Ένας μικρός φούρνος στο Κουκάκι, στην οδό Μισαραλιώτου 14, απέναντι από την Ακρόπολη, ο φούρνος του Τάκη είναι από τους πιο διάσημους στην Αθήνα. Οι λόγοι πολλοί. Πάνω από 30 είδη ψωμιού καθημερινά διαθέσιμα: σταρένιο, σικάλεως, οκτάσπορο, δεκάσπορο, συμιγδαλένιο, καρυδόψωμο, ψωμί της αγροικιάς άσπρο ή ολικής, χωριάτικο, μπαγκέτα καμπαγιού λευκή, ολικής άλεσης ή η καινούρια γαλλική μπαγκέτα που είναι ανάρπαστη.
Κουλούρια Θεσσαλονίκης, κουλούρι με γέμιση σοκολάτας, πλήθος βουτήματα, μπισκότα, κέικ και κουλουράκια, φοκάτσιες με δενδρολίβανο και θαλασσινό αλάτι, με ελιές και ρίγανη. Στα σάντουιτς από παραδοσιακά, με μέλι, ταχίνι, μήλο αλλά και άλλα με ευρωπαϊκές γεύσεις όπως αυτό με κόκκινη πιπεριά και ισπανικό chorizo. Η ποικιλία γλυκών πράγματι εντυπωσιακή. Κι όλα αυτά παρουσιασμένα μ’ έναν πολύ όμορφο και καλαίσθητο τρόπο σε ράφια, εκθετήρια ή καλάθια.
Ο Τάκης Παπαδόπουλος – cult φούρναρης και μερακλής άνθρωπος – γεννήθηκε το 1948 στη Θεσσαλονίκη, όταν ο πατέρας του δούλευε σ’ ένα φούρνο στον Ιππόδρομο και μας αφηγείται το πώς ερχόμενοι στην πρωτεύουσα το 1961, ήταν αυτοί που μάθανε τους Αθηναίους τι σημαίνει καλό κουλούρι: «Το κουλούρι που πουλιόταν στην Αθήνα ήταν σαν ψωμί, αφράτο και μαλακό, ενώ το δικό μας ήταν σκληρό εξωτερικά (σαν κριτσίνι). Τα κουλούρια Θεσσαλονίκης (σιμίτια) γίνηκαν αμέσως ανάρπαστα. Ο πρώτος μας φούρνος ήταν στην Πλάκα, Αδριανού και Κυδαθηναίων. Παράγαμε 70.000 κουλούρια την ημέρα κι ο φούρνος δούλευε 24 ώρες το εικοσιτετράωρο με τους κουλουρτζήδες να περιμένουν ώρες στη σειρά για να γεμίσουν τις τάβλες τους στα καρότσια τους.
»Το 1971 μεταφερθήκαμε εδώ στη γειτονιά και αρχίσαμε να ασχολούμαστε και με την αρτοποιία. Μπήκαν κατόπιν τα παιδιά μου, ο Θόδωρος κι ο Αρτέμης, στο μαγαζί και με πολλή δουλειά και ψάξιμο φτάσαμε, εδώ που φτάσαμε».
Ο φούρνος του Τάκη είναι ένα λαχείο για τη γειτονιά του -αλλά και για όσους καταφθάνουν από μακριά για να προμηθευτούν τα καλούδια του- όχι μόνο επειδή θα ικανοποιήσουν τις γευστικές τους προτιμήσεις, αλλά και γιατί θα νιώσουν τη ζεστασιά ενός χώρου, όπου διατηρείται ακόμα η οικογενειακή ατμόσφαιρα ενός φούρνου της γειτονιάς.
Τυπικά από το 2010 το μαγαζί ανήκει στα παιδιά του, ο Τάκης βγήκε σε σύνταξη, αλλά πού τον χάνεις εδωδά τον βρίσκεις!
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
12°
