Τα προϊόντα Kentris της Εύβοιας κάνουν γκουρμέ την παράδοση

Θέλησα να επισκεφτώ ξανά τη Βόρεια Εύβοια. Και αυτή τη φορά αλήθεια, δεν ήθελα να ακούσω άλλο για τη θλιβερή ιστορία της φωτιάς, ούτε να θυμηθώ εικόνες και να ξύσω καρβουνιασμένες πληγές. Η Εύβοια, έτσι κι αλλιώς είναι ένας ευλογημένος τόπος, που μπορεί και περνάει απέναντι. Είχα σημαδέψει λοιπόν από καιρό την εταιρία «Κεντρής», μετά την τυχαία γνωριμία που είχα με τον πρωτομάστορά της Γιώργο Κεντρή και τις μικρές κόκκινες πιπεριές του, που σαν μετανάστριες βρέθηκαν από την Αφρική στην Εύβοια. Όσο χαμογελαστός και εύθυμος ήταν ο Γιώργος στο ταβερνάκι της πρώτης συνάντησης, άλλο τόσο και στο γραφείο του στην εταιρία. Εκτιμώ του ανθρώπους που ξεκινάνε τη συζήτηση με χιούμορ, ανοίγοντας έτσι εύκολα το δρόμο σε μια πιο προσωπική συνάντηση.  

Ελιές, πικάντικες πιπεριές και μελωμένα σύκα

«Και πώς ένα γυμναστής ανακατεύεται τόσο πολύ με τις ελιές, τις πιπεριές, τα σύκα; Ήταν η παρόρμηση της καλής και υγιεινής διατροφής; Γιατί έμαθα ότι υπήρξες διορισμένος, παράτησες τη σιγουριά του μισθού και την καλή αύρα της γυμναστικής παιδείας για να μπεις, με ρίσκο υποθέτω, σε έναν τελείως άλλο χώρο».   

«Ισχύει! Ήταν ένα βήμα για το οποίο πολλοί φίλοι πήραν αντίθετη θέση. Αλλά πάντα λέω ότι το ζητούμενο είναι να πιστεύεις αυτό που κάνεις. Κι εγώ το πίστευα, αφού είχα μια ιδιαίτερη σχέση με τη γεύση και με την καλή διατροφή εννοείται. Μη φανταστείς ότι ήμουνα τύπος γκουρμέ και τα σχετικά. Απλά η ελιά παράδειγμα, δεν με εντυπωσίαζε γευστικά με τον τρόπο που μου τη σέρβιραν, με το πολύ της πάντα αλάτι και ακόμα και στο πιάτο μου της πρόσθετα πότε ρίγανη, πότε δεντρολίβανο ή ότι, για να μπορέσω να πιάσω το κάτι που έψαχνε ο ουρανίσκος μου. Και μετά λέω, αυτό που αγαπώ εγώ, πιθανά και κάποιοι άλλοι να θέλουν να το δοκιμάσουν. Έτσι μπήκα στο παιχνίδι! Κι έκανα δουλειά το προσωπικό μου πάθος... Ήμουν, να καταλάβεις, ο πρώτος που γέμισε ελιές στην Ελλάδα, το 1993. Πάστα πιπεριάς έκανα το 1995, όταν γενικά δεν υπήρχε καν η ιδέα του διαφορετικού στο καθιερωμένο. Και με χαρά δηλώνω σήμερα, ότι το 100% των προϊόντων μας, είναι προϊόντα της ελληνικής γης …του τόπου μου. Ακόμη και η πιπεριά που δεν κατάγεται από δω, αποτελεί πλέον μέρος καλλιέργειας της Βόρειας Εύβοιας. 

«Πες μου δυο λόγια γι’ αυτή, επειδή ειλικρινά με εντυπωσίασε η πικάντικη και ξινή συγχρόνως γεύση της». 

«Πρόκειται για την ποικιλία Pepperken (Pepper Ken, όπως εμείς τη βαφτίσαμε) που ήρθε από Αφρική. Έχει όπως το είπες μια ιδιαίτερη καυτερή και όξινη γεύση και συγχρόνως ένα ιδανικό μέγεθος για μεζέ. Τη γεμίζουμε με τυρί και με τον τρόπο που την δουλεύουμε είναι πάντα τραγανή και νόστιμη. Αυτή λοιπόν την πιπεριά την έφερε κάποιος στην Χαλκιδική αλλά δεν του βγήκε η καλλιέργεια όπως την υπολόγιζε. Την πήρανε στα Τρίκαλα για καλλιέργεια όπως και στην Δράμα αλλά πουθενά δεν απέδωσε. Εμείς αφιερώσαμε τρία χρόνια στην πειραματική της αρχικά καλλιέργεια για να φτάσουμε να μάθουμε το φυτό. Βοήθησε φυσικά και το μικροκλίμα της περιοχής και σήμερα γνωρίζουμε τι ακριβώς χρειάζεται, τις ποσότητες νερού ή τα λιπάσματα. Χρησιμοποιείται κι από άλλες εταιρείες αλλά εκείνες την εισάγουν κυρίως από Μαρόκο. Σίγουρα εμείς λέμε ότι η φρέσκια είναι φρέσκια!». 

Ο αγρότης και μια δουλειά που αξίζει τον κόπο της

«Σημαντικό αυτό αλλά το πιο ενδιαφέρον θεωρώ είναι ότι αυτή η πιπεριά σας πήγε πιο μακριά. Και μιλάω για την συμβολαιακή γεωργία που εφάρμοσες και που έχει πάντα ανοιχτές θέσεις εργασίας για όποιον έχει διάθεση να καλλιεργήσει την πιπεριά. Αυτή η πρόταση θεωρώ ότι είναι καινοτομία για μια εταιρεία». 

«Θεσπίσαμε αυτό τον τρόπο συνεργασίας με παραγωγούς γιατί θεωρώ ότι είναι απόλυτα τίμιος. Πληρώνεται ο παραγωγός για αυτό που παράγει. Εμείς τους δίνουμε σπόρο ή φυτά, έχουμε γεωπόνους που επιβλέπουν την παραγωγή και οι καλλιεργητές κάνουν απλά τη δουλειά τους. Φέρνουν το προϊόν στην εταιρεία με την τιμή που από πριν έχει οριστεί. Δεν υπάρχει δηλαδή κανένας κίνδυνος να χαθεί ο κόπος τους. Και για να σου μιλήσω με νούμερα, ο κάθε παραγωγός έχει κέρδος 1000 € ανά στρέμμα. Μοναδικό κεφάλαιο είναι η γη του. Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι με 10 μόλις στρέμματα καλλιέργειας, έχει ένα καλό έξτρα εισόδημα πέρα από τη δουλειά που κάνει, αν δεν θέλει να κάνει μόνο αυτό. Και λίγο πολύ όλοι γύρω οι κάτοικοι της περιοχής έχουνε κάποια μικρά εκτάρια για τέτοια χρήση!

«Τι θεωρείς ότι κάνει διαφορετικά τα προϊόντα σου; Αγαπώ δηλαδή την ερώτηση, γιατί να αγοράσω;».

«Εσύ, γιατί με συνοπτικές διαδικασίες… έγινες φίλος μου! (Γελάει και στριμώχνει στη συζήτηση μια άλλη ιστορία, για έναν άλλο γρήγορο φίλο). Θεωρώ, όπως και όλοι οι αγοραστές μας, ότι καινοτομήσαμε σε απλά προϊόντα. Για παράδειγμα βάζουμε ελάχιστο αλάτι στην ελιά. Φτάνει τόσο! Χρησιμοποιούμε βότανα, όπως δεντρολίβανο, κάρδαμο, κάπαρη  βασιλικό. Καταφέραμε έτσι και πουλάμε ελιές ακόμη και στην Ιαπωνία. Θα πω επίσης ότι ακόμα κι αυτό το προϊόν, όπως και όλα μας τα είδη, μεταφέρεται και συντηρείται στο ψυγείο ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος για τον καταναλωτή. Επίσης όλα μας τα προϊόντα συσκευάζονται με τροποποιημένη ατμόσφαιρα, ώστε να μην επηρεάζεται ούτε η γεύση, ούτε τα οργανοληπτικά τους στοιχεία. Δηλαδή αφαιρούμε τον αέρα και βάζουμε άζωτο, το οποίο φυσικά είναι απόλυτα ασφαλές αφού όπως το λέει και η λέξη δεν έχει ζωή. Ένα αθώο και αδρανές αέριο τα συνοδεύει». 

Μέχρι να κρατήσω σημειώσεις, μια κοπέλα μου πρόσφερε αποξηραμένα σύκα. Εντυπωσιακά μαλακό σώμα. Σχεδόν έλιωσαν στο στόμα μου. Ο Γιώργος είδε την αντίδραση και χαμογέλασε. 

«Όπως αντιλαμβάνεσαι μας χαρακτηρίζει το πάθος για την καλή διατροφή, που για μας είναι η μεσογειακή και είναι πλέον μέσα στις καλύτερες κουζίνες του κόσμου. Θέλουμε να παράγουμε προϊόντα με ισχυρά αντιοξειδωτικά, τροφές με μηδαμινή υπολειμματικότητα, που μπορούν να σέβονται το περιβάλλον. Είναι μαγικό η παράδοση να γίνεται gourmet. Ο συνδυασμός της σύγχρονης τεχνολογίας με το μεράκι μπορεί και έχει τα καλύτερα αποτελέσματα. Γι αυτό και σχεδιάζουμε τα προϊόντα της επόμενης πενταετίας μελετώντας πολύ προσεκτικά τη συμπεριφορά του καταναλωτή». 

Παράπλευρα…πάθη

«Αλλά θα σε πάω αλλού πριν κλείσουμε. Ξέρω ότι έχεις πάθος με τη ζωγραφική και ότι αφιερώνεις χρόνο στα χρώματα. Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι για έναν επιχειρηματία να είναι χομπίστας; Να παίρνει το μυαλό του από τη φουρτούνα της δουλειάς και με νηνεμία να απλώνει χρώμα. Θα ήθελα πολύ να κλέψω αυτή την εικόνα σου». 

«Η ζωγραφική είναι ένα δεύτερο πάθος μου μετά τη γεύση. Αν θες να έχεις χρόνο τότε υπάρχει. Αν δε θες είναι δύσκολο. Με τα χρώματα μπορώ να βγαίνω από όποιο φόρτο μου δίνει η μέρα. Ζωγραφίζω για μένα και για φίλους. Αν βέβαια ήθελα να το εμβαθύνω θα έλεγα ότι το παζλ των χρωμάτων αντικατοπτρίζει αυτό των γεύσεων κλπ κλπ. Αλλά το αφήνω εδώ. Στο ότι με ξεκουράζει και μόνο». 

Εδώ έπεσε και το δώρο. Ένα βάζο με μέλι και ετικέτα ζωγραφισμένη από τον ίδιο. Μέλι διάφανο σχεδόν με χωρίς χρώμα. Εντελώς διαφορετικό αφού όπως μου είπε ο κύριος Κεντρής προέρχεται από λουλούδια, που πρώτη φορά βγήκαν στον καμένο τόπο μέσα από τις στάχτες. Μέλι που δεν έφτασε ποτέ σε ράφια αλλά φτάνει σε χέρια των φίλων. Είθε… 

Τα προϊόντα Κεντρής τα βρίσκουμε σε καλά delicatessen σε όλη την Ελλάδα.