Τι συμβαίνει στη νεοβιομηχανοποιημένη χώρα της νοτιοανατολικής Ασίας που διαιρείται σε 75 επαρχίες και αυξάνει το ενδιαφέρον των ταξιδιωτών τα τελευταία χρόνια; Ο φωτογράφος Γιάννης Κάραλης αποφάσισε να μάθει από πρώτο χέρι. Επιστρέφοντας με συναρπαστικές λήψεις από όσα είδε και βίωσε, μοιράζεται την εμπειρία του και μας εξηγεί τι του έκανε μεγαλύτερη εντύπωση.
«Ήθελα να ταξιδέψω στην Ταϊλάνδη όχι ως παραδοσιακός τουρίστας αλλά ως ελεύθερος ταξιδιώτης! Ήθελα να γνωρίσω απλώς την καθημερινότητα εκεί και να μάθω για τη ζωή και τις παραδόσεις της Ταϊλάνδης. Ταξίδεψα σε όλη την Ταϊλάνδη, ξεκινώντας από την Μπανγκόκ, έπειτα στην ανατολική ακτή Rayong, Koh Chang και Koh Kood, βόρεια προς Ayudhaya, Utai Thani, Chiang Mai, νότια προς Prachuap Khiri Khan και στα νησιά της νότιας Ταϊλάνδης.
Η ιδέα του Off Track είναι η δυνατότητα διαμονής σε φθηνά μέρη, να μείνει και να ζήσει με τους ντόπιους και να βασιστεί σε low budget προϋπολογισμό. Έπρεπε να αλλάξω τις συνήθειες μου, να μην μείνω σε πολυτελή μέρη αλλά απλά ταϊλανδέζικα δωμάτια, να τρώω όπου τρώνε οι ντόπιοι όλα φανταστικά ως εμπειρία ζωής. Μάλιστα ήμουν προσκεκλημένος σε τελετή οικογενειακού μοναχού στο σπίτι τους.
Χρησιμοποιούσα μια παλιά Nikon D7100, τρεις φακούς, μια Go-Pro και κάποιες φορές ένα τρίποδο: μεγάλο βάρος για να μεταφέρω μαζί με το κανονικού μεγέθους backpack μου. Ήθελα να βγάζω φωτογραφίες που να λένε μια ιστορία και να καταγράψω την ουσία κάποιων εκπληκτικών τοποθεσιών.
Για τα πορτρέτα, μίλησα πρώτα με τους ανθρώπους πριν τους φωτογραφήσω. Χρησιμοποίησα πολύ τη γλώσσα του σώματος, καθώς σε πιο απομακρυσμένα χωριά και μη-κεντρικά σημεία, οι άνθρωποι μιλούσαν μόνο Ταϊλανδικά. Αυτό που συνειδητοποίησα είναι ότι στην Ευρώπη οι άνθρωποι ενοχλούνται όταν κάποιος άγνωστος τους φωτογραφίζει, ειδικά στο δρόμο. Γίνονται νευρικοί. Στην Ταϊλάνδη οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πολύ χαρούμενοι που φωτογραφίζονται, και μάλιστα μερικές φορές το ζητούν κιόλας. Ακόμη και σε μια πριβέ βουδιστική τελετή, κλήθηκα να τραβήξω πλάνα, ακόμη και από τους μοναχούς.
Πριν επισκεφτώ την Ταϊλάνδη, οι άνθρωποι μου είπαν ότι δεν είναι και τόσο ασφαλές μέρος. Βίωσα το αντίθετο. Οι άνθρωποι είναι φιλικοί, ευγενικοί και γενναιόδωροι με ότι τους έχει προσφερθεί από τη ζωή. Συνειδητοποίησα ότι στην Ευρώπη διαθέτουμε τα πάντα αλλά ταυτόχρονα ζητάμε πάντα περισσότερα. Οι άνθρωποι της Ταϊλάνδης φαίνεται να απολαμβάνουν αυτά που έχουν σε αφθονία. Κερδίζουν πολύ λιγότερα από ένα χαμηλό ευρωπαϊκό μισθό, αλλά φαίνεται ότι τα χρήματα δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα γι’ αυτούς. Στα σπίτια της Ταϊλάνδης που επισκέφθηκα, υπήρχε ένα στρώμα στο πάτωμα, ένα βασικό μπάνιο και σχεδόν καθόλου έπιπλα, ωστόσο η υποδοχή κι η διάθεση για φιλοξενία ήταν πολύ θερμή και φυσικά, οι τοποθεσίες εκπληκτικά όμορφες. Έμαθα να εκτιμώ περισσότερο ό,τι έχω στη ζωή μου. Η αίσθηση της διασκέδασης και της ζωντάνιας κάθε στιγμής είναι πραγματικότητα».
Ακολουθήστε το φωτογραφικό κόσμο του Γιάννη Κάραλη στο Instagram
12°
