Είναι ένας από από τους λόφους που αποτελούν τα Τουρκοβούνια, αρκετά φαγωμένος από το σχετικό νταμάρι. Είμαι βέβαιος ότι ξέρετε τον περιφερειακό, τις δυο μεγάλες καφετέριες, θεατράκι και το σινεμά «Αττικό Άλσος» (που το φετινό καλοκάιρι δεν άνοιξε), ίσως και το αθλητικό κέντρο. Σας προτείνω μια φορά να μη σταματήσετε σε κάτι απ’ αυτά, αλλά να συνεχίσετε λίγες εκατοντάδες μέτρα ακόμα (έχει μεγάλο δημόσιο πάρκινγκ σε πλατεία). Τότε, θα βρεθείτε σ’ ένα κανονικό χωριό, σε μια αληθινή εξοχή που ανήκει μάλιστα στο Δήμο Αθηναίων. Κανονικό χωριό εννοώ με μποστανάκια, με μάντρες από ξερολιθιά, με φτωχικά σπιτάκια, μ’ ένα ταπεινό εκκλησάκι, με κότες, με δεξαμενές νερού (γιατί η ΕΫΔΑΠ πήγε σχετικά πρόσφατα), με χελώνες κ.λπ. Εκτός του ότι βρίσκεται δίπλα μας, εκτός του ότι είναι το τελευταίο χωριό στο λεκανοπέδιο (όλα τ’ άλλα έχουν λίγο-πολύ εξελιχτεί σε μικρές πόλεις ή έχουν ενωθεί κανονικά με την Αθήνα), τα Παπαντρέικα έχουν κι άλλες ιδιομορφίες: δεν έχουν κανένα μαγαζί, ούτε καν ένα περίπτερο, δεν έχουν σχολείο, διαθέτουν όμως ταχυδρομικές θυρίδες (σαν εξοχική περιοχή που είναι!), έναν τηλεφωνικό θάλαμο (στη μέση του πάρκινγκ που λέγαμε) και πολλές κεραίες ραδιοσταθμών. Η μεγάλη ομορφιά του τόπου, όμως, είναι το πολύ πράσινο (πεύκα, κυπαρίσια, χαρουπιές, ελιές κ.λπ.) και η καταπληκτική θέα προς όποια μεριά της Αθήνας κοιτάξεις – υπάρχουν μάλιστα και τα σχετικά κιόσκια και παρατηρητήρια. Στην καταχνιά της προηγούμενης Κυριακής, το περίγραμμα του Λυκαβηττού και της Ακρόπολης, προς τη θάλασσα, φαινόταν ονειρικό (φωτό).
Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών
Είναι το 1ο του είδους του, γίνεται στο Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη(Πειραιώς 206, Ταύρος, 210 3418.550) το Σαββατοκύριακο 9-10 Δεκεμβρίου και (η έκπληξη!) δεν παρουσιάζονται μόνο νέοι που γράφουν, αλλά και άλλοι καλλιτέχνες (χορευτές, ηθοποιοί, εικαστικοί κ.λπ.). Ακούγεται πολύ ενδιαφέρον. Περισσότερα:http://www.festivalneonlogotechnon.gr
Ζογκλέρ (2)
Δυο αναγνώστες μάς ενημερώνουν για επιπλέον ζογκλέρ στους δρόμους της πόλης. Ο παλιός φίλος της στήλης Χρήστος Τσατσαρώνης λέει ότι ζογκλέρ με κορίνες βγαίνουν «(συχνά αλλά όχι πάντα) στην κάθοδο της Αλεξάνδρας (φανάρι Ι.Κ.Α.) και στην άνοδο της Κηφισιάς (φανάρι Δαχτυλιδιού)». Και ο κ. Γιάννης Αγγελάκης σημειώνει «έναν που πετάει μπάλες αντί για κορίνες, στη συμβολή των λεωφόρων Καραμανλή (Ποσειδώνος) και Βουλιαγμένης στη Βούλα, όπως τερματίζεις τη Βουλιαγμένης». Ευχαριστούμε αμφότερους.
Στις 11 Δεκεμβρίου, ώρα 7.30, στην Αίθουσα Κασίων (Γ΄ Σεπτεμβρίου 56, 2ος) η ΑΛΕΦ (Αθηναϊκή Λέσχη Επιστημονικής Φαντασίας) προβάλλει τη γερμανο-αμερικανική συμπαραγωγή «Το δέκατο τρίτο πάτωμα», αξιόλογο θρίλερ επιστημονικής φαντασίας, σε σκηνοθεσία Γιόζεφ Ρούζνακ και παραγωγή, μεταξύ άλλων, του Ρόλαντ Έμεριχ (1999). Όσοι πιστοί, προσέλθετε.
Παλαιοβιβλιοπωλείο «Εντελέχεια»
Σε μια ιστορική πιάτσα βιβλιοπωλείων (δίπλα στο παλιό «Χνάρι», για όσους το θυμούνται) και ανάμεσα σε μαγαζιά συναδέλφων για οποία έχω ήδη γράψει (Θωμάς και «Βιβλιοθήρας», στον ίδιο μικρό δρόμο), έχει στήσει ο Γιάννης Καλπούζος το μαγαζί του, ένα από τα μεγαλύτερα του είδους. Εδώ και δέκα περίπου χρόνια, διαθέτει παλιά βιβλία, θεατρικά προγράμματα, αφίσες και περιοδικά, σε μερικές περιπτώσεις πολύ σπάνια. Επειδή έχει στην κατοχή του το στοκ από κάποιους τίτλους (δηλαδή αυτά τα βιβλία δεν είναι δεύτερο χέρι) μπορεί και πουλάει τα συγκεκριμένα κομμάτια πολύ φτηνά. Εδώ έχω βρει πολλά έντυπα σχετικά με την Αθήνα. Κιάφας 3, διαγώνια μεταξύ Ακαδημίας και Ζ. Πηγής, 210 3814.071
Ο αναγνώστης κ. Γ. Κ., οικονομολόγος, αναφερόμενος στο Τατόι της προηγούμενης βδομάδας, συμπληρώνει: «Η περιοχή οφείλει το όνομά της στον Τουρκαλβανό πασά Τατόι. Τη μεγάλη αυτή έκταση αγόρασε ο Εμμανουήλ Μπενάκης (ο γνωστός ευεργέτης) και τη δώρισε στο βασιλιά Γεώργιο Α’ (φυσικά έναντι κάποιου ανταλλαγμάτος)». Ευχαριστούμε πολύ.
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
14°
