Κομμουνιστής κι ομοφυλόφιλος, πολιτικοποιημένος και πάντα πρόθυμος να ενοχλήσει, ο Πιερ Πάολο Παζολίνι ήταν ένας άνθρωπος με πολλά πρόσωπα, όπως γίνεται σαφές στην ταινία: το καλό παιδί για την ηλικιωμένη μητέρα του, διανοούμενος για τους θαυμαστές του, πηγή σκανδάλων για τον Τύπο, κυνηγός νεαρών στα βραδινά του ψωνιστήρια κ.ο.κ. Η ταινία του Φεράρα όμως δεν προσπαθεί να τον εξηγήσει, ούτε να χτίσει ένα ακριβές πορτρέτο της τελευταίας μέρας της ζωής του, μα αντίθετα να κάνει ένα χαμηλότονο, ποιητικό σχεδόν πορτρέτο της ύπαρξής του. Χάρη στην προσεγμένη ατμόσφαιρα και την εξαιρετική ερμηνεία του Γουίλεμ Νταφόε υπάρχουν στιγμές που το πείραμα λειτουργεί, όμως σχεδόν πάντα έχεις την αίσθηση ότι κάτι λείπει: η φλόγα που έκαιγε το έργο του Παζολίνι και τον ίδιο, η δύναμη που τον κινούσε και τον οδήγησε στο θάνατο, το πάθος που τον χαρακτήριζε σχεδόν σε κάθε του κίνηση.
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Έιμπελ Φεράρα
- ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Γουίλεμ Νταφόε, Βαλέριο Μασταντρέα, Μαρία ντε Μεντέιρος