Πριν από 22 χρόνια, ένα «Ενοικιάζεται» στην οδό Εμπεδοκλέους, έξω από το σπίτι του μπαρμπα-Σπύρου του Σπαταναίου που εφοδίαζε καλό βαρελίσιο κρασί τη γειτονιά, ήταν ό,τι έψαχνε ο Λάμπρος Μάνου για να στήσει την «Παληά Αθήνα». Όντας συλλέκτης παλιών αντικειμένων, με αγάπη για το ρεμπέτικο και την ιστορία της προπολεμικής Αθήνας, αυτή η μονοκατοικία του 1925 έμοιαζε ιδανική. Στην αυλή που θυμίζει κυκλαδίτικο νησάκι υπάρχει ακόμα το παλιό πηγάδι που έπλεναν βαρέλια, αλλά και πολλά εργαλεία της εποχής. Ανάλογα διαμορφώθηκε και ο εσωτερικός χώρος. Στους τοίχους υπάρχουν αφίσες από παλιές ταινίες, λιθογραφίες, κάδρα και διαφημίσεις της εποχής, ενώ το πάτωμα έχει διατηρηθεί όπως ήταν.
Η Παληά Αθήνα είναι μεζεδοπωλείο με όλη τη σημασία της λέξης. Δεν θα βρεις στον κατάλογο κυρίως πιάτα όπως στις παραδοσιακές ταβέρνες αλλά ξεχωριστούς μεζέδες, σε χορταστικές μερίδες. Πήγαμε την περασμένη Κυριακή το μεσημέρι – οι Κυριακές έχουν κάτι το νοσταλγικό από μόνες τους. Καθίσαμε σε ένα άνετο τραπέζι δίπλα στο παράθυρο με το λευκό κεντητό κουρτινάκι, η άκρη του άγγιζε μια παλιά φωτογραφία από συκοπάζαρο της Σμύρνης. Παρέα με τους ήχους του ρεμπέτικου στο background, είχαμε πια μπει σε κατάλληλο «mood». Ξεκινήσαμε με αποστάγματα –τουτέστιν ρακές και τσίπουρα–, ενώ σιγά-σιγά κατέφθαναν οι εκλεκτοί μεζέδες. Πρώτο έφθασε το σαγανάκι, πασπαλισμένο με μέλι και φιλέ αμυγδάλου, τραγανό απ’ έξω με το τυράκι να λιώνει μέσα. Ό,τι έπρεπε για να περάσουμε στο επόμενο καραφάκι που το συνοδεύσαμε με τα χειροποίητα ντολμαδάκια του Νικήτα (ο νέος μάγειρας του μαγαζιού) και πατάτα οφτή με απάκι, τσικουδιά και γιαούρτι. Κι ύστερα ήρθαν οι αφράτοι κολοκυθοκεφτέδες με τσοπανοτύρι Ηπείρου και μυρωδικά, το νόστιμο ταμπουλέ με καρέ λαχανικών, αρωματικά, ταχίνι και γιαούρτι και τα «καλογεράκια του δάσους», μεζές από μανιτάρια και πιπεριές στη σχάρα. Είχε φτάσει η ώρα να περάσουμε στον «μπεκρή μεζέ». Ήρθε πικάντικος και σκεπαστός με τορτίγια. Όνειρο. Κάνοντας την ανατροπή, κλείσαμε με σαλάτα – είχαμε ανάγκη από κάτι δροσερό. Διαλέξαμε την ομώνυμη «Παληά Αθήνα» με φρέσκο σπανάκι, ηλιόσπορο και αιγοπρόβειο τυρί και κάπως ήρθαμε στα ίσια μας μετά από τόσα καραφάκια.
Η Παληά Αθήνα ακολουθεί πιστά τη φιλοσοφία του μεζέ, προσθέτοντας γερές δόσεις σύγχρονης δημιουργικής κουζίνας. Θα βρείτε καλά αποστάγματα και χύμα κρασιά πολύ καλής ποιότητας, ενώ οι τιμές θα σας φανούν αρκετά προσιτές. Όσο για εμάς, η ημέρα κύλησε σε ρυθμό «καραφάκι-μεζές». Φεύγοντας, και σε μεγάλα κέφια, περάσαμε και από το Ωραία Ελλάς. Πρόκειται για το αδελφάκι της Παληάς Αθήνας που στήθηκε σε ένα νεοκλασικό της οδού Κρησίλα περίπου δέκα χρόνια μετά για να στεγάσει μεταξύ άλλων και γνωστούς καλλιτέχνες του ρεμπέτικου. Τόσο η Παληά Αθήνα όσο και η Ωραία Ελλάς δέχονται κόσμο από Τρίτη έως Σάββατο βράδυ και τις Κυριακές από το μεσημέρι.
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
10°
