Η γλυπτή σύνθεση και η αντάξιά της φωτογραφία έχουν τον ίδιο δημιουργό: τον αρχιτέκτονα, ζωγράφο, γλύπτη και φωτογράφο Νίκο Σαπέρα.
Κλακέτα, πάμε. Το 2001, ο καλλιτέχνης είχε αναπλάσει πλήρως τη μισοπαρατημένη πλατεία Δημοκρατίας στο Μπραχάμι («αποστειρωμένα»: Άγιος Δημήτριος) και σαν επιστέγασμα της δουλειάς του τοποθέτησε το γλυπτό που βλέπετε, μόνο που τότε ήταν στο ασημί του υλικού του (βαμμένο ατσάλι, που αντανακλούσε όλους τους καιρούς). Με τα χρόνια και με τη γνωστή ευαισθησία των λαμπρών συμπολιτών μας απέναντι στο δημόσιο χώρο, το έργο έπαθε πολλά και χρειάζονταν ανανέωση.
Ο Σαπέρας τού διόρθωσε τις φθορές (ναι, ακόμα και το ατσάλι φθείρεται, ακόμα και το επίχρισμά του), μόνο που αυτή τη φορά έβαλε στο παιχνίδι και τα παιδιά του 3ου τοπικού Γυμνασίου, με την καθηγήτριά τους, τη Χριστίνα Μαρκεσίνη. Οι νεαροί καλλιτέχνες προτείνανε τα χρώματα και στη συνέχεια εκτελέσανε το βάψιμο. Το αποτέλεσμα, ακόμα καλύτερο από το αρχικό, δικαιώνει όλους τους συντελεστές του: τον τοπικό Δήμο, το γλύπτη, τη δασκάλα και τα παιδιά.
Τα παιδιά που μαζεύονται σταθερά στον αγαπητό τους πλέον χώρο, συν τις νεότερες γενιές του Γυμνασίου, συν τα παιδιά τού παιδικού σταθμού που βρίσκεται ακριβώς εδώ: η πλατεία των (πολύχρωμων) ατσάλινων φρούτων και των παιδιών.
Υ.Γ. Η όλη πορεία των δύο φάσεων του γλυπτού –από τ’ αρχικά σχεδιάσματα του μήλου, του πορτοκαλιού και του αχλαδιού, μέχρι τις μαθήτριες και τους μαθητές που βάφουνε το ατσάλι– έχει αποτυπωθεί σε σχετικό Λεύκωμα του Δήμου. Τώρα η έκδοση έχει εξαντληθεί, αλλά αναμένεται επανέκδοση και/ή ανέβασμα σε σάιτ. Ίδωμεν.
17°
