Δύο είναι οι λόγοι που έβαλα το κτίριο αυτό σε μια αθηναϊκή στήλη. Πρώτο, ότι η Χαλκίδα βρίσκεται δυο βήματα από μας, κάπως σαν προάστιο της Αθήνας (ή το αντίστροφο, αν λογαριάσετε ότι, επί Τουρκοκρατίας, η Αθήνα υπαγόταν στην –πολύ σημαντικότερη, τότε– Χαλκίδα). Δεύτερο, για να δείξω ότι ο νεοκλασικισμός δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο του δικού μας παρελθόντος. Υ.Γ. Τράβηξα τη φωτογραφία βράδυ, ώστε να επιτείνω την εντύπωση του θεατρικού σκηνικού που δίνει το υπέροχο αυτό κτίριο, σωστά φωτισμένο.
Ζογκλέρ των δρόμων
Πολύ γουστάρω τους ζογκλέρ που παρουσιάζουν τα νούμερά τους στα φανάρια, μπροστά στα αυτοκίνητα που σταματάνε στο κόκκινο. Ντυμένοι ελαφρώς σαν κλόουν, δύο ή και τρεις, πετάνε και πιάνουν τις κορίνες τους στον αέρα, ή ο ένας στον άλλον, εκτελούν πολύ γρήγορα το πρόγραμμά τους, πάντα χαμογελαστοί, υποκλίνονται, μαζεύουν ό,τι τυχόν τους έχει πέσει και προλαβαίνουν να ζητήσουν από τους –αναγκαστικά θεατές– οδηγούς ό,τι εκείνοι έχουν ευχαρίστηση να τους δώσουν. Στο φανάρι του Χίλτον έχω κάτσει και τους έχω χαζέψει πολλή ώρα, πεζός. Αλλά στο φανάρι Μεσογείων - Κατεχάκη η κατάσταση είναι ακόμα καλύτερη: η γέφυρα του Καλατράβα (Ιστός; Κέρατο; Άρπα; Λύρα; Πλωριό τσιμπούκι καραβιού; Όλα αυτά τα έχω κατά καιρούς ακούσει) προσφέρει ένα μοναδικό εξώστη για το θέαμα των ζογκλέρ (και όχι μόνο). Αυτά εγώ. Όμως, καλές μου αναγνώστριες και αναγνώστες, έχετε επισημάνει αλλού στην πόλη μας ζογκλέρ των δρόμων;
Προς επίδοξους συγγραφείς
Αν έχετε γράψει βιβλίο και θέλετε να το εκδώσετε, ο κ. Πέτρος Τσαπίλης σάς έχει όλες τις σχετικές διδικαστικές λεπτομέρειες. Το σεμινάριο «Πώς να εκδώσεις το βιβλίο σου» γίνεται το Σάββατο 3 του Δεκέμβρη στο βιβλιοπωλείο «Πατάκης», Ακαδημίας 65, ώρα 9.30 π.μ. - 4.30 μ.μ., με κόστος € 80 (70 για φοιτητές, σπουδαστές και ανέργους). Περισσότερα: www.petrostsapilis.gr
Το όνομα είναι κατά πάσα πιθανότητα αλβανικό, και το έχει καταγράψει ο Λάμπρου από το 1552 – αντιστοιχεί με κάποια αλβανική φάρα, οπότε έχουμε το γνωστό σχήμα του ανθωπωνύμιου που έγινε τοπωνύμιο. Ο τόπος, που βρίσκεται στους πρόποδες της Πάρνηθας, είναι πολύ όμορφα δασωμένος. Εδώ βρίσκονται το εξοχικό ανάκτορο του Γεωργίου Α΄, το οποίο έχει ρημάξει αρκετά με τα χρόνια, οι τάφοι διαφόρων μελών της πρώην βασιλικής οικογένειας της Ελλάδας και ένα από τα παλιότερα αεροδρόμια της Αττικής. Έγινε προσπάθεια να κοτσάρουν την κατάληξη -όιον και να βγάλουν το μέρος «Τατόιον», αλλά δεν πέρασε. Επειδή κοντά βρίσκεται η αρχαία θέση Δεκέλεια, έγινε επίσης προσπάθεια να μετονομαστεί το Τατόι σε Δεκέλεια. Η προσπάθεια είναι ημιτελής. (Κύρια πηγή: http://lithoksou.net/dhitikiatiki.html)
Προς ΕΚΚΕ, ευχαριστίες
Όπως σας το είχα πει, πήγα, στήθηκα στην ουρά και πήρα θαυμάσια βιβλία, καθώς και την «Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών». Πολλές ευχαριστίες στους ακούραστους υπαλλήλους του Κέντρου.
Το να πουλάνε βιβλία τα περίπτερα είναι μια παλιά τάση στην πόλη. Οι παλιότεροι θυμόμαστε, για παράδειγμα, το περίπτερο Πατησίων και Τοσίτσα (πριν το κάψουν επανειλημμένα, οπότε και μετακινήθηκε), το οποίο πουλούσε βιβλία κρεμασμένα κάθετα με κλιπάκια από σκοινά, σε βιβλιο-αλυσίδες δηλαδή. Ή τα περίπτερα της Κολιάτσου και της πλατείας Αμερικής, που είχαν κόλλημα με την επιστημονική φαντασία. Όμως τα βιβλία εκείνα ήταν καινούργια, όχι μεταχειρισμένα. Στις μέρες μας, το περίπτερο στο πίσω μέρος της Εθνικής Βιβλιοθήκης, επί της οδού Ακαδημίας, που πούλαγε ήδη μερικά παλιά βιβλία, τελευταία απόγινε (με την καλή έννοια): έβγαλε δυο μεγάλους πάγκους με πολύ πράμα δεύτερο χέρι, έτσι ώστε έγινε κανονικό παλαιοβιβλιοπωλείο. Οι τιμές λίγο πιο πάνω από το σύνηθες, αλλά το υλικό εν πολλοίς απρόσμενο.
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
10°
