Τόσα χρόνια αρχηγός κόμματος και 4 μήνες πρωθυπουργός ο κ. Τσίπρας και δεν εννοεί να κατανοήσει τι ακριβώς συμβαίνει στη χώρα και στην Ευρώπη. Ή ίσως πιστεύει ότι μπορεί με ψέματα να κοροϊδεύει διαρκώς ένα όλο και πιο ευρύ ακροατήριο.
Σε άρθρο του 2.500 λέξεων στη γαλλική εφημερίδα Le Monde (31/5/2015) επαναλαμβάνει μονότονα τη ΣΥΡΙΖαίικη προπαγάνδα, κατά την οποία υπεύθυνα για την κατάντια μας είναι τα μνημόνια που δήθεν εφάρμοσαν πιστά οι προηγούμενες κυβερνήσεις (αν ήταν δυνατόν να εφαρμόσει πιστά μνημόνιο ο αντι – ευρωπαίος κ. Σαμαράς). «Ξεχνά» ότι η συρρίκνωση των μισθών και των συντάξεων δεν ήταν απαίτηση της Τρόικας αλλά επιλογή των κυβερνήσεων να ανταποκριθούν στην επιταγή της Τρόικας για μείωση των κρατικών δαπανών. Θα μπορούσαν να συρρικνώσουν το υδροκέφαλο δημόσιο και όχι τους μισθούς του, πράγμα που θα εξυγίαινε και τη λειτουργία του. Θα μπορούσαν να καταργήσουν δεκάδες άχρηστους οργανισμούς και υπηρεσίες, απολύοντας το προσωπικό τους. Θα μπορούσαν να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα, πράγμα που η Τρόικα είχε ζητήσει. Θα μπορούσαν να απελευθερώσουν τα ωράρια των καταστημάτων. Θα μπορούσαν να κάνουν πολλά παρόμοια. Όμως δεν τα έκαναν χάριν των πελατειακών σχέσεων και ο κ. Τσίπρας τους ακολουθεί: δεν τα περιλαμβάνει μέσα στις προτάσεις που εκθέτει στο άρθρο του πως έκανε στους εταίρους μας. Με αποτέλεσμα τη συνεχή ύφεση και την καταστροφή της ιδιωτικής οικονομίας και της μεσαίας τάξης.
Και στη συνέχεια ο κ. Τσίπρας αναρωτιέται γιατί, με τόσες προτάσεις που υπέβαλε, η Τρόικα συνεχίζει να μην ικανοποιείται. Μια ερμηνεία, γράφει, είναι η ανευθυνότητα της Τρόικας διότι «δεν είναι εκλεγμένη». Λες και δεν είναι οι εκλεγμένες κυβερνήσεις που περιμένουν την εισήγηση της Τρόικας προκειμένου να αποφανθούν. Όχι. Του κ. Τσίπρα δεν του αρέσει η Τρόικα που ασχολείται με νούμερα και αξιολογήσεις. Θέλει «πολιτική λύση» δηλαδή απόφαση των εκλεγμένων κυβερνήσεων να παραγνωρίσουν την αξιολόγηση και να χαρίσουν και άλλα λεφτά στον ελληνικό πίθο των Δαναΐδων, για να τρώει σάντουιτς ο κ. Φωτόπουλος και οι όμοιοί του. Στη συνέχεια όμως ψέγει και τους ευρωπαίους εκλεγμένους, ότι αγνοούν τη βούληση των Ελλήνων ψηφοφόρων. Περίμενε δηλαδή να αγνοήσουν τη βούληση των δικών τους ψηφοφόρων, για χάρη των Ελλήνων ψηφοφόρων και για χάρη «της αλληλεγγύης των λαών και των πολιτών», όπως το διατυπώνει. Ωστόσο, ούτε η Τρόικα ούτε οι Ευρωπαίοι ηγέτες, ούτε οι λαοί και οι πολίτες της Ευρώπης συμφωνούν σε τέτοια μονομερή «αλληλεγγύη», όσο βλέπουν ότι τα λεφτά τους πέφτουν στον πίθο των Δαναΐδων.
Το ερώτημα λοιπόν που μπαίνει είναι: για ποιους το έγραψε ο κ. Τσίπρας αυτό το άρθρο; Ποιους Ευρωπαίους θα πείσει να συνεχίσουν να πληρώνουν από την τσέπη τους υδροκέφαλους κρατικούς μηχανισμούς που μοιραία περιέχουν και κηφήνες, την ώρα που με το τσιγκέλι ο Έλληνας πρωθυπουργός συναινεί σε εκείνες μόνο τις ιδιωτικοποιήσεις που έχουν προγραμματιστεί από τους προηγούμενους; Ποιοι Ευρωπαίοι θα δεχτούν να πληρώσουν και άλλα, πέραν των 627 δισ. που έχουν πληρώσει για μας με διάφορες μορφές -από την ημερομηνία της ένταξής μας μέχρι σήμερα- χωρίς να βεβαιωθούν ότι θα κάνουμε τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις ώστε να γίνει η οικονομία μας ανταγωνιστική, έτσι που να έχουν μιαν ελπίδα να πάρουν πίσω τα δανεικά;
Είναι φανερό: αυτό το άκρως λαϊκίστικο άρθρο απευθύνεται μονάχα σε αυτούς που είναι ήδη πεισμένοι. Και είναι τόσο λίγοι που η κυβέρνηση Τσίπρα δεν έλαβε μήνυμα συμπαράστασης από κανένα ευρωπαϊκό κόμμα, ούτε καν από τους «αδελφούς» Ποδέμος, τη στιγμή που ονειρευόταν ότι θα ανατρέψει ολόκληρη την ευρωπαϊκή τάξη. Αν νομίζει ότι με άρθρα σαν αυτό θα εκβιάσει ή θα φέρει σε δύσκολη θέση τους ευρωπαίους ηγέτες, τότε επιδεικνύει μιαν απλοϊκότητα και μιαν αφέλεια που δεν συνάδει με άνθρωπο που έχει πατήσει επί πτωμάτων (π.χ. Μιχάλης Παπαγιαννάκης, Αλέκος Αλαβάνος) για να ανέλθει στο ύψος που βρίσκεται. Και η κακιά «Ευρώπη των δυο ταχυτήτων», που τόσο απεχθάνεται ο λαϊκιστής κ. Τσίπρας στο άρθρο του, έρχεται καλπάζοντας όσο βλέπει κυβερνήσεις σαν τη δική του και σαν εκείνη του κ. Σαμαρά. Το διατύπωσε ξεκάθαρα πριν λίγες μέρες ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών κ. Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε και το επανέλαβε μόλις χτες, Κυριακή 31 Μαΐου, στην εφημερίδα Journal du Dimanche ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας κ. Εμμανουέλ Μακρόν (βλ. Αθ. Παπανδρόπουλος: Γιατί η Ευρωζώνη θα αφήσει την Ελλάδα). Και η πατρίδα μας θα μείνει έρμαιο στα λαμόγια που καραδοκούν. Και τότε θα δούμε πραγματικά τι σημαίνει «ξεπούλημα για ένα κομμάτι ψωμί».
10°
