Το «Κέρας» στα Μελίσσια είναι το «διαφορετικό» μπακάλικο, είναι ελληνικό αλλά έχει ύφος προχωρημένου, ευρωπαϊκού ντελικατέσεν.
Εννοείται ότι δεν θα πήγαινα στα Μελίσσια για να πάρω παραδοσιακά λαζανόφυλλα −θα την έβγαζα και χωρίς αυτά– αλλά πήγα, ένιγουεη, με τη φίλη συγγραφέα/μεταφράστρια Χριστίνα Μανιά, και μπήκαμε στο «Κέρας» και δεν θέλαμε να βγούμε: Είναι ένα όμορφο και προχωρημένο μπακάλικο, με οικολογικά, βιολογικά, παραδοσιακά και σπιτικά προϊόντα πάρα πολύ ποιότητας, σε μεγάλη ποικιλία, το ένα καλύτερο από το άλλο, και...
Να απολογηθώ εδώ που αντιμετωπίζω τα μπακάλικα, ντέλι, παραδοσιακά παντοπωλεία και γενικά τα καταστήματα με εδώδιμα λες και είναι κοσμηματοπωλεία πολυτελείας: όχι ότι δεν εκτιμώ τα κοσμηματοπωλεία πολυτελείας, είναι ανεκτίμητα – απλώς στο ντέλι/μπακάλικο ενθουσιάζομαι περισσότερο, ψάξε βρες γιατί. Ενθουσιάζομαι με τα τρόφιμα που δεν έχω δοκιμάσει (ταξίδι στο άγνωστο), με όσα θυμίζουν παιδική ηλικία (ταξίδι στο παρελθόν) και με όσα είναι τόσο προχωρημένα που σε ξαφνιάζουν (ταξίδι στο μέλλον) – για να μην αναφερθώ στα ταξίδια σε όλες τις γωνιές της Ελλάδας που παράγουν μικρά αριστουργήματα. Φυσικά φταίει και το ότι έχω μεγαλώσει κάμποσο, άρα ο ενθουσιασμός μου για τις νέες μόδες, π.χ. στα ρούχα, τα παπούτσια ή τα αξεσουάρ, έχει κάπως μαραθεί. Φυσικά και φταίει ότι σε ένα ωραίο ντέλι/μπακάλικο μπορείς να τακτοποιήσεις τον ενθουσιασμό σου με 20-30 ευρώ, ενώ στα παπούτσια-ρούχα-αξεσουάρ θα ζοριστείς − και λίγα λέω.
Τέλος πάντων, το «Κέρας» είναι όμορφο, κόζι, πλούσιο σαν το Κέρας της Αμάλθειας το ίδιο, με ζυμαρικά από το Χιώτικο Κελλάρι, προϊόντα με φυστίκι Αιγίνης, σφακιανές πίτες, παξιμαδάκια Ντουρουντούς, όσπρια Πρεσπών, αλλαντικά φυσικής ωρίμανσης Στρεμμένος Ευρυτανίας, μηλόξιδο Ολύμπου, μανιάτικες μακαρούνες, ανδριώτικα σπιτικά ζυμαρικά, ξυνοτύρι από την Ίο, μαρμελάδες Citrus από τη Χίο, προϊόντα μανιταριών από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας των Μετεώρων, βότανα και τσάγια κάθε είδους, κι ένα σωρό ακόμα πράγματα που οι γιαγιάδες μας θα αποκαλούσαν «καλούδια», κι ας είναι ίου η λέξη. Όλα είναι βιολογικά, χωρίς λιπάσματα και από μικρές οικογενειακές βιοτεχνίες.
Το «Κέρας» το άνοιξαν πριν ένα μήνα ο Γιάννης Παπασταφίδας και η Στέλλα Κοκκόλα, με την ιδέα του «διαφορετικού» μπακάλικου, που είναι ελληνικό αλλά έχει ύφος προχωρημένου, ευρωπαϊκού ντελικατέσεν.
Οι αποξηραμένες πιπερίτσες, ντοματούλες και μελιτζάνες που κρέμονται στην προθήκη δίνουν στο μαγαζί έναν αέρα Κωνσταντινούπολης, ίσως και Καισάρειας. Και αποκλείεται η μυθική Αμάλθεια να είχε περισσότερα «καλούδια» στο κέρατό της από το «Κέρας» των Μελισσίων.
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
10°
