Life

Ιστορίες με διαφορετικό τέλος: Οι βάρκες

Τη βαρκάδα για να τη χαρείς δεν πρέπει να ανησυχείς για τίποτα

Μίκα Σύμπουρα
ΤΕΥΧΟΣ 732
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Η Μίκα Σύμπουρα γράφει μια ιστορία για τις βάρκες και τις βαρκάδες

Είναι κάτι βάρκες με επίπεδη κοιλιά που σέρνονται μέσα στα κανάλια των δέλτα των ποταμών και των διβαριών σαν χέλια. Μπορείς να πας βαρκάδες παντού με αυτές, στις χορταρολίμνες όπου φωλιάζουν πουλιά, ανάμεσα στα ψηλά βούρλα, κοντά στα ξέβαθα έλη και τις αμμολωρίδες. Ανησυχούσα όμως πολύ για το πώς θα πληρώνονταν οι βαρκάρηδες. Ώσπου μια μέρα μου είπαν το μυστικό οι γλάροι πετώντας πάνω από το κεφάλι μου με τις μεγάλες τους φτερούγες. Μου το ψιθύρισαν στα αυτιά και μου κόπηκε η μιλιά: «άδικα ανησυχούσες, και τη βαρκάδα για να τη χαρείς δεν πρέπει να ανησυχείς για τίποτα». Τελικά οι βάρκες δεν ήρθαν ποτέ να με πάρουν για βαρκάδα. Ούτε χρειάστηκε οι βαρκάρηδες να πληρωθούν.  

Ξάπλωσα στο στενό κρεβάτι, στο κεφάλι μου φορούσα ακουστικά. Μετά ξεκίνησε η μουσική. Οι ήχοι έμοιαζαν με σφυροκόπημα σιδερά που άλλοτε ήταν πιο απαλό και άλλοτε αγρίευε και συντονιζόταν με το μαγνητικό κύμα. Έκλεισα τα μάτια και συγκεντρώθηκα σε αυτό που προσπαθούσε να μου πει η μουσική. Έπειτα ένιωσα ένα ζεστό κύμα στις φλέβες μου σαν ποτάμι που ξεχύνονταν στο σώμα μου για να ξεπλύνει τα αληθινά γεγονότα από τις σκιές τους. Το χέρι μου είχε μουδιάσει και πονούσε. Σε λίγο δεν το ένιωθα. Αν είναι να ξεχωρίσουν οι φόβοι από τη σκιά των φόβων αξίζει τον κόπο. Η μουσική συνέχισε για λίγο ακόμα. Και έπειτα ήρθαν οι άνθρωποι που με βοήθησαν να σηκωθώ. Τώρα τα πράγματα θα είναι αλλιώς, πιο εύκολα. Μαζί με τους ανθρώπους το είπαν οι γλάροι, τα αρμυρίκια, τα αλογάκια, τα τζιτζίκια, οι πεταλούδες, τα σπίτια, τα κουκλόσπιτα, οι πύργοι, οι φωλιές των πουλιών και τα πουλιά που θα γεννηθούν στο μέλλον.