Σαν θύματα παραπλάνησης εμφανίστηκαν ο πρωθυπουργός και ο υπουργός οικονομικών. Ισχυρίστηκαν ότι οι «ευρωπαϊκοί θεσμοί» τους ξεγέλασαν και ενώ τους υποσχέθηκαν χρήματα με τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου δεν τήρησαν την υπόσχεσή τους. Όμως το επίσημο κείμενο της συμφωνίας λέει επί λέξει τα εξής:
«Μόνον η έγκριση της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης του παραταθέντος προγράμματος από τους θεσμούς θα επιτρέψει με τη σειρά του την οποιαδήποτε εκταμίευση της εναπομείνασας δόσης από το τρέχον πρόγραμμα του ΕΤΧΣ και την μεταφορά των κερδών του 2014 από το πρόγραμμα SMP. Αμφότερες υπόκεινται στην έγκριση του Γιούρογκρουπ.»
Η συμφωνία όχι μόνο δεν προέβλεπε χρηματοδότηση, αλλά με αυτή πήραν πίσω οι δανειστές και τα 11 δισ. που δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιηθούν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και παρέμεναν στην Ελλάδα ως αποθεματικό: «Ενόψει της αξιολόγησης από τους θεσμούς η Ευρωομάδα συμφωνεί ότι τα κεφάλαια, τα οποία είναι ως τώρα διαθέσιμα στο ΤΧΣ, θα πρέπει να διακρατηθούν από τον ΕΤΧΣ, άνευ δικαιώματος τρίτων, για τη διάρκεια της παράτασης της MFFA».
Τα πράγματα είναι τόσο σαφή και ξεκάθαρα που κάθε απόπειρα παραπλάνησης των ελλήνων πολιτών στο ζήτημα αυτό θα έπρεπε να είναι καταδικασμένη εκ των προτέρων σε αποτυχία. Κι όμως, ο πρωθυπουργός επέμεινε στον ισχυρισμό περί εξαπάτησης, εξαπατώντας ο ίδιος τους πολίτες.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει. Σε όλη τη διάρκεια της κρίσης έλεγε με επιμονή ότι η χώρα κακώς δέχεται τα χρήματα των δανειστών, τους οποίους αποκαλούσε τοκογλύφους. Μάλιστα τα έλεγε αυτά όταν από το δημόσιο ταμείο έλειπαν 36 δισεκατομμύρια ευρώ, 24 χωρίς την πληρωμή των τόκων. Τώρα, παρότι τα ελλείμματα έχουν μηδενιστεί και τα πράγματα είναι πολύ ευκολότερα, παραδέχεται ότι τα χρήματα των «τοκογλύφων» είναι απαραίτητα και τους κατηγορεί επειδή δεν τα δίνουν.
Δεν υπάρχει κανείς σε αυτή τη χώρα που να μη θυμάται ότι την εποχή που ο προϋπολογισμός εξακολουθούσε να είναι ελλειμματικός ο Αλέξης Τσίπρας υποσχόταν την πλήρη αποκατάσταση μισθών και συντάξεων στα επίπεδα του 2009 με το γνωστό «ένα άρθρο σε ένα νόμο». Υποσχόταν δηλαδή την επαναφορά των ελλειμμάτων στα επίπεδα που οδήγησαν στη χρεοκοπία.
Στην ερώτηση πού θα βρείτε τα χρήματα για όλες αυτές τις παροχές απαντούσε ότι οι αυξήσεις που θα έδινε, μέσω της ενίσχυσης της ζήτησης, θα έφερναν ανάπτυξη και μαζί με το χτύπημα της φοροδιαφυγής θα γέμιζαν τα δημόσια ταμεία. Υπήρχε ένα πρωθύστερο σχήμα στους ισχυρισμούς του: Πρώτα θα έδιναν τα χρήματα και μετά θα τα έβρισκαν. Αλλά για να τα βρουν έπρεπε να τα έχουν προηγουμένως μοιράσει, ώστε το μοίρασμά τους να είχε επιδράσει θετικά στην οικονομία.
Τώρα που δεν υπάρχουν χρήματα ούτε για την επόμενη βδομάδα και εκλιπαρούν την Μέρκελ για λίγα δανεικά, όλα αυτά μοιάζουν με ανέκδοτα. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι πάνω σε αυτούς τους ισχυρισμούς στήθηκε η επιθετικότατα του «ή εμείς ή αυτοί» και όλη η αδυσώπητη σύγκρουση που ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια.
Στην πορεία προς τις εκλογές έγινε μια προσπάθεια να συμμαζευτούν οι υποσχέσεις. Παρά το συμμάζεμα, ήδη έχει διαψευστεί το σύνολο της προεκλογικής ατζέντας του ΣΥΡΙΖΑ με μοναδική εξαίρεση την αποκατάσταση και ενίσχυση προνομιούχων ομάδων του πελατειακού συστήματος με πρώτους τους υπαλλήλους της ΔΕΗ.
Ενδεικτικά αναφέρω τις εξαγγελίες για κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, για την επαναφορά του αφορολόγητου στις 12.000 ευρώ, για την αύξηση του κατώτατου μισθού που υποτίθεται ότι θα ήταν το πρώτο μέτρο της νέας κυβέρνησης.
Η προεκλογική εξαπάτηση δεν έγινε μόνο με τις υποσχέσεις για παροχές. Έγινε και με την εξαγγελία της διαγραφής του χρέους που ξεχάστηκε την επομένη των εκλογών. Έγινε και με την περιγραφή ενός δήθεν ευνοϊκού διεθνούς πλαισίου για την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ: «Δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο να αρνηθεί η Μέρκελ». «Εμείς θα βαράμε το νταούλι και οι αγορές θα χορεύουν». Ο Μάριο Ντράγκι –που σήμερα τον καταγγέλλουν– εμφανιζόταν σαν να συμφωνούσε με τον Τσίπρα, ενώ κάθε μέρα ακούγαμε για το μέτωπο των χωρών του νότου.
Τώρα που αποδείχτηκε ότι όλα αυτά ήταν μια τεράστια απάτη, λανσάρονται καινούρια ψέματα. Ισχυρίζονται ότι δίνουν μάχη για τις συντάξεις, ενώ θέλουν να διατηρηθεί η επιδότηση προνομιακών επικουρικών συντάξεων, ώστε κάποιοι να απολαμβάνουν πολλαπλάσια από όσα έχουν πληρώσει. Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων που ζει με τα 600 ευρώ της σύνταξης, πληρώνει τουλάχιστον 100 ευρώ μόνο σε έμμεσους φόρους που καταλήγουν σε πολύ πλουσιότερους συνταξιούχους.
Για να καλύψει την αποτυχία του ο Αλέξης Τσίπρας φορτώνει στο μέιλ Χαρδούβελη πράγματα που δεν περιελάμβανε όπως η κατάργηση του ΕΚΑΣ ή πράγματα που ζητούσαν οι δανειστές όπως η αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά, αλλά η προηγούμενη κυβέρνηση δεν είχε αποδεχτεί, μετρώντας τις απώλειες ψήφων. Επιδιώκει έτσι να φανεί ότι αντιστέκεται για λογαριασμό των αδύναμων θεωρώντας δίκαιο ο ΦΠΑ σε ένα φτωχό και απομονωμένο ορεινό χωριό της Ηπείρου να είναι διπλάσιος από ό,τι στη Μύκονο.
Αν τα ψέματα γεννούσαν χρήματα θα είχαμε ξεχρεώσει με τα λόγια εκείνων που πήραν την εξουσία τις προηγούμενες φορές και θα μπορούσαμε να ξοδεύουμε όπως τον παλιό καλό καιρό. Γιατί σε αντίθεση με τα χρήματα που τελειώνουν γρήγορα, τα ψέματα δεν τελειώνουν ποτέ. Ποτέ όσο υπάρχουν άνθρωποι πρόθυμοι να τα καταναλώσουν.
10°
