Περνώντας από την οδό Κάνιγγος το μεσημέρι θα συναντήσεις ένα κυλικείο, βιαστικούς περαστικούς και δικηγόρους από τα γύρω γραφεία που κάνουν διάλειμμα για τσιγάρο. Αργότερα, όσο βραδιάζει, η εικόνα γίνεται πολύ διαφορετική. Κυρίως, γιατί στις 17.00 ακριβώς, τα ρολά στον αριθμό 27 της οδού που αναγράφουν πάνω τους τη λέξη «Χρωματοπωλείο», σηκώνονται για να αποκαλύψουν ένα ολοκαίνουργιο, κρυμμένο art space-bar, μαζί και μία ταμπέλα με τους αριθμούς 1982 να φωσφορίζουν.
To «1982», μόλις δέκα μέρες ανοιχτό, με την pop μπάρα του κι ένα ετοιμόπολεμο dj booth στο πατάρι του, εκ πρώτης όψεως μοιάζει με καθαρόαιμο bar. Αν, όμως, ακολουθήσεις τη σκάλα που οδηγεί στο υπόγειο θα συναντήσεις ένα κρυφό art space, που κάθε τόσο θα εναλλάσσει στους τοίχους του έργα –κυρίως- της street art. «Η ιδέα είναι ένα art space. Το bar πιο πολύ εξυπηρετεί ως ένας χώρος όπου θα μπορείς να βρεθείς με άλλους ανθρώπους που τους ενδιαφέρει αυτό το art space», λέει ο Fahd-Αλέξανδρος Hassan Kassem, που μαζί με τον Νίκο Τόγκα είναι οι ιθύνοντες νόες πίσω από το «1982».
Φωτογραφία: Βιβή Κοφινάκη
Μικρή παρένθεση: ο Fahd είναι μάγειρας και ιδιοκτήτης του success μπεργκεράδικου Guerilla Chef Burgers, το οποίο φέτος κλείνει ένα χρόνο στην παραπάνω γωνία (Σολωμού 33 και Τζωρτζ). Ο Νίκος, από την άλλη, πραγματοποιεί walking tours στα graffiti της Αθήνας. Η κυρία Ουρανία Παπαδοπούλου, ιδιοκτήτρια του χρωματοπωλείου που στη θέση του άνοιξε το «1982», τον θυμόταν. Τη δεκαετία του ’90 ήταν η πρώτη που έφερε στο χρωματοπωλείο της σπρέι για graffiti και σύνεργα της street art κι ο Νίκος ήταν συχνός θαμώνας του χρωματοπωλείου για αυτόν ακριβώς τον λόγο…
Πίσω στο σήμερα, δηλαδή στο… «1982», όπου ο Fahd μου λέει πως κάθε τόσο θα γίνονται εκθέσεις, performances, installations, με άλλα λόγια θα δημιουργηθεί ένας χώρος τέχνης με τα όλα του. Για παράδειγμα, «αυτή την περίοδο ο Tind έχει στήσει ένα work in progress. Έρχεται όποτε του καπνίσει και κάνει ό,τι του καπνίσει».
Φωτογραφία: Βιβή Κοφινάκη
Όσο για την ονομασία, αυτή δόθηκε γιατί τόσο ο Fahd όσο και ο Νίκος έχουν γεννηθεί το 1982. Και παρότι υπάρχουν σαφείς αναφορές στη συγκεκριμένη δεκαετία (τα χρώματα, τα φυτά ως διακοσμητικό στοιχείο, 2-3 cocktails από τότε) ο Fahd ξεκαθαρίζει πως δεν πρόκειται για ένα θεματικό bar: «Τι να σου πω; Εγώ δεν ντύνομαι 90s απλώς… φοράω τα ρούχα μου! Με την ίδια λογική το 1982 δεν είναι θεματικό μαγαζί, απλώς το στήσαμε όπως θα στήναμε ένα bar τότε. Η αισθητική είναι των δεκαετιών του ’80 και του ’90, αλλά δεν παίζουμε δίσκους του 1982 μόνο και μόνο γιατί το μαγαζί λέγεται έτσι». Παρεμπιπτόντως, ακούγονται μουσικάρες και με αυτό εννοώ ηλεκτρονική μουσική, electro pop, synthwave, μέχρι hip hop.
Φωτογραφία: Βιβή Κοφινάκη
Πριν τον αφήσω, ο Fahd λέει και κάτι τελευταίο, που περιγράφει, νομίζω, όλη την ουσία αυτού του bar με την καλλιτεχνική ψυχή: «Όντως κάτοικος των Εξαρχείων τα τελευταία πολλά χρόνια, μπορώ να πω ότι έχουν αλλάξει τα Εξάρχεια πολύ. Εμείς θέλαμε να ανοίξουμε ένα εξαρχιώτικο bar όπως γινόταν παλιά στην περιοχή. Δηλαδή, ένα χώρο που να στεγάζει μία ιδέα, όχι το αντίστροφο. Δεν είναι οι τοίχοι που κάνουν ένα bar, ούτε η μαρμάρινη μπάρα, ούτε οι πανάκριβες καρέκλες. Δεν έχουμε φαντασμαγορικά cocktails, ούτε πολύ mainstream ποτά, έχουμε πράγματα που μας αρέσουν. Είναι περίπου σαν να φτιάχναμε ένα υπόγειο για να κάνουμε ένα πάρτι, απλώς πρόκειται για πιο μόνιμη κατασκευή».
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
13°
