Ομαδική έκθεση «Χρόνος»

Πού είναι το ρολόι μου; ρωτάει ο Dalí τις τελευταίες του στιγμές. Προσπαθούσε άραγε απεγνωσμένα να κρατηθεί απ´ τα χυμένα του ρολόγια; Είναι ο χρόνος μια επινόηση για να κατανοήσουμε; Μια παρηγοριά να κρατηθούμε με ασφάλεια μέσα στο όστρακο του κόσμου;

Με αυτόν τον άπιαστο τίτλο "Χρόνος" που όταν φεύγει μας αφήνει και το τηλέφωνο του -όπως πολύ σοφά μας λέει η Κική Δημουλά- ο κάθε φωτογράφος θέλησε να ανοίξει έναν διάλογο μαζί του. Στην αρχή υπήρξε βραχυκύκλωμα. Καμιά ανταπόκριση, κανένα σήμα, κενό. Χρειάστηκαν πολλές κλήσεις για να πάρουν πίσω λίγες φράσεις αινιγματικές. Έτσι σιγά-σιγά έβρισκαν τα πατήματα και τους κώδικες εκείνους, και άφηναν πάνω στο τραπέζι εικόνες που φανέρωναν αχνά το πρόσωπο του. Του πανδαμάτωρα, του χαμένου χρόνου, του ενεστώτα χρόνου,του λογιστή χρόνου των ληξιαρχείων, της μεταβλητής Δt, του άπειρου χρόνου, του εναπομείναντα χρόνου.

Ο χρόνος και η μνήμη ως εργαλείο αναδημιουργίας του κόσμου, χρονικότητα και άχρονο, η σχέση μετρήσιμου και βιωμένου χρόνου, το ασύμβατο των συναισθημάτων και της φθοράς, υπήρξαν ορισμένες από τις κατευθύνσεις των φωτογράφων που τους βοήθησαν να βρουν λύσεις και τα αποτελέσματα τους αναγνωρίζονται στην έκθεση αυτή.

Βασίλης Γεροντάκος