Οδηγός διαπλοκής

Βασισμένη εν μέρει σε αληθινά γεγονότα κι ακόμη χειρότερα σε αληθινά κουρέματα και ρούχα, ο «Οδηγός διαπλοκής» είναι μια χορταστική, υπερβολική, στιλιζαρισμένη, ξέφρενη, σκοτεινή, αστεία, γεμάτη μουσική και επιδεικτικά πλάνα ιστορία για το αμερικάνικο όνειρο στη λάθος πλευρά του δρόμου. Με δυο λόγια θα μπορούσε να είναι μια ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε, αν εκτός από την καλοστημένη παρέλαση μερικών από τα πιο βασικά δομικά στοιχεία του σινεμά του (μαζί κι ένας ηθοποιός-φετίχ του σε ένα μικρό ρόλο) η ταινία κατόρθωνε να βρει και τη δύναμη που συνήθως συνοδεύει τα φιλμ του Ιταλοαμερικάνου σκηνοθέτη. Όχι ότι το φιλμ του Ράσελ δεν έχει το ρυθμό, τις ερμηνείες, το νεύρο, τις ηλεκτρισμένες σκηνές, που θα σε κάνουν να το απολαύσεις με το παραπάνω, αλλά το αποτέλεσμα μοιάζει να ενδιαφέρεται περισσότερο να εντυπωσιάσει παρά να σε κάνει να νοιαστείς. Διότι, ακόμη κι αν στη διάρκειά του χωράνε αμέτρητες ανατροπές, δράματα, κίνδυνοι, μουσικές και σκηνές που κεντρίζουν τα μάτια και μένουν στο μυαλό, ο αντίκτυπος του φιλμ, αφού τελειώσει, μοιάζει πολύ μικρότερος από ό,τι θα περίμενες. Ίσως γιατί δεν κατορθώνει (ή δεν ενδιαφέρεται) να βυθιστεί πιο βαθιά στην ψυχολογία των χαρακτήρων του κάτω από τη γοητευτική επιφάνειά τους και γιατί το ειρωνικό twist που διακρίνει την αφήγησή του από την αρχή μέχρι το τέλος δεν σου επιτρέπει να ταυτιστείς με κανέναν από τους προβληματικούς χαρακτήρες του. Ακόμη κι έτσι, όμως, το φιλμ λάμπει τόσο με τη σκηνοθετική μαεστρία του Ντέιβιντ Ο Ράσελ, που παραδίδει ένα παλλόμενο από ενέργεια κομμάτι σινεμά, όσο και από το ξεκάθαρο ταλέντο όλων των πρωταγωνιστών του που σερφάρουν με χάρη στον αφρό της καρικατούρας, με την οποία φλερτάρουν από την αρχή ως το τέλος όλοι οι χαρακτήρες τους.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ντέιβιντ Ο Ράσελ
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Κρίστιαν Μπέιλ, Μπράντλεϊ Κούπερ, Έιμι Άνταμς, Τζένιφερ Λόρενς, Τζέρεμι Ρένερ