Νύχτα, και σαν τους μετανάστες στην ίδια την πατρίδα, εγώ και η Βέφα αναλογιζόμαστε το μέλλον το ζοφερό, θαρρείς και κάποιες σκοτεινές δυνάμεις καγχάζουν σε βάρος μας σαν να λένε, εσείς οι δυο καλά περάσατε, ήρθε η ώρα να πληρώσετε. Καλά εγώ, που έκανα τις αμαρτίες τις μεγάλες. Να δώσει όμως τίμημα η Βέφα; Χήρα γυναίκα με κόρες μεγαλοκοπέλες και με τόσα εγγόνια;
Πολεμικός ανταποκριτής δεν είμαι να πω για την εισβολή, ούτε πάλι ο Γιάννης Ντάσκας για να σας κάνω συγκλονιστικές αποκαλύψεις από το μέτωπο της Βέροιας.
Σε παγκόσμια αποκλειστικότητα, θα ’θελα να μοιραστώ μαζί σας ένα θλιβερό γεγονός που σίγουρα θα ταράξει, όπως λένε και οι έγκριτοι δημοσιογράφοι, το μαγικό κόσμο της τηλεόρασης. Εκεί κάτω οι άσπλαχνοι του Alpha απέλυσαν την κ. Αλεξιάδου και στη θέση, την πασπαλισμένη με τόση άχνη και χιλιοποτισμένη από ιδρώτα και γκραν μαρνιέ, θα βάλουν ένα κοντό με σκουλαρίκι από την ΕΡΤ 3. Ένα αλαφροΐσκιωτο που κάνει πρώτα φούρλες και μετά πήδουλους, εκσφενδονίζει κάτι ρεφρέν του τύπου «πώς θα βγει, πώς θα βγει, της γιαγιάς το ιμάμ μπαϊλντί» –που έτσι και κάτσω εγώ, σου βγάζω σε παρτιτούρες καλύτερα– και μετά μαγειρεύει στην εκπομπή που έχει τίτλο «Το Παστίτσιο της Μαμάς» (της δικιάς του).
Ε όχι αγάπη μου και τα 20χρονα στην κουζίνα. Τι είναι ο λαχανοντολμάς; Μουσικά βραβεία που θέλουν τον Θέμη Γεωργαντά τους; Ξέρετε, εκείνον εκεί με το βλέμμα ένα αστέρι πέφτει-πέφτει και την περίσσια χαρά του επαρχιώτη της δεκαετίας του ’70 τη συγκεκριμένη, όταν η τουαλέτα έφευγε από το περιβόλι και μετακόμιζε μέσα στο σπίτι, δυο βήματα δίπλα στην κουζίνα.
Σου λέει η κόρη της η Αλεξία, με τα χάπια την έχει τη μάνα. Ούτε κομμωτήριο δεν θέλει να πάει η Βέφα, που παρεμπιπτόντως η μόνη που χάρηκε με την απόλυση είναι η μάνα μου, η οποία την έβλεπε και αγρίευε. Δεν μπορεί να χωνέψει πώς μια μεγάλη γυναίκα βγάζει απ’ το μουσακά τόσα εκατομμύρια. «50 χρόνια νοικοκυρές, θα μας μάθει τώρα η Βέφα πώς να τσιγαρίζουμε το κρεμμύδι. Χήρα γυναίκα, αντί να κάτσει σπίτι της, μου βγαίνει με την πέρλα και το μαλλί δυο κιλά λακ, όταν εσάς, νέα παιδιά που έπρεπε να ’χατε δέκα δουλειές, δεν σας θέλει κανένας».
Ρε, μαμά, ποιος θα με θυμηθεί εμένα, εδώ στο χωριό; Να πάρεις τη Σεμίνα τη φίλη σου, που έγινε διευθύντρια. Στην πραγματικότητα, δεν θέλει να πάω πουθενά. Να ριζώσω θέλει δίπλα της. Μην ακούς τα εκατομμύρια που λένε. Όλοι αυτοί του κυκλώματος, στην ψάθα θα πεθάνουνε, ισχυρίζεται. Άλλες μεγάλες χαρές της μαμάς είναι μόλις βγαίνει η Άννα Φόνσου και μιλάει για άπορους ηθοποιούς, όταν πεινάνε οι δημοσιογράφοι και όταν ανεβαίνει το επιτόκιο. Τα δυο πρώτα για να συμμορφώνομαι και το τελευταίο για να μην παίρνει δάνεια ο κόσμος, αγοράζει σπίτια και μειώνεται η ζήτηση στις γκαρσονιέρες που παίρνουμε τα ενοίκια.
Όλοι μου οι φίλοι σ’ ένα όργιο μεταγραφών μιλούν για δουλειές, κλείνουν συμφωνίες, συζητάνε πού θα είναι τον επόμενο χειμώνα. Μόνο το δικό μου τηλέφωνο δεν χτυπάει, ενώ η γειτόνισσα απέναντι με ρωτάει καθημερινά πότε θα φέρω και ’γω τη νύφη.
Είμαι μικρός ακόμα, απαντάω με τον αέρα του άβγαλτου, ενώ με απερίγραπτη χαρά αυτές τις μέρες περιμένω την πρώτη σοδειά απ’ τις μελιτζάνες που φύτεψα. Χτες κόψαμε το πρώτο μας αγγούρι.
11°
