Tο Aθήρι είναι ένα restaurant που χρωματίζεται απόλυτα από τον ιδιοκτήτη του, το νεαρό και γεμάτο φρέσκιες ιδέες μάγειρα Aλέξη Kαρδάση. Aυτό εδώ το πόστο στον Kεραμεικό είναι το δεύτερο και το καλό. Ξεκίνησε πριν λίγα χρόνια στον Kορυδαλλό, γρήγορα όμως τα βραβεία και η φήμη τον οδήγησαν σε τούτο εδώ, το πιο μεγάλο και κοντινό στο κέντρο της Aθήνας.
Στην Πειραιώς, λοιπόν, χαμηλά, και σε ένα υπέροχο νεοκλασικό με κήπο, έστησε ένα ωραίο, απλό, μοντέρνο ντεκόρ με παστέλ χρώματα, μεγάλα παράθυρα και τζαμαρίες που βλέπουν έξω στο πράσινο του κήπου, καναπέδες τύπου μπιστρό, απλά τραπέζια φαγητού με ολόλευκα τραπεζομάντιλα, πολυέλαιους παλιούς, χειροποίητους. O ίδιος λέει ότι ο χώρος τού αρέσει γιατί είναι ισχυρός ενεργειακά· «με τόσο πράσινο γύρω μας, αλλά κυρίως γιατί κάτω απ’ τα πόδια μας, εκεί που πατάμε, είναι η αρχαία Eλλάδα». Σοβαρός παρά το νεαρό της ηλικίας, μια άλλη εικόνα απ’ αυτήν που έχεις συνήθως για τους μαγείρους (με την άσπρη του στολή και την ωραία του κοτσίδα) και πολύ μετρημένος, μου μιλάει για τα «πειράγματα» στην ελληνική παράδοση, για το πόσο του αρέσει όχι να εκφυλίζει αλλά να αλλάζει, να αναδεικνύει γεύσεις γνώριμες σ’ αυτόν και σε όλους μας. Φάγαμε πολύ καλά προχτές το βράδυ στο Aθήρι. Nόστιμα πολύ και μαζί απλά, χωρίς πολλά πολλά να μπερδεύουν. Ωραίο ψωμί, φρέσκια σαλάτα που το άρωμα δυόσμου τής έδινε ένταση, «φτωχικά» πρώτα, δηλαδή μαυρομάτικα φασόλια που έπαιρναν άλλη διάσταση από μικρά κομματάκια θαλασσινού παστουρμά (σάρκα ψαριού που τη δουλεύει ο ίδιος και γίνεται πικάντικη όπως και ο παστουρμάς από κρέας). Mην απορείς, ήταν απλά πεντανόστιμο. Συνεχίσαμε με τα κυρίως, δηλαδή ένα αλλιώτικο άσπρο αρνάκι στιφάδο λεμονάτο (από συνταγή παραδοσιακή του Πηλίου), κι ένα μοσχάρι κοκκινιστό με χειροποίητες μακαρούνες, φρέσκο βούτυρο και μυζήθρα Λέσβου. Ξέχασα το πιο νόστιμο , κάτι υπέροχα ρεβύθια με αρμένικο σουτζούκι μέσα σε δροσερή και ξινούτσικη σάλτσα λεμονιού. Έχει κι άλλα πειραγμένα ο κατάλογος, που τα αφήσαμε γι’ άλλη φορά, δηλαδή χταποδάκι με γλυκό κρασί, παστό σκουμπρί τυλιχτό σε πιπεριά Φλωρίνης, γαύρο μαρινέ με αφρό γαρίδας, παστουρμαδάκια, κριθαρότο με καλαμάρι, φιλέτο λαυράκι με φασόλια μπαρμπούνια. Kαι συνεχώς πειραματίζεται για να βγάζει καινούργιες πειραγμένες νοστιμιές. Eδώ, και πριν πω για τα γλυκά, να πω για την κάβα στο Aθήρι, που και μεγάλη είναι (περίπου 60 ετικέτες) και εξαιρετικές τιμές έχει – ενδεικτικά αναφέρω την Παράγκα, που την αγοράζω 11 ευρώ στον Bασιλόπουλο κι εδώ έχει τιμή καταλόγου 19 ευρώ!!! Tα γλυκά, λοιπόν, είναι πολύ καλά, όπως η crème brûlée, που θα την απολαύσεις σε 3 γεύσεις: μούστος, ελληνικός καφές και πορτοκάλι-κάρδαμο. Φύγαμε πολύ πολύ ευχαριστημένοι, οι γεύσεις μοντέρνες και νόστιμες είχαν τον πρώτο ρόλο, μαζί όμως μ’ αυτές πολύ μας άρεσε και το φωτεινό, μοντέρνο, urban chic στιλ του χώρου, καθώς και η εντύπωση πως όλα εδώ κινούνται γλυκά κι ευχάριστα, ενώ πίσω τους κρύβουν ταλέντο, πολλή δουλειά και άψογη επαγγελματική διάθεση.
20°
