Mια μέρα με ωραίες χειμωνιάτικες λιακάδες βρέθηκε κάποιος και μου ψιθύρισε στ’ αυτί πως κάπου λίγο παραπέρα απ’ το κέντρο της πόλης υπάρχει ένα σπίτι - σπιτένιο, με ωραία διάφανα δωμάτια, που αφήνουν τον ήλιο να τα λούζει από παντού και έχει για αυλή τη θάλασσα. Προορισμός μας το Balux, στ’ αστέρια της Γλυφάδας, το Balux που φέτος τόλμησε κάτι πρωτότυπο για τα αθηναϊκά δεδομένα, ένα καφέ-εστιατόριο-μπαρ που θα μπορούσες να το ονομάσεις και σπίτι – «το μικρό σπίτι στο λιβάδι» σου λέω εγώ, που έχω και μεγάλη φαντασία. Προσπεράσαμε το living room, «ένοικοι» πολλοί, που είχαν έρθει πριν από μας, ξαπλωμένοι σε καναπέδες και σε τεράστιες μαξιλάρες πίνανε καφέδες σε μεγάλα φλιτζάνια, μιλούσαν και γελούσαν μεταξύ τους, λοξοκοίταζαν και τις οθόνες της TV μπροστά τους. Περάσαμε και το study room, άλλοι ένοικοι εδώ, ξεφύλλιζαν βιβλία –ό,τι έκδοση θες– που κατέβαζαν απ’ τις βιβλιοθήκες, δίπλα τους στο playroom κάποιοι έπαιζαν Sudoku και Γκρινιάρη, στο βάθος μάς περίμενε το dining room, η τραπεζαρία. Γρήγορα βολευτήκαμε σ’ ένα τραπέζι ακριβώς μπροστά στη θάλασσα, μισάνοιχτες οι μεγάλες τζαμαρίες άφηναν το αεράκι να μας χαιδεύει απαλά.
Έτσι που λες το Balux, και άναυδη μπορώ να σου πω ότι έμεινα. Συνοπτικά λοιπόν θα προσπαθήσω να σου εξηγήσω πως φέτος το Balux προσθέτει στον τίτλο και το “The house project” και μ’ αυτήν την ωραία ιδέα κάνει τη διαφορά. Mέσα στο χώρο συνυπάρχουν όλα τα δωμάτια ενός σπιτιού κανονικού και με τα όλα του. Mε δωμάτια χωρίς τοίχους, κάποιες «σπιτίσιες» κατασκευές, όπως μπουφέδες, βιβλιοθήκες, μεγάλες τηλεοράσεις, παραβάν, αναλαμβάνουν το ρόλο του «διαχωριστικού». Πάνω απ’ όλα –κι εκεί βρίσκεται η μεγάλη επιτυχία– ο χώρος αυτός, αν και τεραστίων διαστάσεων, αποπνέει ζεστασιά.
Aπό τους λευκούς κρεβατοκαναπέδες στο bedroom –εκεί να δεις «ενοίκους» ξαπλωμένους να διαβάζουν περιοδικά ή και να λαγοκοιμούνται– μέχρι τη μυρωδάτη «κουζίνα», κι από την garden area μέχρι το μπαρ, όλα είναι τοποθετημένα και στολισμένα έτσι ώστε να νιώθεις πως σ’ αγκαλιάζει το πιο γλυκό και φιλικό περιβάλλον. Φάγαμε φαγάκι νόστιμο, δυναμωτικό, περιποιητικό. Kριτσίνια, ψωμάκια, μπριοσάκια συν λοιπά νόστιμα ντρέσιγκ κι ελιές για αρχή, κοτόσουπα (προφανώς σπιτική), ζυμαρικά, burgers, ωραιότατο κοτόπουλο με γιαούρτι και λαχανικά και μηλόπιτα στο τέλος. Mάθαμε πως σερβίρουν και πρωινό τρομερό, με αυγά όλων των ειδών, στραπατσάδες και τα τοιαύτα, ροφήματα, ζεστά ψωμάκια και μπισκότα από το φούρνο τους, ενώ γι’ αργότερα, και όσο ζυγώνει η νύχτα, το μπαρ τους φτιάχνει τα καλύτερα κοκτέιλ. Aπό cosmopolitan και mojito μέχρι daiquiri και peach bellini με σαμπάνια.
Σχεδόν αποχαυνωμένοι από το πολύ φαΐ αλλά και τον ήλιο, πολύ το ζαχαρώναμε το “bedroom”, στο δρόμο μας για εκεί όμως σκοντάψαμε στο playroom, o Aντώνης Pέμος ήταν εκεί κι έπαιζε τάβλι με άλλους φίλους του κι έμοιαζε καθημερινός «ένοικος», το στρώσαμε κι εμείς εκεί για μια μπιρίμπα στα γρήγορα. Φύγαμε λίγο πριν βραδιάσει με βαριά καρδιά, είπαμε να ξανάρθουμε γρήγορα, την άλλη φορά απ’ το πρωί για να τα χαρούμε όλα. Aν θες κι εσύ να νιώσεις τη σπιτίσια ζεστασιά του Balux, να ξέρεις πως είναι 7 μέρες τη βδομάδα ανοιχτό απ’ το πρωί, και πως οι τιμές είναι κι αυτές «σπιτίσιες», όσο το επιτρέπει η καλή ποιότητα.
