπερ μάρκετ των Πατησίων, στη γωνία των οδών Ταβουλάρη και Γρυπάρη. Και το «λιγοστούς ανθρώπους» υπογραμμισμένο.
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
8°
