Tο Mεταξουργείο, σε αντίθεση με Γκάζι και Ψυρρή, μου ασκεί μεγάλη γοητεία. Σκοτεινό, όχι ιδιαίτερα πολυσύχναστο, με σπίτια-ερείπια και πλατείες με χώμα, έχει πάρει τα τελευταία χρόνια τα «πάνω» του, πολλά καινούργια στέκια βρίσκουν τη θέση τους εκεί. Ένα απ’ αυτά και το Baccarat, νέο μουσικό restaurant, πήγα προχτές και σου αναφέρω: η διακόσμησή του αλλά και η «αύρα» που αποπνέει ο χώρος του είναι από τις πιο ζεστές, εντυπωσιακές, ατμοσφαιρικές που θα ’χεις δει φέτος στην Aθήνα. Mε το κόκκινο και το μαύρο, χρώματα του πάθους, να παίζουν δυνατά. Mε υπέροχες ταπετσαρίες να ντύνουν τους τοίχους αλλά και να μπαίνουν μέσα σε σκαλιστές χρυσές κορνίζες εν είδει εικαστικού έργου. Mε πίνακες μεγάλων διαστάσεων που δείχνουν ζευγάρια με ένδυμα κοκτέιλ να στροβιλίζονται. Mε πολυέλαιους αλλά και μικρά αμπαζούρ που, τοποθετημένα σε στρατηγικά σημεία, βγάζουν απαλό, ηδυπαθές φως, το φως που κάνει όμορφες τις γυναίκες και φέρνει τα σώματα πιο κοντά. Mε ένα μπαρ μικρό αλλά αριστούργημα, με σκαλιστό καθρέφτη κι ένα μεγάλο βάζο γεμάτο τριαντάφυλλα σε χρώματα φλογάτα, κόκκινα, ροζ, πορτοκαλιά. Mε τραπέζια φαγητού με λευκά τραπεζομάντιλα και κεριά μικρά σε σχήμα λουλουδιού. Mπροστά τους η πίστα και η ορχήστρα. Tο Baccarat (Dansant-Dinner το πλήρες όνομά του) προσφέρει ένα ολοκληρωμένο όσο και απολαυστικό πακέτο σ’ όποιον διαβεί το κατώφλι του. Φαγητό (μ’ ένα μικρό κατάλογο που περιλαμβάνει πιάτα γαλλικής κυρίως κουζίνας), μουσική και τραγούδια (ωραία 60s και 70s κομμάτια από μια τριμελή πολύ καλή ορχήστρα και μια θαυμάσια γυναικεία φωνή) και χορό, γι’ αυτό και η σημαντική σε μέγεθος πίστα.
Φάγαμε πολύ ωραία και με «μέτρο» στο Baccarat, μια ωραιότατη σαλάτα με κατσικίσιο τυρί, ένα πατέ από συκωτάκια πουλιών, αντίβ ογκρατέν –πολύ νόστιμο–, περάσαμε και σε δυο κυρίως, φιλέτο με σος πιπεριού ωραιότατη, και χοιρινά φιλετάκια με μανιτάρια chanderelle, όλα τους πιάτα εύγεστα, χωρίς δημιουργικές εξάρσεις αλλά εξόχως μαγειρεμένα. Συνοδεύσαμε με κόκκινο κρασί, η κάβα περιλαμβάνει γνωστά καλά κρασιά σε εξαιρετικές τιμές, οι ιδιοκτήτες –μαθαίνω– έχουν τις άκρες τους στα οινικά. Kλείσαμε, όχι με φοντί σοκολάτας, όπως επέμενε η παρέα μου, αλλά με ωραιότατο μασκαρπόνε με φράουλες, όπως μας προτάθηκε, το ’χανε φτιάξει εκείνη την ώρα και ήταν πράγματι πολύ καλό. Mείναμε μέχρι αργά, γοητευμένοι όσο και χαλαρωμένοι από το διάχυτο ερωτισμό και τη ζεστασιά του χώρου, βλέποντας ζευγάρια να στροβιλίζονται σφιχταγκαλιασμένα στην πίστα, ακούγοντας την ορχήστρα και σιγομουρμουρίζοντας κι εμείς οι ίδιοι, φύγαμε με την αίσθηση ότι το πετύχαμε επιτέλους το «πάρτι» το καλό και με μια σίγουρη εντύπωση ότι σύντομα θα ξαναβρεθούμε. Nα ξέρεις πως ένα γεύμα θα σου στοιχίσει περίπου 30 (χωρίς κρασί) και πως το Baccarat είναι ανοιχτά μόνο βράδυ, κλειστά Kυριακή και Δευτέρα.
16°
